اگر به برخورد مردم کوچه و خیابان با انتخابات حکومتی اخیر، کمی توجه کنیم، کافی‌است تا متوجه شویم، عموم جامعه، پیشتر از همه، صندوق رای را تحریم کرده‌اند و ما فقط وام‌دار و دنباله‌روی این آگاهی جمعی ایجاد شده از کف جامعه هستیم.
مردم به این امر آگاه هستند که برای ایجاد تغییرات بنیادین در ساختار سیاسی، لازم است که از کام‌بخشی و رسمیت دادن به نظام حاکم از طریق انتخابات، دوری کنند و گامی محکم برای «نه» گفتن به وضعیت موجود و ابراز نارضایتی خود، بردارند.
تاثیر رای ملت، نه برای تعیین سرنوشت خودشان، بلکه برای تایید کلیت نظام جمهوری اسلامی و تداوم آن است و هرگونه مشارکت، عادی‌سازی شرایط اسفناک کنونی و نادیده‌گرفتن تمام خون‌های ریخته شده‌است.
با این منطق که «من مجبورم»، «ناچارم»، «به‌خاطر اینکه کارمند یا سربازم و...» همراهی خود در تایید نظام را توجیه نکنیم.
همه ما امروز در قبال کشور و یکدیگر و آنچه برای آیندگان از کنش‌های ما در این ایام، باقی خواهد ماند، مسئول هستیم.
انتخاب مردم، همان باور و انتخاب محذوفان و کشته‌شدگان معترض و «نه» گفتن به جمهوری اسلامی است. آنها که مزار بانام و بی‌نام‌شان در هر شهر و روستایی یافت می‌شود. این روزها در ایران، چیزی جز یاد جان‌باختگان راه آزادی و خشم از ستم علنی‌ای که این سرزمین بدون هیچ دادرسی دیده است و می‌بیند، مشهود نیست.
تلگرام نویسنده
از: ایران امروز