-تعداد ما سال ۵۹ – ۶۰ حدود بیست تا سی هزار نفر بود، الان با یک رشد بیست برابری حدود ۴۰۰ هزار نفره،
-ما از همان زمانی که طلبه میشیم، پول دریافت می کنیم.
-پیشنماز که می شیم، بابت هر رکعت نماز پول می گیریم،
-ما از بیمه درمانی خیلی خوبی برخورداریم،
-به ما خانه مجانی میدن،
-حوزه علمیه تنها جایی هست که برای وارد شدن به آن و طلبه شدن امتحان ورودی نداره،
-به حوزه ما اورت می رسن، مثلاً بودجه حوزه علمیه قم از دانشگاه تهران بیشتره،
-تنها شغلیه که در آن بیکاری وجود نداره،
-برای مثال در کشور ۷۰ هزار مسجد وجود داره که نصفش پیشنماز نداره و دربدر التماسمون می کنند که پیشنماز یکی از اونا بشیم،
-ما شغل‌های نان و آب دار وزارتی و وزارت امور خارجه را که ماموریت خارج داره ترجیح میدیم،
-ما برای اینکه مواجب دولتی یمان قطع نشه، در برابر اختلاس، فساد و دزدی که از سر و کول مملکت بالا می ره سکوت می کنیم،
-ما در مقابل تقلب در انتخابات مثلاً سال ۸۸ با وجودی که لحظه به لحظه اخبارش به ما می رسید، و حق الناس پایمال شد، همگی سکوت کردیم،
-ما در مقابل کشتارهایی که تو مملکت شد، همگی سکوت کردیم،
-ما اگر سیل بیاد و بلوچستان را آب ببره سکوت می کنیم،
-ولی اگر تار مویی از سر دختری بیرون بیافته، رگ گردن کلفت می کنیم، و هوار می کشیم، و داد و بیداد راه می اندازیم و فریادمان تا آسمان بلنده!