سولماز ایکدر
این گزارش درباره تفاوت فاحش نگاه روزنامه همشهری به تحولات آزای‌خواهانه معترضان در ایران و پرونده فساد مالی و سوءاستفاده «کاظم صدیقی» امام جمعه موقت تهران و واعظ نزدیک به علی خامنه ای است.
***
دفاع از «کاظم صدیقی»، امام جمعه موقت تهران، واعظ مخصوص در بیت «علی خامنه‌ای» که در اواخر سال ۱۴۰۲ عنوان «زمین‌خوار بزرگ کشور» را گرفته، از مهمترین خبرهای روزهای آخر سال گذشته و نوروز ۱۴۰۳ بوده است.
هرچند صدیقی، مهمان سخنرانی نوروزی خامنه ای هم بوده، مقامات نظام عموما در مقابل افشای اخبار مربوط به فساد مالی خطیب جمعه تهران سکوت پیشه کردند اما روزنامه همشهری، ارگان رسانه‌ای شهرداری تهران که اکنون در اختیار «علیرضا زاکانی» شهردار پایتخت است و با مدیریت «محسن مهدیان» اداره می‌شود از کاظم صدیقی نه فقط دفاع که حتی معترضان به اظهارات کذب و صدیقی را به «برخورد مومنانه» دعوت کرد.
روزنامه همشهری روز ۴ فروردین ۱۴۰۳ و پس از افشای اینکه امام جمعه موقت تهران شخصا سند انتقال مالکیت باغ ۱۰۰۰ میلیاردی ازگل را امضا کرده است، در دفاع از کاظم صدیقی، نوشت: «فرض کنیم در ماجرای آقای صدیقی تخلفی صورت گرفته است. واکنش مومنانه به این ماجرا چیست؟ اصلا مهم است؟ آیا قرار است به اسم عدالتخواهی ظلم کنیم؟ پس اولا با هیاهوی ضدانقلاب منفعل نشویم و جزء تکمیلی پروژه رسانه ای آنها نباشیم.»
در ادامه این مقاله آمده است: «دوم برخوردهای کودکانه در فضای مجازی را هم وقعی ننهیم. هیجان دارند تا بیشتر دیده شوند. مراقبت کنیم برای عقب نماندن از قافله به خطا و گناه نیافتیم. سوم هم زمین بازی «پروژه بگیران مجازی » و «دکانداران سیاسی » و «دلالان افشاگری » و «کاسبان عدالتخواهی » نشویم.
این روزنامه که با بودجه عمومی ادامه می‌شود و در مقابل با اتهام فساد مالی و زمین‌خواری امام جمعه موقت تهران و عضو شورای مشورتی رییس قوه قضاییه و افشای اسنادی که اجمالا تخلفات گسترده از سوی وی را نشان می‌دهد، دعوت به «سکوت همگانی تا زمان برگزاری دادگاه و مشخص شدن نتیجه آن» می‌کند، در مقابل «مردم» روشی متفاوت دارد.
شعار «زن، زندگی، آزادی» خار در چشم همشهری
اعتراضات پاییز و زمستان ۱۴۰۱ در پی قتل حکومتی مهسا ژینا امینی در بازداشت گشت ارشاد با شعار محوری «زن، زندگی، آزادی» آغاز شد.
این شعار مترقی خشم دست اندرکاران روزنامه همشهری را برانگیخته بود و خواستار «واکنش قاطعانه» حکومت در برابر شهروندان شده بود.
همشهری در همان هفته‌های اول اعتراضات سال ۱۴۰۱ با انتشار دورغ‌هایی مانند «چادر کشیدن از سر زنان» و «لگد زدن» معترضان به «پلیس مجروح» یا «برهنه شدن در میان مردم» معترضان را محکوم کرد و از سوی دیگر ادعاهای خلاف واقع در رابطه با جایگاه زنان در جمهوری اسلامی مانند «مدیریت کلان در دستان بانوان» به رقم جلوگیری از نامزد شدن زنان در انتخابات ریاست جمهوری یا مجلس خبرگان رهبری منتشر کرد.
روزنامه همشهری برای دومین بار ۱۰ بهمن ۱۴۰۱ و با استفاده از تصویر مراسم «جشن تکلیف» دختران دانش‌آموز در حضور علی خامنه‌ای شعار «زن، زندگی، آزادی» را تیتر اول کرد.
این روزنامه مجددا با ارائه برخی آمار مخدوش، بدون توجه به عمل مهم تفاوت زمان، ادعا کرد که وضعیت زنان پس از تشکیل جمهوری اسلامی از پیش از آن بهتر شده است.
همشهری برای سومین بار پس از حمله حماس به اسرائیل شعار معترضان ایران را تحریف کرد و تیتر زد: «زن، غزه، آزادی»
این تیتر خشم افکار عمومی را در پی داشت. «رضا صائمی» منتقد سینما در پستی اینستاگرامی در این رابطه نوشت «شعار جنبشی وطنی را می‌دزدند تا آن را به تنی دیگر بدوزند…چراغ خانه خود را خاموش می‌کنند تا آن را در منزل همسایه روشن کنند… زخم آشنا را نمی‌بینند و مرهم بیگانه می‌شوند.»
این منتقد سینما افزوده که دست‌اندرکاران روزنامه همشهری، «فریاد آزادی‌خواهی زنان خود را غر زدن می‌دانند و زنان غزه را غیور می‌نامند. زنانی که همسو با خودند را خواهر صدا می‌کنند و زنانی که معترضند را خار می‌سازند.»
شاقول عدالت همشهری، کج است
روزنامه همشهری در ماه‌های پس از مرگ مهسا امینی در زمان بازداشت توسط ماموران گشت ارشاد، بارها «دروغ» هایی را به معترضان نسبت می‌داد و در ترویج اخبار قلابی و گزارش های دروغین، پیشرو بود.
این روزنامه در صفحه اولش مدعی دروغ بودن برخی حقایق دردناک اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» از جمله کشته شدن نیکا شاکرمی، کشتار مردم زاهدان، حمله به دانشگاه شریف بود و مدعی شد که «رسانه‌ها و شبکه‌های معاند می‌کوشند تا با دروغ‌ها و شایعات بزرگ مخاطبان خود را قانع کنند که وضعیت کشور بحرانی است.»
پس از انتشار تصاویر ماموران یگان‌ویژه در حال تخریب اموال مردم و استعمال دخانیات روزنامه همشهری مدعی شد که «پلیس نماها در شهر» هستند.
این ادعای روزنامه همشهری توسط کارشناسان رد شد همچنین پس از گذشت نزدیک به یک سال و نیم از آن واقعه همچنان برخلاف وعده نهادهای قضایی و امنیتی، «پلس‌نماها» بازداشت نشدند.
پس از انتشار تصاویر ماموران یگان‌ویژه در حال تخریب اموال مردم و استعمال دخانیات روزنامه همشهری مدعی شد که «پلیس نماها در شهر» هستند.
این روزنامه در رابطه با درگیری پارک نارنجستان شیراز نیز بدون توجه به واقعیت‌های آن حادثه از جمله اینکه فرد ضارب از کارکنان نیروی انتظامی بوده و زن چادری نه آمر به معروف که فحاش بوده را نادیده گرفت و نوشت: «دشمنان حجاب را بهانه انتقام از مردم کردند»
همشهری همچنین در دروغ دیگری ادعا کرد که در دیگر نقاط دنیا نیز «پوشش قانون» دارد و «حجاب اجباری» در ایران را معادل قانون پوشش در دیگر نقاط دنیا دانست. تیتر و صفحه اول در حالی منتشر شد که پیش از این بارها ادعاهای منتشر شده در رابطه با «قانون پوشش» در دیگر نقاط دنیا تکذیب شده است.
این روزنامه همچنین در مواجه به اعتصابات گسترده معترضان در سال ۱۴۰۱ نیز دورغ‌هایی مانند «برای اعتصاب اجباری» و «نه به اعتصاب اجباری» را منتشر کرد.
تهمت بد است اما فقط برای دوستان همشهری
نویسنده گزارش اخیر روزنامه همشهری در رابطه با اتهامات وارده به کاظم صدیقی ضمن تاکید بر اینکه «قضاوت و مجازات کار ما نیست» در رابطه با عواقب رواج تهمت در جامعه هشدار داده در حالی‌ست که همشهری بارها پیش از این به شهروندان و افراد مشخص تهمت زده و در این راه بی پروا بوده است.
در شرایطی که جامعه ایران از بیش از سه ماه حمله مشکوک به مدارس دخترانه و مسمومیت صدها دانش آموز ملتهب بود، روزنامه همشهری این موضوع را «جنگ ترکیبی» و «پروژه سمی ضد انقلاب» خواند.
پس از دومین حمله ترورستی به حرم شاهچراغ نیز این روزنامه به جای زیر سوال بردن نهادهای امنیتی، مجددا انگشت اتهام را به سمت اپوزیسیون گرفت.
گذشت سه دهه لازم بود تا روزنامه‌ای که آن را نقطه عطفی در روزنامه نگاری ایران می‌‌دانستند، تبدیل به تریبونی برای نفرت پراکنی علیه شهروندان شود.
روزنامه همشهری که آذرماه ۱۳۷۱ اولین شماره آن منتشر شد تا صدای جدیدی باشد که خبر از تحولات در رابطه حکومت و شهروندان می‌داد، طی سال‌هایی که گذشته، افت خیز‌های فراوانی را به خود دید اما دوره جدید این روزنامه که با شهرداری زاکانی در نیمه اول سال ۱۴۰۰ آغاز شده، افول یک دوره و زوال یک روزنامه خوشنام در دوهه دهه ۱۳۷۰ و ۱۳۸۰ است.
نفرت پراکن، علیه شهروندان، ضد آزای‌خواهی و حامی فسادهای حکومتی و سوءاستفاده کنندگان از قدرت در نظام جمهوری اسلامی.
ایران وایر