ایران وایر
اعتصاب کارگران پیمانی صنعت نفت در چهارمین روز خود بیست هزار کارگر را با خود همراه کرد. دور تازه اعتصاب کارگران که از روز چهارشنبه۳۰خرداد سال جاری و بی‌اعتنا به تدارک حاکمیت برای برگزاری انتخابات غیرمنتظره آغاز شده، حالا در بیش از ۹۰ شرکت همکار وزارت نفت که در پروژه‌های نفت و گاز فعالیت می‌کنند، ادامه یافته است.
دور تازه اعتصاب که از سوی کارگران این صنعت “کمپین ۱۴ـ۱۴” نام گذاری شده، چند مطالبه فوری را دنبال می‌کند، از جمله «افزایش دستمزد»، «حذف پیمانکاران» و «اجرای طرح چهارده روز کار، چهارده روز استراحت.»
یکی از کارگران پروژه‌ای حاضر در اعتصاب درباره این اعتصاب می‌گوید: «از روز دوم تیر، اعتصاب ما گسترده‌تر شد. حالا از هر شرکت حاضر در پروژه‌ها شمار بیشتری از همکاران به صف اعتصاب پیوسته‌اند. بیش از ۲۰ هزار نفر از همکاران ما در ۹۰ شرکت مختلف نفت و گاز برای پیگیری این مطالبات وارد اعتصاب شده‌اند.»
به گفته او: «مطالبات فوری ما ۱۴ روز کار ۱۴ روز استراحت، افزایش حقوق‌ها و مهم‌تر از همه حذف پیمانکاران زالو صفت است. ما برای بهبود شرایط زیستی و کاری خود روی مواردی چون: بهبود وضعیت خوابگاه‌ها، کیفیت غذاها، بهداشت عمومی خوابگاه‌ها (دستشویی و حمام)، تجهیزات لازم سرمایشی در محیط‌های کار و خوابگاه‌ها و ایمنی محیط کار – که هر روز قربانی می‌گیرد – تاکید داریم.»
او در ادامه به «ایران‌وایر» می‌گوید: «اگر به این کمپین و درخواست ما برای ۱۴ روز کار و ۱۴ روز استراحت پاسخ درخور ندهند، اگر دستمزد ما، متناسب با درخواست اعلام شده ما افزایش پیدا نکند. اگر این تبعیض در پرداخت حقوق‌ها و شرایط کاری از بین نرود؛ تردیدی نکنید که بخش‌های دیگری از همکاران ما هم به اعتصاب می‌پیوندند.»
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی صنعت نفت هم از دیگر همکاران خود خواسته است تا با پیوستن به این دوره از اعتصاب، با اتحاد و همدلی پیگیر مظالبات خود باشند. این شورا می‌نویسد: «اعتصاب ما گسترش می‌یابد. قدرت ما در اتحاد ماست. مطالبات فوری ما ۱۴ روز کار ۱۴ روز استراحت، افزایش حقوق‌ها و در راس همه اینها حذف پیمانکاران زالو صفت است. ما اعلام می‌کنیم اگر به این کمپین و خواسته ما برای ۱۴روز کار و ۱۴روز استراحت پاسخ داده نشود؛ بخش‌های بیشتری از همکاران به اعتصاب خواهند پیوست.»
یکی از کارگران پیمانی شاغل در پروژه‌های نفت و گاز به شورای سازماندهی می‌گوید: «چند دهه است که حق و حقوق ما کارگران نفت، زیر چنگال مافیای پیمانکاران له شده است. در این صنعت مهم، اصل بر دزدی هر چه بیشتر از معاش ما و زورگویی بیشتر است. یک جنگ ما با فضای پادگانی در شرکت‌ها بوده است. در هیچ دوره‌ای در برنامه‌های هیچ دولت و هیچ طرح بودجه‌ای؛ ما کارگران نفت جایی نداشته‌ایم. حتا به صورت وعده و وعید. بی قانونی حاکم هم ویژه مناطق اقتصادی است که نشود حرفی زد. اما همانطور که قبلا هم اعلام کردیم؛ دیگر بس است. به این بردگی تن نمی‌دهیم. ما مطالبه‌گریم. همانطور که بازنشستگان عزیز در خیابان فریاد زدند. همانطور که مردم صدای‌شان بلند شده است. حرف ما هم همین است. رای بی رای. از حق‌مان کوتاه نمی‌آییم.»
دور جدید اعتصاب کارگران پیمانی صنایع نفت، گاز و پتروشیمی در ایران، هم‌زمان با تلاش جمهوری‌اسلامی برای برگزاری انتخابات غیرمنتظره آغاز شده است. فعالان کارگری شاغل در صنعت نفت، سه خواسته اعتصاب‌کنندگان را «افزایش دستمزد»، «حذف پیمانکاران» و «اجرای طرح چهارده روز کار، چهارده روز استراحت» اعلام کردند.
حمایت دانشجویان پیشرو از اعتصاب کارگران صنعت نفت
تشکل دانشجویان پیشرو با صدور اطلاعیه‌ای از اعتصابات کارگری کارگران پروژه‌ای و پیمانی نفت و گاز از ۱تیر۱۴۰۳ در کمپین ۱۴_۱۴ حمایت کرد. در این اطلاعیه آمده است: «مطابق بیانیه‌ای که به تازگی از سوی کارگران نفت و گاز منتشر شد، اولتیماتوم کارگران درباره خواست ۱۴ روز کار و ۱۴ روز استراحت، افزایش دستمزد و حذف پیمانکاران در روز ۳۱ خرداد ۱۴۰۳ به پایان رسید. به موجب پایان یافتن زمان این اولتیماتوم، از دیروز ۱ تیرماه ۱۴۰۳ کارگران ۳۰ شرکت پروژه‌ای و پیمانی اعتراض خود را آغاز کرده و از محل کار خارج شدند. پیمانکاران، مجریان استثمار وحشیانه کارگران هستند که با قوانین ضدکارگری و ضدانسانی جمهوری اسلامی زندگی میلیون‌ها کارگر و خانواده‌های ایشان را در سراسر کشور به وخامتی بی‌مانند کشانده‌اند. تشکل دانشجویان پیشرو ضمن اعلام حمایت تمام قد از اعتصاب کارگران نفت و گاز و خواست فوری گسترش اعتراضات و اعتصابات به کارگران تمام شرکت‌های نفت و گاز و پتروشیمی کشور، هم‌چنین خواهان یک اتحاد عمومی در حمایت از کارگران، اعتصاب حمایتی از کارگران و حمایت فعالانه تمام بخش‌های جامعه از این اقدام اعتراضی است.»
تشکل دانشجویان پیشرو در ادامه می‌نویسد: «ما با اعتراض علیه تمام نمودهای فقر، فلاکت، سرکوب، بی‌حقوقی و نابرابری در زندگی‌های‌مان، اعلام می‌کنیم که همه جامعه باید خود را با کارگران، زنان، رنگین کمانی‌ها LGBTQI+، دانش‌آموزان، معلمان، کارمندان، پرستاران و کادر درمان، خانواده‌های دادخواه، زندانیان سیاسی و خانواده‌هایشان؛ «هم سرنوشت» دیده و برای برچیده شدن بساط ضدانسانی موجود، حداکثر حمایت ممکن را از این اعتراضات به هر وسیله‌ای به عمل بیاورند. ما از احزاب، سازمان‌ها، تشکل‌ها و گروه‌های فعال سیاسی در داخل و خارج کشور درخواست داریم؛ در این حمایت سراسری و سازماندهی اعتراض سراسری علیه جمهوری اسلامی با اتحاد عمل در مبارزه علیه این حکومت، راه را برای رسیدن به یک زندگی که لایق شان و منزلت ما باشد، هموار سازند.