پیام‌ها و درسهای چهاردهمین “انتخابات” ریاست جمهوری در ایران
حکومت جمهوری اسلامی به تاکید رهبر و مدیرانش مفتخر به برگزاری انتخابات است و آنرا نشانی از وجود مردم‌سالاری در کشور قلمداد می‌کند. برای هر کس که آشنایی ولو مختصری با سیاست در معنای مدرن داشته باشد روشن است که صرف وجود صندوق رای دلیلی بر حکمرانی دمکراتیک نیست و معیارهای متعدد دیگری چون آزادی بیان، مطبوعات و اجتماعات، نبود زندانی سیاسی و عقیدتی از لزومات دمکراسی هستند. حتی خود انتخابات هم زمانی معنا دارد که “نظارت استصوابی” در کار نباشد، نامزدها از آزادی و امکان تبلیغات آزاد و برابر برخوردار باشند، فرایند اخذ و شمارش آرا شفاف باشد و رای گیری تحت نظارت نمایندگان مردم صورت گیرد. انتخابات در جمهوری اسلامی تقریبا هیچگاه از این ویژگی‌ها برخوردار نبوده و رای گیری این دوره ریاست جمهوری نیز از این قاعده مستثنی نیست. فقدان شفافیت در روند شمارش آرا و نبود نظارت نمایندگان واقعی ملت و البته آمارهای عجیبی که از طرف ستاد انتخابات کشور ارائه شد بار دیگر به شائبه مهندسی آرا دامن زد. امری که در جمهوری اسلامی مسبوق به سابقه است.
با وجود تمام این مسائل تعداد شرکت کنندگان در این دوره انتخابات “نه” بزرگ مردم به جمهوری اسلامی بود که نشان داد بسیاری از ایرانیان را امیدی به جمهوری اسلامی نیست و تنها راه بهبود اوضاع را پایان جمهوری اسلامی و استقرار نظامی دموکراتیک و مدافع حقوق انسانی و شهروندی می‌دانند. در عین حال اقبال همان جمعیت شرکت کننده به نامزدی که قرابت کمتری با رهبر حکومت دارد نشان می‌دهد که تعداد طرفداران راه و روش علی خامنه‌ای به کمترین میزان خود در طول دوره زمامت او رسیده است.
رئیس جمهور کنونی و اطرافیان او که ادعای حل مشکلات غامض و پیچیده کشور از وضعیت ارتباطات بین المللی تا بحران‌های اجتماعی و تنگناهای اقتصادی را دارند اگر هم بخواهند بهبودی واقعی ایجاد کنند، با مشکلاتی سنگین و راهی دشوار روبرو هستند که حل آنها یا گذر از آن با وجود جمهوری اسلامی و روش‌های این حاکمیت غیر ممکن است.
از دید ما تغییر قانون اساسی، جدا کردن دین از حکومت، کوتاه کردن دست نظامیان از قدرت، برکندن مافیای فساد وابسته به نهادهای ولایت فقیه از اقتصاد کشور، تامین حقوق انسانی و شهروندی ایرانیان، تشکیل مجلس موسسان به منظور تدوین یک قانون اساسی دموکراتیک برای نجات ایران ضروری است. دولت آقای پزشکیان نه عزمی برای این اقدامات دارد و نه اگر چنین عزمی داشته باشد از توان لازم برای انجام آن برخوردار است.
نتیجه ادامه سیاستهای گذشته جمهوری اسلامی و تداوم کار دولت پنهان در کنار دولت آقای پزشکیان، تضییع بیشتر حقوق ملت و منافع ملی با پیامد اعتراضات بزرگتر مردمی خواهد بود که دیر یا زود به سقوط جمهوری اسلامی مانند سایر دیکتاتوری‌ها خواهد انجامید.
سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور و جبهه ملی ایران-اروپا ضمن تاکید بر ادامه تلاش خود برای تحقق ایرانی آزاد و دمکراتیک و تحقق حقوق انسانی و شهروندی آحاد ایرانیان بار دیگر تاکید دارند که مقابله با نشانه های بیماری بجای علاج آن تنها میتواند جامعه را مدتی سرگرم نماید و مردم را از کوشش برای حل اساسی مشکلات کشور باز دارد.
علاج بیماری کنونی کشور همانا پایان دادن به جمهوری اسلامی و استقرار نظامی مدافع آزادی، دموکراسی، کثرت گرایی و حافظ و ضامن حقوق انسانی و شهروندی است.
سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور
جبهه ملی ایران – اروپا
۲۳ تیرماه ۱۴۰۳ برابر ۱۳ ژوئیه ۲۰۲۴