حامد آئینه وند
📌درباره حملات موشکی ایران عده ای چنین می گویند که بر خلاف پیش بینی ها مبنی بر عدم پاسخگویی تهران به تل آویو ظاهرا عزم تهران بر این است که با عملیات نظامی و نشان دادن توان موشکی خود برای اسرائیل، ایالات متحده و هم پیمان های منطقه ای آنها روشن کند که رویارویی با جمهوری اسلامی آنچنان که تصور می کنند ساده نیست و رژیم سیاسی مستقر توانایی لازم را برای پاسخگویی به تهدیداتی که موجودیت آن را هدف بگیرد دارد. بدیهی است سرمایه گذاری بالایی که نظام سیاسی حاکم برایران در این حوزه انجام داده و به قمیت تباهی حوزه بهداشت و درمان، آموزش و پرورش و صنایع و زیر ساختها تمام شده است توانایی نسبی در این حوزه خاص به وجود آورده و کسی منکر آن نیست. منتهی پرسش اساسی این است که با اتکا به توانایی موشکی و قدرت نظامی در جایی مثل ایران که حجم اقتصاد آن با احتساب درآمدهای نفتی نصف ترکیه است و میزان جذب سرمایه گذاری خارجی طی دو دهه گذشته همسایه کوچکی مانند ارمنستان چندین برابر ایران است به گونه ای که درسال گذشته میلادی (۲۰۲۳) در میان کشورهای مستقل مشترک المنافع رتبه نخست جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی را به خود اختصاص داده است چه آینده ای پیش روی آن قرار دارد؟ همه ما می دانیم که فشار تحریم های بین المللی نه تنها باعث افت شدید کیفیت زندگی ایرانیان در شرایط کنونی شده است بلکه وجه مهمتر آن این است که ایرانیان مشاهده می کنند یک زندگی معمولی چه برای خود چه فرزندانشان رویایی دور از دسترس است.
📌وظیفه اصلی حکومت ها تامین زندگی مناسب برای شهروندان و ایجاد فضایی برای رشد و شکوفایی آنان متناسب با استعداد ها و توانایی هایشان است و سیاست خارجی کشور نیز باید کاملا در خدمت چنین هدفی باشد. پرسش اساسی بسیاری از کارشناسان و اهل اندیشه از هسته سخت قدرت که وزرات خارجه مجری آنهاست این است که خصومت با اسرائیل و پرداخت هزینه سنیگن این گروه های نیابتی از جیب ملت ایران چگونه هدف پیش گفته را تامین می کند؟ این محتوا که تا کنون به صور مختلفی طرح و صورت بندی شده است تا کنون هیچ پاسخ روشنی نگرفته است. اگر غایت قصوی جمهوری اسلامی و مدل مطلوب حکومتی آن کره شمالی باشد کاملا در مسیر درستی حرکت می کند و حتی می تواند بر سرعت خود بیفزاید اما اگر قرار است ایران چیزی شبه کره جنوبی، ژاپن، مالزی یا حتی ترکیه بشود با این دست فرمان هر گز نخواهد شد.
📌در فضای مجازی و در میان برخی از تحلیل ها دیدم که در توجیه حمله موشکی جمهوری اسلامی گفته شد حاکمیت تحت فشار فزاینده نیروهای نیابتی خود مجبور به واکنش شده است در حالی که آقای خامنه ای در توجیه هزینه سنگینی که برای این گروه ها صورت می گرفت و در توجیه دخالت در سوریه گفته بود اگر در دمشق نجنگیم باید در کرمانشاه یا تهران بجنگیم، چنانچه پذیرای این فرض غلط باشیم مدعا این است که این گروه های نیابتی قرار است بلا گردان ایران باشند نه بلای جان آن….با این وصف ماجرا معکوس شده و عملا جمهوری اسلامی برای دفاع از حزب ا.. و حماس کشور را وارد مخاطره خطرناکی کرده است. حالا دیگر بر همگان دارد روشن می شود که خروجی سیاست نه جنگ می شود نه مذاکره دارد به سمت و سوی خطرناک جنگ می‌رود که پس از آن اتفاقا مذاکرات تحقیر آمیزی هم وجود دارد .
📌اگر بنا به اقرار برخی از اصلاح طلبان مدافع شرکت در انتخابات اخیر ریاست جمهوری این فرضیه که حاکمیت تصمیم به ترمیم شکاف های شدید به وجود آمده میان دولت وملت پس از جنبش زن زندگی آزادی و تغیر آرام سیاست های غلط گرفته است درست باشد، امروز باید با صراحت و شفافیت توضیح دهند که درگیری فعلی با اسرائیل و بردن کشور تحت تحریم های سخت تر و درصورت پاسخگویی اسرائیل که بسیار محمتل است خسارت مادی سنگین به مراکز نظامی و زیر ساختها در این وانفسای اقتصادی که از هر سه ایرانی یک نفر فقیر است، دقیقا چگونه شکاف دولت ملت ترمیم و گشایش های اقتصادی ایجاد می شود؟ بازدارندگی واقعی تولید ثروت در کشور، جذب سرمایه گذاری خارجی و ایجاد امید به آینده ایران است نه تولید موشک های هایپرسونیک که قدرتهای بزرگ خیلی بهتر ش را دارند و اقتصاد پویای آنها دست فراختری هم در صورت لزوم برای تولید انبوه این دست ادوات به آنها می دهد اما آنها جهان را با اهرم های بیشتر اقتصادی و کمتر نظامی کنترل می کنند چون خوب می فهمند شریان اصلی زندگی در جهان امروز بانک های مرکز ی هستند نه پایگاه های نظامی و موشکی .