دوست و هم میهن گرامی، به این پرسش باید به دور از خیال پردازی و آنچه دلخواه من و شما است، پاسخ داده شود. این آرزو به دو شیوه برآورده خواهد شد:
۱- کودتا به دستور قدرت های جهانی
۲- خیزش و انقلاب مردمی
از آن جایی که انگلستان چندین سد سال است که دار و ندار کشور ما را به غارت برده است و می برد و نمی خواهد از این غارت دست بردارد، بنا براین در همه ی کارهای کشور ما دست درازی می کند. این استعمارگر پیر، پس از پانصد سال تاخت و تاز در خلیج فارس امروز این آب راه مهم و نفت خیز را به چین سپرده است و چین به دستور و به نمایندگی از سوی انگلستان در خلیج فارس هر چه می خواهد انجام می دهد. چین کمونیست همان چین است که پس از شکست در برابر انگلستان، فرانسه و آمریکا در سال ۱۸۶۰ در جنگ تریاک دوم، مانند ایران همچنان در بند اسارت جاسوسان انگلستان و قدرت های بزرگ جهانی است. در جنگ جهانی دوم هم چین در کنار انگلستان و متفقین بود. در این جنگ متفقین یعنی چین، انگلستان، اتحاد جماهیر شوروی، آمریکا، فرانسه و … همگی پیروز شدند.
در یک صد و بیست سال گذشته چندین بار با سرکردگی و دخالت انگلستان، حکومت ها در ایران جا به جا شده است. اردشیر ریپورتر جاسوس انگلیسی و ژنرال ادموند آیرونساید فرمانده ی نیروهای انگلیسی در ایران، با برنامه ریزی دقیق، در سوم اسفند ۱۲۹۹ با یک کودتای نظامی رضا سواد کوهی را به مقام نخست وزیری و سپس به پادشاهی رساندند و به او لقب رضاشاه کبیر دادند. ژنرال آیرونساید پیش از آن که به ایران بیاید فرمانده نیروهای نظامی انگلیسی در ترکیه بود. در گیر و دار به قدرت رسیدن هیتلر در اروپا در جریان جنگ جهانی دوم رضا شاه که دست نشانده ی انگلیس ها بود، به آلمان ها نزدیک شد. انگلیس ها هم او را از پادشاهی برکنار و از ایران بیرون کردند و پسرش را جانشین او کردند.
از ۱۳۲۰ تا هفتم اردیبهشت ماه ۱۳۳۰ خورشیدی انگلیس ها با دسیسه های گوناگون دولت هایی را بر سر کار آوردند و از کار برکنار کردند و منابع ابران را همچنان به یغما بردند. در روز هفتم اردیبهشت در جلسه خصوصی دوره ی شانزدهم مجلس شورای ملی جمال امامی خوئی با این پیشینه ی ذهنی که دکتر مصدق پست نخست وزیری را نخواهد پذیرفت، با فریب کاری و برای تحقیر و کوچک کردن دکتر مصدق، پیشنهاد نخست وزیری او را کرد و گفت: « خود جناب آقای دکتر مصدق بیایند و زمامداری را قبول کنند». دکتر مصدق بر خلاف انتظار جمال امامی پیشنهاد نخست وزیری را پذیرفت و مجلس به اتفاق آرا نخست وزیری دکتر مصدق را تصویب کرد. جمال امامی باور نمی کرد که دکتر مصدق پیشنهاد نخست وزیری را بپذیرد چون او پیشتر به دکتر مصدق گفته بود که اعلیحضرت می خواهد شما نخست وزیر بشوید و دکتر مصدق نپذیرفته بود. او با همین پیشینه، گمان می کرد که دکتر مصدق پیشنهاد نخست وزیری را نمی پذیرد و در برابر نمایندگان ارزش سیاسی اش پایین خواهد آمد. جمال امامی نمی دانست که دکتر مصدق چرا پیشنهاد شاه را رد کرد اما پیشنهاد مجلس را پذیرفت؛ چون مصدق خود را خدمتگزار مردم می دانست و نمی خواست خدمتگزار شاه باشد.
دکتر مصدق ۲۸ ماه نخست وزیر قانونی ملت ایران بود. او از شرکت نفت انگلیس خلع ید و کارمندان و کارشناسان انگلیسی را، پس از پنجاه سال غارت منابع نفتی، از ایران بیرون کرد، او شیلات را ملی کرد و اصلاحات فراوانی به سود مردمان کشور ما به ویژه مردمان تهی دست و کارگران انجام داد. قانون بیمه های اجتماعی کارگران یادگار دوران نخست وزیری دکتر مصدق است. انگلیس ها به کمک گماشتگان و جاسوسان خود در آن بیست و هشت ماه دسیسه های فراوانی بر ضد دولت قانونی دکتر مصدق و حتا جان او کردند. چون نتوانستند کاری از پیش ببرند ناچار از آمریکایی ها کمک خواستند. انگلیس ها با کمک آمریکایی ها در ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ دولت ملی و قانونی دکتر مصدق را با کودتای نظامی ساقط کردند و دموکراسی را در ایران نابود ساختند. همه ی نابسامانی های امروزی کشور ما دست آورد همان کودتای انگلیسی -آمریکایی است. گرچه سیاستمداران آمریکایی تا کنون چندین بار از انجام این کودتای ننگین و ضد بشری پوزش خواسته اند.
خیزش و انقلاب های مردمی در ایران، مانند انقلاب مشروطه، قیام کلنل محمد تقی خان و انقلاب ۵۷، هر بار با دسیسه های انگلیس ها با شکست روبرو شده است. در ۱۴ دی ماه سال ۵۷ هم جیمز کالاهان نخست وزیر انگلیس، در کنفرانس گوادلوپ، با کمک و همراهی فرانسه، آلمان و آمریکا پیروزی انقلاب ۵۷ را با شکست روبرو ساخت. پس می توان گفت که در ایران، خیزش و انقلاب مردمی را هم قدرت های جهانی می توانند با برجسته ساختن یک نفر و با خیمه شب بازی “خمینی ای امام”، با شکست روبرو کنند و تلاش ها و خون های ریخته شده ی چندین نسل را به هدر دهند. از خرداد سال ۱۳۴۲ نام خمینی رفته رفته بر سر زبان ها افتاد. در ۱۴ آبان ۱۳۵۷ شاه که بر خلاف قانون اساسی در ایران، دیکتاتوری افسار گسیخته شده بود، در یک سخنرانی تلویزیونی پس از گفتن؛ ” … من نیز پیام انقلاب شما را شنیدم…”، از ایران فرار کرد. در درازای سال۱۳۵۷ تا ۲۲ بهمن ماه همه ی رسانه های کشورهای بزرگ در اروپا و آمریکا خمینی را در بوق و کرنا کرده و به خورد مردمان جهان دادند. در چنین بازی های سیاسی زشت و ننگینی همانگونه که دیدیم و می بینیم، هزاران ایرانی میهن دوست و نخبه را به دستور مشتی روضه خوان دروغگو و مردم فریب به گلوله بستند و به زندان افکندند و این کشتارها همچنان ادامه دارد. تنها هنر روضه خوان ها دروغ گفتن و خدعه بود و هست. آن ها نه مدرسه نظامی دیده بودند و نه کشورداری می دانستند و نه از سیاست های جهانی آگاهی داشتند.
کار رهایی مردمان میهن ما از شر قدرت های بزرگ جهانی و نوکرانشان در ایران، بسیار دشوار است. به این دلخوش نباشید که آب و برق را مجانی می کنند و به من و شما اجازه ی نفس کشیدن و یا پست و مقام می دهند. کسانی که چشم امید به آمریکا و یا کشور دیگری دارند گویا نمی دانند که این آخوندها را همان غارتگران بیگانه بر گرده ی مردمان میهن ما سوار کرده اند. افزون بر دزدی های میلیاردها دلاری آخوندها، در چهل سال گذشته قیمت دلار و دیگر ارزها، هزاران برابر شده است، یعنی این که غارت کشور ما نه یک هزار برابر بلکه هزاران برابر افزایش یافته است. یعنی هر لحظه، مردمان ما، هزاران برابر بیشتر از پیش از آمدن آخوندها، غارت می شوند. برای رهایی کشورمان ما نمی توانیم جز به مردمان خودمان به هیچ نیروی بیگانه ای دلخوش باشیم. ایران خانه ی ماست، پیروزی و شکست کشور ما با نان و بهداشت ما و زندگی فرزندان ما بستگی تنگاتنگ دارد. یک یک مردمان میهن ما باید از شکست های گذشته بیاموزند و برای رهایی کشور خود از چنگال بیگانگان به وِیژه انگلیس ها و نوکرانشان در ایران راهی بیابند. کس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من، یادمان باشد هیچ کس به تنهایی نباید رهبری ملت ما را به دست گیرد. تا رهبری کشور بر مبنای انتخابات آزاد و گروهی نباشد رهایی از بند استعمار ممکن نیست.
رهایی را اگر راهی است بجز با هوشیاری و همراهی همگانی مردمان کشورمان به پیروزی نمی رسد. برای رهایی از این زندان پهناور باید بیندیشیم و تلاش کنیم تا راهی بیابیم.[“رهایی را اگر راهی است جز از راهی که روید زان گلی، خاری گیاهی نیست” مهدی اخوان ثالث].
منوچهر تقوی بیات
دوشنبه هفتم آبان ماه ۱۴۰۳ خورشیدی برابر با بیست و هشتم ماه اکتبر ۲۰۲۴ ترسایی