دیروز دوباره به دیدار رضا شهابی در بیمارستان هزار تختخوابی رفتم. تعدادی از دوستان و فعالان اجتماعی نیز آمده بودند. حالش کمی بهتر بود و خوشبختانه دستبندها را نیز از دست اش باز کرده بودند و فرزندان اش نیز با خیالی راحت تر به دیدارش آمده بودند، چون تحمل دیدن پدر را با دستبند نداشتند. البته ربابه خانم مجبور شده بود صبح نیز دوباره به دادستانی برود و برای باز کردن دستبند و ملاقات از خدابخشی نامه بگیرد که بالاخره موفق شد. سرم دوباره به او وصل شده است ولی هم چنان در اعتصاب غذا بسر می برد و منتظر است که حداقل یکی از خواسته هایش متحقق شود. دکتر گفته است اگر برای ادامه درمان به او مرخصی استعلاجی بدهند، برای عمل جراحی لازم است که مدتی در بیمارستان بماند تا قوای از دست رفته اش را باز یابد و پس از عمل نیز لازم است استراحت کند و تحت کنترل باشد تا مشکلی برایش پیش نیاید. حکم رضا شهابی در دادگاه تجدید نظر از شش سال به چهار سال تقلیل یافت ولی قاضی دوباره همان شش سال را برای او در نظر گرفت و چهار سال و دو ماه از حکم ناعادلانه اش را گذرانده است. امید این فعال کارگری که برای دفاع از حق خود و دیگر همراهان اش، آسیب های زیادی دیده است، هرچه زودتر، بدون قید و شرط آزاد شود و به سر کار و زندگی خود باز گردد.
منصوره بهکیش – پنج شنبه – ۲۶ تیر ۹۳