به‌گفته فریبرز رئیس دانا ناشر آثار سیمین بهبهانی، شاعر محبوب مردم ایران به کما رفته و حالش رضایت‌بخش نیست. تعداد بی‌شماری از کاربران شبکه‌های اجتماعی در پیام‌های خود بهبودی شاعر را آرزو کرده‌اند.
فریبرز رئیس‌دانا عضو کانون نویسندگان ایران و مدیر نشر نگاه که در سال‌های اخیر وظیفه انتشار آثار سیمین بهبهانی را به‌عهده داشته است، شامگاه پنجشنبه (۱۶ مرداد، ۷ اوت) به خبرگزاری‌های ایرانی گفت که خانم بهبهانی به کما رفته و حالش رضایت‌بخش نیست.
رئیس‌دانا افزود: «من تا آخرین لحظه از وقت ملاقات در بیمارستان بودم. ریه خانم بهبهانی آب آورده است. ایشان هم‌اکنون در بخش سی‌سی یو به کما رفته است.»
سیمین بهبهانی که در میان ایرانیان به “مادر ایران” و “غزل‌بانوی ایران” شهرت دارد، بامداد روز پنجشنبه به بیمارستان منتقل شد.
سیمین بهبهانی (خلیلی) غزلسرای برجسته و مبارز ایرانی روز ۲۸ تیر سال ۱۳۰۶ خورشیدی در خانواده‌ای فرهنگی دیده بر جهان گشود. پدرش عباس خلیلی، شاعر، نویسنده و مدیر روزنامه “اقدام” و مادرش فخرعظما ارغون از زنان پیشروی زمان خود بود و شعر نیز می‌سرود.
سیمین در سال ۱۳۲۵ خورشیدی با حسن بهبهانی ازدواج کرد و در سال ۱۳۴۹ از حسن بهبهانی جدا شد. اما نام خانوادگی بهبهانی را برای همیشه حفظ کرد. شاعره نامدار ایرانی اندکی پس از جدایی با منوچهر کوشیار ازدواج کرد.
او از سال ۱۳۳۰ به‌عنوان آموزگار آغاز به کار کرد و در سال ۱۳۳۷ در حالی که در دانشکده ادبیات نیز قبول شده بود، وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد.
خانم بهبهانی به‌مدت سی سال تا سال ۱۳۶۰ خورشیدی به‌عنوان دبیر دبیرستان‌های تهران به‌کار اشتغال داشت و به‌رغم تحصیل در رشته حقوق قضایی در این رشته فعالیت نکرد.
وی در عین‌حال در سال ۱۳۴۶ در کنار هوشنگ ابتهاج، نادر نادرپور، یدالله رویایی، بیژن جلالی و فریدون مشیری به عضویت شورای شعر و موسیقی رادیو تلویزیون ملی ایران در آمد.
نیمای غزل
بانوی شعر پارسی، همواره به سرودن غزل پای‌بند ماند، اما در قالب‌های عروضی سنتی غزل فارسی دست به ابداعاتی زد که سبب شد در محافل ادبی ایران از وی به‌عنوان “نیمای غزل فارسی” نام برده شود.
بخش عمده غزل‌های او در سی و پنج سال گذشته رنگ و بوی سیاسی و اجتماعی و زبانی یگانه و بسیار جسورانه داشت. مقاومت کم‌نظیر خانم بهبهانی در برابر فشارهای حکومتی سبب شد که بسیاری از ایرانیان از او به‌عنوان “مادر ایران” نام ببرند.
دفاع سرسختانه خانم بهبهانی از آزادی اندیشه و حقوق‌بشر در ایران سبب شد که او در سال‌های اخیر به دریافت چند جایزه مهم بین‌المللی نائل شود.
در سال ۱۳۷۸ مدال “کارل فون اوسی‌یتسکی” از سوی سازمان جهانی حقوق‌بشر در برلین به خانم بهبهانی اهدا شد. وی همچنین در همین سال جایزه “لیلیان هیلمن / داشیل هامت” سازمان دیده‌بان حقوق‌بشر را نیز دریافت کرد.
در سال ۱۳۹۲ (۲۰۱۳) نیز جایزه “یانوش پانونیوش” مجارستان با حضور بانوی شعر فارسی در شهر پچ این کشور به وی تقدیم شد.
سیمین بهبهانی در دهه‌های اخیر یکی از فعال‌ترین و جدی‌ترین اعضای کانون نویسندگان ایران و در چندین دوره عضو هیئت دبیران آن بود و هرگز این نهاد صنفی مدافع آزادی بیان در ایران را تنها نگذاشت.
ممنوع‌الخروج در ۸۲ سالگی
خانم بهبهانی در سال ۱۳۸۸ برای سخنرانی در روز جهانی زن پیرامون فمینیسم به پاریس دعوت شد، اما روز ۱۷ اسفند هنگامی که قصد پرواز به این شهر را داشت، ماموران با توقیف گذرنامه به وی که در آن زمان ۸۲ سال داشت، اطلاع دادند که ممنوع الخروج شده است.
ممنوع‌الخروج شدن بهبهانی اعتراضات بین‌المللی زیادی را علیه جمهوری اسلامی برانگیخت. از جمله باراک اوباما رئیس‌جمهور آمریکا در پیامی که به‌مناسبت نوروز سال ۱۳۹۰ فرستاد، ضمن اشاره به این موضوع، بخشی از شعر معروف “دوباره می‌سازمت وطن” بهبهانی را به فارسی خواند.
از نیمای غزل ایران تاکنون ۲۰ مجموعه شعر منتشر شده است. نخستین مجموعه با نام “سه‌تار شکسته” در سال ۱۳۳۰ و آخرین آن‌ها با عنوان “مجموعه اشعار سیمین بهبهانی” در سال ۱۳۹۰ به همت نشر آگاه روانه بازار کتاب شده است.
از: دویچه وله