«احمد دنیامالی» وزیر ورزش و جوانان دولت جمهوری اسلامی، سهشنبه ۱۹ فروردین ۱۴۰۴ در جلسهای با حضور مدیران برخی فدراسیونهای ورزشی، پیشنهادهایی را برای آنچه «گسترش و پیشرفت هر چه بهتر ورزشهای ساحلی» نامیده ارائه کرد.
او به روسای فدراسیونهای فوتبال، قایقرانی، کشتی، والیبال، تنیس، کبدی، نجات غریق، انجمنهای ورزشی، ورزشهای سه گانه و هندبال که همگی رشتههای مرتبط با ورزش ساحلی را در زیرمجموعههای خود دارند پیشنهاد داد که روی موضوع «ورزش ساحلی زنان» برنامهریزی کنند.
وزیر ورزش و جوانان دولت جمهوری اسلامی گفته است که در آیندهای که زمان آن را هم مشخص نکرده، با مدیران شهری در مناطق مختلف کشور مذاکره خواهد کرد تا «مناطق اختصاصی» را در سواحل و مناطق آزاد برای زنان تعریف کنند.
احمد دنیامالی در حالی از گسترش رشتههای ساحلی برای زنان سخن گفته که به دلیل قوانین بازدارنده شرعی و اسلامی و حکومتی، زنان ورزشکار ایرانی نمیتواند در رقابت بین المللی هیچیک از رشتههای ساحلی و حتی برخی رشتههای غیر ساحلی، شرکت کند.
این در حالی است که پیش از انقلاب، نه تنها زنان ایرانی اجازه تمرین آماتور و حرفهای را در ساحل داشتند که حتی سرمایهگذاریها و تبلیغاتی گسترده برای حضور زنان ایرانی در چنین رشتههایی صورت میگرفت.
آیا میدانید زنان ایرانی سالهاست که به دلیل موانع شرعی و حکومتی، از حضور در چه رشتههای ورزشی محروم هستند؟
آیا زنان ایرانی در رشتههای ساحلی، تیم ملی دارند؟
فوتبال ساحلی، هندبال ساحلی، والیبال ساحلی، ورزشهای سهگانه، کشتی و شنا، رشتههایی است که از آغاز انقلاب تاکنون، زنان ایران در آن «هیچ تیم ملی ورزشی» نداشتهاند.
برخی رشتههای ورزشی از جمله فوتبال و هندبال، مجبور شدهاند به دلیل فشارهای مکرر فدراسیونهای جهانی، در مورد «راهاندازی تیمهای باشگاهی زنان»، مسابقاتی را به صورت محدود، با حضور چند باشگاه و پشت درهای بسته، با حجابهای اجباری و تایید نشده از سوی کمیته بینالمللی المپیک برگزار کنند.
در سالهای اخیر، فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) تمام کشورهای عضو خود را ملزم کرد تا تیمهای باشگاهی فوتبال، فوتسال و فوتبال ساحلی مردان، همچنین تیمهایی را برای زنان نیز تشکیل بدهند و در غیراینصورت از حضور در رقابتهای بینالمللی محروم خواهند شد.
اما طی یک دهه اخیر، فدراسیون فوتبال هیچ قدمی برای راهاندازی تیم ملی فوتبال ساحلی زنان ایران برنداشته است. این تیم هرگز تشکیل نشده و حتی برای انتخاب احتمالی مربی و سرپرست آن نیز جلسهای برگزار نکردهاند.
در مورد هندبال ساحلی زنان ایران نیز چنین قاعدهای صادق است. مسابقاتی با حضور تنها ۷ تیم هندبال ساحلی زنان، سالی یکبار در تابستان برگزار میشود تا صرفاً به فدراسیون جهانی هندبال اعلام شود که چنین رشتهای برای زنان ایرانی نیز وجود دارد.
در میان زنان ایران اما والیبال ساحلی بیش از سایر رشتههای ورزشی ساحلی هوادار دارد. با این وجود، این رشته نیز که طی کمتر از ۶ سال گذشته در ایران راهاندازی شده، تاکنون برای دختران ایرانی، هیچ تیم ملی در هیچ رده سنی نداشته است.
زنان ایرانی از چه ورزشهایی محروم ماندهاند؟
کمیته بینالمللی المپیک برای حضور «با حجاب اسلامی» زنان ورزشکار در رقابتهای ورزشی، قوانین مشخصی دارد.
طبق این قوانین، البسه زنان نه تنها نباید خللی برای حریفان در اجرای درست فنون ایجاد کند که حتی نباید برای خود ورزشکاران زن نیز باعث خطر شود.
به همین دلیل، در برخی رشتههای ورزشی مانند کشتی و ژیمناستیک، به دلیل خطراتی که برای خود ورزشکاران زن پیشبینیشده، استفاده از لباسهایی غیر از لباسهای عرف مسابقات ممنوع است. پس زنان ایرانی که مجبور هستند با حجاب اجباری و تحمیلی از سوی حکومت در مسابقات بینالمللی شرکت کنند، پس از انقلاب هرگز در مسابقات کشتی آزاد، کشتی فرنگی و هیچیک از رشتههای ژیمناستیک در بازیهای بینالمللی شرکت نکردهاند.
همچنین در رشتههای دوچرخهسواری، جودو، پرش اسکی، شنا، موجسواری، واترپلو و ورزشهای سهگانه، زنان ایرانی بیش از ۴ دهه از حضور در تمامی مسابقات رسمی محروم ماندهاند.
نکته قابل توجه اینجاست که برخی ورزشکاران زن مسلمان، موفق شدهاند در رشتههای شنا، مجوز پوشش با مایوهای اسلامی را به دست آورند؛ اما حکومت ایران به دلیل تنگ بودن این لباسها و آنچه «بدننما» بودن این مایوها میداند، مانع از حضور زنان ایرانی با این پوشش مورد تأیید کشورهای اسلامی در مسابقات بینالمللی میشود.
انقلاب چه محرومیتهایی برای زنان ایرانی آورد؟
وزارت ورزش و جوانان برای زنان علاقمند به والیبال ساحلی، وعده رایزنی با مدیران شهری در زمانی نامشخص برای ساختهشدن کمپهایی دربسته، سربسته و پوشیده برای زنانی را داده است.
تا ۴۷ سال پیش از این اما دختران ایرانی در مدارس ایران برای حضور در تمرینات حرفهای والیبال، بسکتبال، فوتبال، شنا و دوومیدانی، تشویق میشدند. تیمهای ملی شنا، فوتبال، هندبال، والیبال و بسکتبال ایران در رقابتهای آسیایی و جهانی حضور داشتند، وقتی هیچیک از کشورهای عربی حوزه خلیج فارس، هنوز به این باور نرسیده بودند که حتی میتوان تیمهای باشگاهی زنان را تشکیل داد.
مجموعه ورزشی «قصر یخ» در خیابان پهلوی سابق (ولیعصر کنونی) هفتهای یک روز آموزش پاتیناژ رایگان برای دختران هنرجوی مشتاق به این رشته ورزشی داشت و در باقی روزها نیز دختران و زنان حرفهای در این سالن، پاتیناژ میکردند.
زنان ایرانی پیش از انقلاب در رشتههایی فعالیت میکردند که ۴۷ سال است از آنها برای حضور دررقابتهای بینالمللی محروم شدهاند. رشتههایی همچون تنیس، سهگانه و ژیمناستیک، رشتههای رقص نمایشی و البته دوچرخهسواری و حتی موتورسواری.
از: ایران وایر