ایران وایر
یک سال و نیم پیش هرگز تصور نمیکردند موزیکهایی که مینویسند و برای همدیگر اجرا میکنند، بتوانند در یک جمع صدنفره اجرا کنند. حالا اما هر هفته هواداران موزیک رپ برای شنیدن تازهترین موزیک آنها در پارکهای تهران جمع میشوند. حدود ده نفر از رپرهای ساکن تهران گروهی تشکیل دادهاند و هر هفته از ساعت ۹ تا ۱۲ شب در یکی از پارکهای شهر برای دوستان و همکاران خود، علاقهمندان به موسیقی رپ و رهگذران آهنگهای خود را اجرا میکنند. گاهی رپرهای جدید به آنها میپیوندند و گاهی مردم با آنها همراهی میکنند. یکی از افراد این گروه با شهروندخبرنگار ایرانوایر درباره این تجربه گفتوگو کرده است.
***
همه آنها اسم هنری یا لقبی دارند که در ترانههایی که مینویسند از آن استفاده میکنند. مثل: «ساقی»، «وای چی»، «پارسا وای»، «سالوادور»، «شایانگ»، «کلانی»، «لئام»، «پاتینی» و «المو».
آنها حالا هر هفته در یکی از پارکهای تهران کنسرت رپ اجرا میکنند. میگویند آنهایی که دورشان هنگام اجرا جمع میشوند، حداقل ۱۰۰ نفر هستند و گاهی به ۳۰۰ و ۴۰۰ نفر هم رسیدهاند. یکی از آنها میگوید: «حس اینکه موزیک ما را عدهای میشنوند و برخی پای ثابت همین اجراهای پارک شدهاند و شعرها را حفظ کردهاند و همراهی میکنند برایمان واقعا لذتبخش است.»
جرقه اجرا در پارک اما خیلی اتفاقی در ذهن آنها زده شد: «حدود یک سال و نیم پیش با دو تا از دوستان رپر قرار گذاشتیم برویم پارک، من یک موزیک جدید نوشته بودم و با خودم اسپیکر بردم که آن را برای دو دوست دیگر اجرا کنم و نظر آنها را بشنوم.»
او زمان اجرای خودمانی موزیک جدیدش متوجه میشود، توجه رهگذران جلب شده و دور او جمع شدهاند: «یکدفعه متوجه شدم این عدهای که جمع شدهاند، انگار ارتباط برقرار کردهاند. ایستادند. ما تا قبل از آن مخاطبی به این شکل نداشتیم و واقعا برایمان لذتبخش بود که متوجه شدیم عدهای دارند با موزیک ما حال میکنند.»
این واکنش غیرمنتظره آنقدر برای آنها جالب و هیجانانگیز بوده که تصمیم میگیرند روز بعد هرکدام چند ترک از بهترین آهنگهایشان را آماده کنند و دوباره به همان پارک بروند: «شب بعد که آمادهتر رفتیم و جدیتر اجرا کردیم، متوجه شدیم جمعیتی که دورمان جمع شد، بیشتر شد. انگار با کارهایمان حال میکردند. ما خیلی هیجانی شده بودیم. یک حالت کنسرت خیابانی شد. فکر کنید ما اجرا میکردیم، مردم گوش میکردند و تشویقمان میکردند. این باعث شد ما داستان را جدیتر بگیریم.»
آنها تصمیم میگیرند یک گروه درست کنند و رپرهای دیگر را هم برای اجرا در پارک دعوت کنند: «به رپرهایی که میشناختیم گفتیم اما برخی هم که از اینطرف و آنطرف میشنیدند، خودشان میآمدند و از ما میخواستند که آنها هم کارهایشان را اجرا کنند. کارهای برخی از رپرها واقعا خفن بود و خوشمان میآمد و میدیدم مردم هم دوست دارند، آنها را هم به گروه اضافه میکردیم و کمکم گروهمان بزرگتر شد. اجراهایمان حرفهایتر و تمیزتر شد و مخاطبمان هم بیشتر شد.»
آنها الان یک گروه ۱۵ نفره دارند که ده نفر از آنها هر هفته در اجراهای پارک حضور دارند اما پنج نفر دیگر گاهی در اجراها شرکت میکنند. دو عضو اصلی هم کارهای هماهنگی اجراهای هفتگی را به عهدهدارند.
یکی از آنها میگوید در یکی از شبهای اجرا جمعیتی حدود ۴۰۰ نفر دور آنها جمع شده بودند: «چون این اجراها هفتگی است. برخی آهنگهایمان را مردم حفظشدهاند و وقتی ما را در اجرا همراهی میکنند خیلی انرژی میگیریم. دقیقا عین یک کنسرت که مخاطب با خواننده همراهی میکند ما هم این اتفاق را تجربه میکنیم.»
آنها معتقدند از زمانی که این اجراها را آغاز کردهاند، نبض بازار موسیقی رپ را شناختهاند: «این اجراها سلیقه مردم رانشانمان داد. باعث شد بفهمیم مردم از چه خوششان میآید و با چه حال نمیکنند.»
میانگین سنی رپرهای این گروه ۲۵ سال است و شغلهای مختلفی دارند که در کنار آن موزیک رپ را هم دنبال میکنند. شغل برخی از آنها به موسیقی نزدیکتر است؛ مثلا یکی از آنها استودیوی صدا دارد و دیگری ویدیو ادیتور است؛ اما اغلب آنها شغل دیگری دارند که با موسیقی ارتباط زیادی ندارند مثلا یکی از آنها در بازار طلا و جواهر است. چند نفر آنها در کافه کار میکنند و یکی از آنها آرایشگاه دارد.
آنها میگویند هدف اصلی ما «استیج» است: «ما داریم تمام تلاشمان را میکنیم که برسیم روی استیج و بتوانیم کنسرت برگزار کنیم و سبک خودمان را در مارکت موسیقی جا بیندازیم. در حقیقت رویای ما برگزاری کنسرت، محبوبیت و جا افتادن موسیقیمان بین مردم است.»