فواد مقدم، پزشک، یکی از مسئولان دانشگاه آنلاین بهاییان، علیرغم مشکلات قلبی و وضعیت جسمانی، پیش از درمان، با فشار مسئولان زندان، از تخت بیمارستان، به زندان رجایی شهر کرج بازگردانده شد!
بنا بر اطلاع «کمپین صلح فعالان در تبعید»، مسئولان زندان رجایی شهر، علیرغم انتقال دکتر فواد مقدم، پزشک ۶۳ ساله و مسئول دانشگاه جامعه بهاییان در اصفهان که سابقه سه سال پزشکی در بیمارستان‌های خط مقدم در جبهه را نیز در پرونده کاری خویش دارد، به بیمارستانی در خارج از زندان، مانع از هرگونه اقدامات درمانی این زندانی بیمار شدند.
فواد مقدم که پبش‌تر به اتهام فعالیت در دانشگاه آنلاین بهائیان توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب اسلامی به پنج سال حبس تعزیری محکوم شده بود، صبح روز دوشنبه دوم بهمن ۱۳۹۱، جهت گذراندن دوران محکومیت خود به زندان رجایی شهر کرج منتقل شده بود.
این شهروند بهایی اهل اصفهان، پیش از انتقال به زندان گوردشت کرج، مدت پنج روز را در قرنطینه زندان اوین تهران سپری و مشخص نیست که انتقال به زندان رجایی شهر بخشی از حکم این زندانی عقیدتی بوده و یا وی نیز به مانند بسیاری دیگر از زندانیان بهایی به طور غیرقانونی به این زندان انتقال یافته است.
منابع مطلع به خبرنگار این کمپین گزارش داده‌اند که دکتر فواد مقدم از بیماری قلبی رنج می‌برد و هفته گذشته، به دلیل وخامت وضعیت جسمانی، پس از انتقال به بیمارستانی در خارج از زندان، بطور اورژانسی بستری شد اما ساعاتی پس از بستری شدن، با فشار مسئولان زندان رجایی شهر به ویژه اصرار شخصی به نام «اسدی»، به زندان رجایی شهر، بازگردانده شد.
اقدامی که حتی با اعتراض سرباز وظیفه که با زندانی همراه بود، مواجه شد.
گفته می‌شود اعتراض این سرباز وظیفه به بازگشت اجباری فواد مقدم از بیمارستان، منجر به ضرب و شتم وی و حکم اضافه خدمت وی، همراه شد.
«بیماری زندانیان و بی‌تفاوتی مسئولان زندان‌ها» در جمهوری اسلامی ایران، یکی از نگرانی‌های مهم خانواده‌های زندانیان و فعالان حقوق بشر شمرده می‌شود و شیوه رایج برخورد مسئولان زندان‌ها با بیماری زندانیان در ایران، بر خلاف قوانین داخلی و بین المللی بوده و معمولا ابزاری است برای فشار و شکنجه زندانیان توسط زندانبان.
پیشتر فعالان حقوق بشر، بی‌اعتنایی به بیماری زندانیان را امری سیستماتیک در زندانهای ایران خوانده و تاکید کردند که اندک موارد انتقال زندانیان بیمار به مراکز درمانی، با توهین و تحقیر همراه است و گاهی حتی با حکم بازگشت به زندان پیش از اتمام و تکمیل دوره درمان، نیمه کاره رها می‌شود.