رجبی گالشی کارشناس کشاورزی گفت:چند سالی است که ایران در معرض پدیده ریز گردها قرار گرفته است. این مسئله برخی از استانهای کشور را با معضل آلودگی هوا مواجه کرده است. درباره اثرات سوء پدیده ریزگردها بر سلامت شهروندان و ایجاد مشکلات تنفسی، بسیار گفته شده است. اما تبعات سوء این معضل زیست محیطی صرفا به بخش سلامت محدود نمی شود. کشاورزی و دامپروری نیز از بخش هایی است که از آسیب ریزگردها در امان نمانده است.
یحیی رجبی گالشی ، در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا در خصوص تاثیر ریزگردها بر محصولات کشاورزی گفت: پدیده ریزگردها که در سالهای اخیر استانهای غربی کشور را درگیر خود کرده است علاوه بر مشکلات بهداشتی و صدماتی که بر سلامتی شهروندان وارد می کند تبعات اقتصادی نیز دارد که عمده ترین تاثیر آن بر میزان تولید محصولات کشاورزی و دامی می باشد.
این کارشناس کشاورزی افزود: اگر بخواهیم از بعد اقتصادی به اثرات مخرب ریز گردها بپردازیم، می‌توان به مواردی همچون افزایش مهاجرت از استانهای درگیر با معضل گرد و غبار ، اختلال در سامانه حمل و نقل هوایی و کاهش توریسم و گردشگری در این استانها اشاره کرد.
رجبی گالشی گفت: اما به طور خاص در بخش کشاورزی ، کاهش کمیت و کیفیت محصولات کشاورزی در استانهای درگیر مشهود است. این خسارات به حدی بوده که توجه خاص مسئولان و صاحب نظران را طلب می کند. در میان استانهای درگیر ، این پدیده در استان خوزستان بیشترین خسارات را موجب شده است.
این کارشناس کشاورزی تاکید کرد: وجود گرد و غبار باعث اختلال در فتو سنتز و تبادل اکسیژن و دی اکسید کربن شده که این مشکل باعث کاهش عملکرد تولید می شود. از سوی دیگر گرد و غبار باعث کاهش عملکرد آفت کش ها و سموم گیاهی می شود که این ، رشد آفات و افزایش بیماری های گیاهی و درنتیجه کاهش کمیت و کیفیت محصولات کشاورزی را در پی داشته است.
رجبی گالشی اضافه کرد: به دلیل وجود ریزگردها در بخش زنبور داری نیز دچار مشکل شده ایم که از دلایل اصلی آن می توان به کاهش رشد گیاهان و هم چنین کاهش گرده افشانی اشاره کرد. این مسئله موجب کاهش هفتاد درصدی تولید عسل شده است. هم چنین وجود ریزگردها باعث شیوع بیماری های تنفسی در دام ها می شود که می تواند موجب کاهش تولید محصولات دامی شود.
این کارشناس کشاورزی در آخر گفت: وجود ریزگردها علاوه بر اثرات منفی بر سلامت انسانها ، در بخش کشاورزی و دامپروری نیز آسیب های زیادی به دنبال دارد که می‌تواند امنیت غذایی و تولیدات محصولات کشاورزی و دامی در استانهای درگیر با این پدیده را به مخاطره بیندازد. کاهش و مهار کردن این اثرات مخرب علاوه بر مساعدت‌های دولتی، نیازمند تعامل و مشارکت سازمانهای مردم نهاد داخلی و سازمانهای بین المللی مانند فائو می باشد.