یکی از کارشناسان ارشد و خبره مانده از نسل قبل وزارت امورخارجه، میگوید: کارشناسان میز ایران در کشورهای غربی از خوش شانس ترین کارمندان بشمار میروند زیرا با حداقل صرف وقت و انرژی، بیشترین اخبار و تحلیل هائیکه از سراسر گیتی در مورد کشورمان میرسد، ملاک گزارش آنان به مدیران، جهت تنظیم برنامه های مربوط قرار میگیرد، در این رابطه بگفته مطلعین، در تصاحب میز ایران (اصطلاحی که در این تعریف متداول میباشد) رقابت شدید وجود دارد…! و ارتقاء مقام آنان نیز فراهم تر و سر یعتر؟!
در این رابطه: چگونگی رخ دادهای اجتماعی، سیاسی درونی و بتبع آن خروجی!! کشورمان، اغلب، بر اساس عملکرد متو لیان نظام فعلی است که بندرت اگاهانه و در بیشتر موارد بر اساس تعاریف استاندارد، غیر اصولی میباشد و باعث و بانی تحولات، تفاسیر و اخبار متنوع و خسارت بخش مشابه آنچه که بعد از فوت پادشاه فقید عربستان در تریبون نماز جمعه بیان شد و یا تهدیدات مربوط به چگونگی بر خورد با نوه آقای خمینی در صورت مسا فرت بشمال کشور و …
آنانکه در این وادی آگاهیهائی بالنسبه عمیق بر آمده از تخصص و مطالعات مستمر دارند، بطور موردی و ضرورت، نوشته ها و گزا رشاتی مستند، مفید و موثر همراه با پیشنهادهای کارساز، ارائه و در مسیر منافع ملی…. اظهار نظر میکنند.
پیشنهاد اینکه: این عزیزان به جای تذکر مورد ستایش قرار گیرند و نشستها و سمینارهائی در این رابطه، جهت ارزیابی و تقدیر بر حسب میزان فعالیت و شهامت آنان، که به حق منادیان آزادی بر اساس قانون اساسی، میباشند، برگذار شود.
در این رابطه باید گفت: که وانفسای موجود چنین احساس وظیفه و مسئولیتی را بشدت میطلبد، و میدانیم که به دلایل بسیار صاحبنظران سکوت کرده و جامعه از دیدگاههای مفید و پیشنهادات ارزنده آنان به دلایل مشخص، محروم است.
عدم ورود یا اظهار نظر نکردن بخردان، در مورد مسائل مبتلی به مملکتمان، برآمده از ایده آنانی میباشد که گفتار، پندار و کردارشان مغایر منافع ملی و تکیه زدنشان بر مسئولیتهای کلان کشور بدون شرایط احراز و صلاحیت بوده و چنین محصولی را در همه زمینه ها ببار آورده اند. و در توجیه شرایط پیوسته، داد سخنها داده و حقایق را وارونه جلوه میدهند.
این طایفه خواهان آنند که به اشتباهات مکرر و غیر فابل گذشت آنها کاری نداشته، به خیل بی تفاوتها بپیوندیم، که مباد آنروز که دوباره جامعه میماند و چنین متولیان و مسیولینی.
ممنوع الکلام، خبر و تصویر کردن ریاست جمهور اسبق که بالنسبه شخصیت معتبر جهانی، است… انهم بدون هیچ مستند قانونی….. آنان با این گونه عملکردها بزعم خود بر خر مراد سوار و به استقبال انتخابات مجلس دهم میروند.
چنانچه هر کس در جای خود قرار گیرد، یعنی مدیران و کارشناسان بر اساس سیستم شایستگی که در علم مدیریت به ان شرایط احراز میگوئیم و در شرایط مساوی، رقابت اصولی، حتی آزمون و سپس انتخاب در مصاحبه، بدون هرگونه سلطه رابطه، و برمبنای علم مدیریت انسانی، که رافع تمامی مشکلات است گزینش و منصوب شوند… هیچگونه نارسائی و سوء استفاده از حضور و ایفای نقش در مسئولیت ها، رخ نخواهد داد.
در اینجاست که نقش و اهمیت اندیشمندان این مکتب، همفکران، دل واپسان واقعی، وطن دوستان و همه خیرخواهان در این عرصه، مطرح میشود که با تحلیل ها، انتقادها، توصیه ها و… با قبول همه مخاطرات، ایفای وظیفه مینماید.
زیباترین تعریفی که در مورد انتخاب بهترین ها داریم، فرمایش مولا علی( ع ) میباشد:
(عدل و حق یعنی هر چیز در جای خود…) که توجه به آن رافع هرگونه نابسامانی، در هر مقوله ای میباشد و امروز متاسفانه آثار بی توجهی به این اصل علمی، در بدترین حالت ها، اثر سوء خود را نشان میدهد که بدون اغراق عارف و عامی به آن واقفند.
امید اینکه دولت دلسوز و نسبتا آگاه، فرصت پرداختن به چرائی نقدها و چگونگی دردها که در مطبوعات با همه محدودیت ها، کم و بیش درج میشود را یافته، به ان توجه کامل و لازم را بنمایدو سازمان مد یر یت و بر نامه ریزی به این مهم واقعا همت گمارد که هر گونه انتصابی بر مبنای شایستگی و پر هیز کامل از رابطه ها که اثار مخرب انرا در همه جای سیستم میتوان دید، صورت پذیرد.
بر دوستان محافظه کارمان نیز، این تکلیف اجتماعی برآمده از توجه به منافع ملی شرط و واجب است که عافیت را به عاقبت اندیشی تبدیل کنند.
ناگفته نماند: مطالعه و تحلیل، عملا طرح سئوال و نقد امور حاکم بر جامعه ای که اکثریت عافیت طلب، شاهد، کنارگودنشین، مصرف کننده، از سوئی هشیارانه حامیان مبارزه منفی شده اند… در این شرایط ویژه بسیار ضروری و نگارش دردها، نقد و ارائه راه حل در هر مورد وظیفه ای اجتماعی میباشد و به هیچ وجه نبایستی ورود به این نقش آفرینی را خطرآفرین بدانند.
که کلکم راع و کلکم مسئول و بعبارتی: بجز از کشته ندرویم.. و از همه گویاتر: کل نفس بما کسبت رهینه
در صورت دوری از مسئولیت فردی در قبال اجتماع، همنوعان، و نسل های بعد… همه شریک جرمیم.
به امید حضور مستمر، آرام و قانونمند روشنفکران، با رعایت ادبیات کلامی مناسب.
همه آنانیکه علاقه مند به سرافرازی میهن میباشند، از همه مهمتر جوانان شجاع، متفکر،اگاه، حافظان واقعی منافع ملی، دلسوز، تحصیلکرده، حاضر و ناظر، حسب ضرورت معترض و….. در وضعیت فعلی، بایستی پیشنهاد دهنده و عملگرا بوده در صحنه اجتماع: مسئول، پیگیر و تعقیب کننده تحولات، برنامه ریزی ها و…..، بسهم خود کمک کننده باشند تا مشکلات کاهش یابد.