از دمشق، با عشق

اگر “بوعزیزی” در تونس، با سوزاندن خود “بهار عربی” را جرقه زد، این کودکان شعار نویس درعا بودند که خشم پنهان از چندین دهه زندگی ننگین زیر سلطه خاندان اسد و انقلاب مردم سوریه را جرقه زدند. در آغاز، ملتی به پاخاسته هرگز از شعارهای “یا بشار اسد یا کشور را به آتش می کشیم” و “بشار اسد تا ابد” و … دژخیمان بعثی “بشار اسد” نهراسیدند؛ گول اصلاحات دروغین بشار اسد دیکتاتور را نخوردند و در توهمات و فرافکنی هایی که رژیم مافیایی و وابسته سوریه آنها را دفاع از آرمان فلسطین و “جبهه مقاومت اسلامی” می نامید، فرو نرفتند. در ابتدا تجمعاتشان به ۵۰ نفر هم نمی رسید؛ خامنه ای قیام آنها را خارج از آنچه که بیداری اسلامی می نامیدش، دانست و بشار اسد آنها را تروریست و مزدور بیگانه و میکروب خواند؛ براستی دیکتاتورها چقدر بهم شبیهند! در ماههای آخر چقدر زیارت مرقد دختر امام حسین، به یاران قصاب سوریه می چسبید! روسیه و چین ۳ قطعنامه شان را وتو کردند؛ در طول چندین دهه و در آخر، پول و سرمایه من ایرانی، آتشی شد که بر سر مردم سوریه فرو می ریخت و ناخواسته و خواسته، آبروی ایرانی های صلح دوست را خدشه دار کرد … ولی گویا گره ای به سرنوشت دیکتاتور دمشق زده بودند! حسن نصرالله، جنایات همپیمان و یار دیرینش در حمص و دیگر نقاط سوریه، را نمی دید و یا نمیخواست که ببیند! شاید سوریه معرکه ای برای آشکار شدن ادعاها و واقعیات بود. دنیا پس از ماهها گرچه بی تفاوت بود، ولی بالاخره صدای مردم سوریه را شنید. در این میان عده ای طرف جنایتکار و شکست خورده تاریخ را گرفتند و عده ای هم اینگونه نبودند و منفعت طلبی صفت مشترک تمامشان بود. دهها هزار کشته و مجروح و زندانی و آواره دادند و امروز نیز همچنان سرافرازانه تا تغییر نهایی و سرنگونی رژیم “بشار اسد” یکی از ستونهای محور پلیدی، ایستاده اند … بسوی آینده ای پر از “بیم” و “صد البته امید” برای کشورشان سوریه … هیچ سیاستمداری گوی جادویی ندارد! مهره چینی و بازی شطرنج سیاست میتوانست انسانی تر از اینها باشد و آینده قابل پیش بینی نیست. چه برسد به ما که بعنوان افراد عادی، تنها نظاره گر رویدادها و بازی ها هستیم؛ آن چه با دروغ و فرافکنی و تزویر به عنوان جبهه “مقاومت اسلامی” از آن یاد میشد، عملا جبهه ای برای مقاومت در برابر ملت های خود شد؛ از تهران تا دمشق … گلوله هایشان از یک جنس بودند … چه زود ورق برگشت. آنهایی که بر روی ملت خود سلاح کشیدند و رسوا شدند. سرگذشت قذافی ها گویی پند آموز نبود. اگر حتی روزی باشد که به فکر آن چیزی که رخداد بیفتند، خواهند گفت “چرا بیشتر نکشتیم …”

با اعلام اسامی و انجام مراسم های تشییع و تدفین اعضای ایرانی، پاکستانی و افغان سپاه پاسداران جمهوری اسلامی (سپاه قدس) که در درگیری هفته ی گذشته با ارتش آزاد (جبهه ی جنوبی؛ سه زیر شاخه ی جیش الیرموک، فرقه عمود حوران و المعتز بالله) در بصری الحریر در استان درعا کشته شدند، میتوان اکنون لیست جانباختگان را تکمیل کرد. این برای اولین بار است که ۴ عضو ارشد سپاه در یک روز در سوریه کشته می شوند.

در آگهی ترحیم آنها، مطابق رویه ی مرسوم، آمده که این افراد در جنگ با “داعش” کشته شده اند. لازم به تکرار نیست که داعش در استان درعا حضور ندارد و در سه سال اخیر نیز در کل خاک سوریه موردی وجود نداشته است که اعضای سپاه در درگیری با گروه موسوم به دولت اسلامی کشته شده باشند. ارتش آزاد که در این منطقه فعال است و تمام فیلم ها، عکس ها و مدارک از اجساد را منتشر کرده، زیر نظر بشار الزعبی، ژنرال سرشناس جدا شده از ارتش سوریه فعال است که همزمان فرماندهی کل جبهه ی جنوبی را نیز در اختیار دارد.

نکته ی آخر اینکه فهرست زیر دستکم ۳ افغان دیگر را که تصاویر اجسادشان موجود است ولی شناسایی نشده اند، شامل نمی شود (منبع).

۴ درجه دار سپاه:
هادی کجباف، لشکر ۷ ولیعصر خوزستان http://goo.gl/C5zmxw
حسین بادپا، لشکر ۴۱ ثارالله کرمان http://goo.gl/9beCjh
روزبه هلیسائی، لشکر ۸ نجف آباد http://goo.gl/AB0dzF
سید جلال حبیب پور، لشکر کربلای ۲۴ مازندران http://goo.gl/XvY6MX
۱ طلبه – شبه نظامی اهل قم: محمد مهدی مالامیری http://goo.gl/tDtI18
۱ عضو بسیج شهرستان کرج: محسن کمالی دهقان http://goo.gl/7WHZiL
۸ افغان:
مرتضی محمدی، سید احمد احمدی (مشهد) http://goo.gl/B49Esp
عبدالصمد حسینی و رمضانعلی بخشی (شهر ری) http://goo.gl/7kwsid
عباس کریمی (پاکدشت ورامین) http://goo.gl/5qMbKV
عیسی نادری (آران و بیدگل) http://goo.gl/cA2ODG
محمد جواد محمدی (کرمان) http://goo.gl/ZvzZr5
حسین کریمی http://goo.gl/7sdpWG
۵ پاکستانی: نوروز علی درویش، هادی حسین، طاهر حسین، شهادت علی و سید رضی شاه http://goo.gl/TIosRP

از: سایت از دمشق تا عشق