توافق هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران با شش قدرت اصلی جهانی، گرچه ما را وارد بهشت برین نمی‌کند و یا به تمامی مسایل و مشکلات منطقه و ایران پاسخی نمی‌دهد، ولی کار اساسی و انسانی بزرگی که این توافق‌نامه انجام داد، از افتادن ایران به دوزخ جنگ فراگیر و قتل و کشتار و ویرانی عمومی جلوگیری کرد و روشِ تر و تازه‌ای را در روابط قدرت‌های بزرگ جهانی با قدرت‌های منطقه‌ای به و جود آورد که اگر درست درک و رسم و فهم شود، پیروزی منطق صلح و گفتگو و دیپلماسی، بر منطق جنگ و قهر و قلدری در منطقه و سراسر کره‌ی خاکی قطعی خواهد شد.
این قرارداد و توافق‌نامه‌ی تاریخی زمینه‌ی مناسبی را فراهم آورده تا نوع نگاه جامعه‌ی ایرانی به فرهنگ و مدنیّت غربی به ویژه به آمریکا از سر انصاف و خردمندی مورد بازبینی قرار بگیرد و به امریکا ستیزی کور و بدخواهانه و ایدئولوژیکی، نقطۀ پایان گذاشته شود.
یادمان باشد که با گوشت و پوست و استخوان خود تجربه کردیم و دیدیم که کینه ورزی و گنده گویی و دشمنی ایدئولوژیکی با آمریکا بسیار بسیار بیشتر از آن تسلیم طلبی‌ها و وابستگی‌های شاه پهلوی، به ایران و ایرانی ضرر و زیان زد و کار را به آنجا کشانید که هستی و استقلال و حیات ملی ما نیز زیر سئوال رقت.
بنا بر این تجربیات باید گفت:
نه فرمانبرداری از آمریکا و نه دشمنی با آمریکا. نه تسلیم طلبی و وابستگی نوع پهلوی و نه خصومت و ستیزه‌جویی نوع انقلابی- اسلامی.
از طرفی در جریان مذاکرات طولانی و سختی که به توافق – نامه اتمی ژنو منجر شد، شناخت ایرانیان از نظام سیاسی ایالات متحده آمریکا عمیق‌تر شد و ژرفش و گسترش زیادی یافت و سستی و پوچی بسیاری از برداشت‌های ایدئولوژیکی عصر جنگ سرد را که ذهن ایرانی را نیز آلوده کرده بود به روشنی نشان داد. در حقیقت دریافتیم که:
حزب دموکرات آمریکا کپی حزب جمهوری خواه نیست. این دو حزب بزرگی که آمریکا را می‌گردانند، “سرو ته یه کرباس نیستند.” چیزی به نام ذاتِ ازلی ابدی در سیستم حاکم آمریکا و جود ندارد که نتواند تغییر کند. جنگ طلبی و سلطه جویی و توسعه طلبی ذاتی نظام سیاسی– اقتصادی آمریکا نیست و در نهایت نوع سیاست و برخورد خود ما با دولت و ملت آمریکاست که نوع سیاست آمریکا را هم در مورد ما یا هر ملت و کشور دیگری شکل می‌دهد.
این توافق‌نامه، امید و غرور و روحیه به ایرانی داد، سطح وحدت ملی و روح همبستگی را بالاتر برد، مردم و بسیاری از دولتمردان را واقع بین‌تر کرد. ایرانی نیک دریافت که ۲۴ خرداد ماه ۱۳۹۳ شمسی انتخاب درستی کرده، فهمید که با همه ناراستی‌هایی که در امر انتخابات در جمهوری اسلامی وجود دارد، رأی من نوعی مسیر تحولات تاریخی را می‌تواند دگرگون سازد و از وقوع بسیاری از اتفاقات ناگوار و تلخ و اسفبار پیشگیری کند یعنی راهی برای حل مسایل ملی و بین‌المللی اگر وجود داشته باشد همانا راه و روشِ مسالمت آمیر سیاسی و خشونت پرهیز است و دوری از جنگ و خشونت و خونریزی.
باری پس از ۴۰ – ۳۰ سال زندگی ملی و بین‌المللی توفانی، امروزه به همان درس و پندی برگشته‌ایم که حافظ بزرگ هفت سده قبل داده:
آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است / با دوستان مروّت با دشمنان مدارا…
تگزاس – جولای ۲۰۱۵
از: ایران امروز