تختی در فرهنگ ورزشی ایران، نماد پهلوانی و فروتنی است، وی در ۵ شهریور ۱۳۰۹ به دنیا آمد.
در تابستان ۱۳۴۰ خورشیدی از طرفداران محمد مصدق و جبهه ملی ایران شد.
وی پس از کودتای ۲۸ مرداد، مدتی دچار غم‌زدگی ناشی از تحولات سیاسی و کنار گذاشته شدن محمد مصدق از مقام نخست وزیری شد و تلاش می‌کرد تا نامش در مجامع عمومی زیاد برده نشود.
در ۱۳۴۲به عنوان عضوی از شورای مرکزی جبهه ملی ایران برگزیده شد. این واقعه باعث شد تا از سوی ساواک به عنوان یک «ناراضی» شناخته شود. از این روی، دستگاه ورزشی بنا به تصمیم سازمان امنیت و اطلاعات کشور، از تمرین‌های تختی جلوگیری می‌کرد و به هر شکل می‌کوشید تا از حضور او در مجامع ورزشی بین‌المللی که با استقبال کنفدراسیون دانشجویان ایرانی روبرو می‌شد، جلوگیری کند.
هنگام درگذشت دکتر محمد مصدق در تاریخ ۱۴ اسفند ۱۳۴۵، غلامرضا تختی به تهدید مأموران نظامی و امنیتی مبنی بر خودداری از سفر به احمدآباد گوش فرا نداد و به افسران می‌گفت «دستگیرم کنید»
مردم در مراسم درگذشت تختی
روحش شاد یه ذره ازش یاد بگیریم بد نیست
زنده یاد آقا تختی.
مردی که دوست و دشمن ستودند او را و هرگز کسی نتوانست به ذهنیت آقا تختی نزدیک شود چه برسد به ابعاد وجودی و انسانی او.
آقا تختی مردی بود که المثنی نداشت.
افسوس که نسلهای بعد از او به کوچکترین دستاوردهای انسانی و زیاده انسانی آقا تختی نرسیدند.
افسوس برای مردی که تمام فصول با ملت بود.
خانواده، عشق؛ دوستان ؛ احزاب ؛ …همه و همه دست به دست هم دادند که آقا تختی از همه چیز دل زده شود.
مرد تنهای تنهای تنهای جاده انسانیت بور در بین ناانسانها.