انتخاب خبر نوشت: مسئله زمین خواری و کوه خواری، تنها معضلی نیست که کشورمان با آن دست به گریبان است و در این میان باید به مسائل دیگری هم همچون ساحل خواری نیز توجه داشت؛ پدیده ای که سالهای سال است ادامه دارد.
خبرنگار انتخاب خبر با اسماعیل کهرم، بوم شناس و فعال محیط زیست ایرانی و مشاور رئیس سازمان حفاظت محیط زیست در امور محیط زیست طبیعی گفتگو کرد.
وی با اشاره به پدیده تأسف بار ساحل خواری و اینکه سواحل کشور عزیزمان بدون صاحب است و در همه زمانها هم از داشتن صاحب بی بهره بوده است، گفت: در بحث ساحل خواری، مشکل اصلی خود دولتی ها هستند؛ مثلاً در همین زیبا کنار، صدا و سیما مساحت زیادی از ساحل را به تملک خود درآورده است و فقط کارمندان این سازمان می توانند از ساحل و دریا استفاده کنند. سازمان های دیگر هم مثل هلال احمر و وزارت نفت هم هستند که بخشی از ساحل را به تملک خود درآورده اند.
وی در ادامه گفت: چنانچه نگاهی به کشور انگلستان بیاندازیم، این کشور یک جزیره است و طبق قانون تا حد جزر و مد دریا و حدوداً ۵۰ متر ساحل در اختیار ملکه است و هیچ ارگان و نهادی اجازه ندارد در این محدوده ساخت و ساز انجام دهد؛ حتی یک پلاژ یا کیوسک، چه برسد به ساختن مجتمع تفریحی و اقامتی؛ اما با کمال تأسف ما حدوداً ۹۰۰ کیلومتر ساحل دریا داریم که برای ۷۵ میلیون جمعیت امروزی و ۱۵۰ میلیون جمعیت آینده است، اما چه مقدار از این سواحل برای مردم، اختصاص پیدا کرده است؛ پس اگر می خواهیم با ساحل خواری مبارزه کنیم باید از تخریب این مکان ها که متعلق به نهادها و سازمان ها است شروع کنیم و ساحل را پاکسازی کنیم.
کهرم تصریح کرد: دریای مازندان، پیشروی و پسروی دارد؛ به طور مثال، زمان حمله تیمور لنگ به ایران دریای مازندران، پسروی داشت، تیمور و لشگریانش توانستند از این اتفاق استفاده کنند و زودتر خود را به ایران برسانند، اما همین دریا ۱۰ سال پیش دوباره پیشروی داشت؛ طبق آمارهایی که به دست آمد حدود ۴۰۰ خانه که در حاشیه دریا ساخته شده بودند، ویران شدند و خسارت های مالی و جانی زیادی را متحمل شد. از این بدتر چه مقدار باغ ها و درخت هایی که توسط مردم در این مراتع، کاشته شده بودند و ریشه دوانیده بودند و به دلیل آب شور دریا خشک شدند و از بین رفتند.
مشاور رئیس سازمان حفاظت محیط زیست در امور محیط زیست طبیعی گفت: حالا هم که کمی به ماجرای ساحل خواری و یا زمین خواری پرداخته شده است، به خاطر نگرانی و دخالت رهبری در این موضوع است، اما پارتی بازی ها از طرف روحانیون مناطق، فرماندارها، استاندارها، شهردارها، بخشدارها و حتی دهیارها و این دست تو دست هم گذاشتن ها و همانطور که گفتم بی صاحب بودن زمین ها و سواحل، نه تنها مشکلات را رفع نمی کند، بلکه روز به روز به آن هم اضافه می شود.
وی اضافه کرد: از زمین خواری ۲۰۰ متری در بخش هایی از تهران تا زمین خواری ۱۸۰۰ متری در پونک که حالا تبدیل به علوم و تحقیقات شده است، خلاف هایی که است که در سطح ملی رخ داده است. درست است نمی توان مرکز علوم و تحقیقات را که حالا در آنجا کتابخانه وخوابگاه درست کرده اند را تخریب کرد اما پیگیری این موضوع باعث می شود این زمین خواری ها در ولنجک رخ ندهد.
کهرم گفت: چند وقت پیش سفری به منطقه سالوک در خراسان شمالی داشتیم.آنجا تپه هایی را مشاهده کردیم که متعلق به منابع طبیعی بودند؛ به گفته رئیس محیط زیست آن استان، افراد محلی این تپه ها را شخم زده بودند و بعد از ۵ سال صاحبش می شدند! چرا باید منابع طبیعی به افراد اجازه بدهد که زمین و یا تپه ای را که شخم زده اند تصاحب کنند؟ این یعنی یک جای قانون سوراخ دارد.
کهرم در پاسخ به این سوال خبرنگار انتخاب خبر که چه نهادهایی باید در مقابل زمین خواری بایستند، گفت: سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری این مسئولیت به عهده اش است، اما متأسفانه در این جا نیز کم کاری وجود دارد. در کشورمان برای هر ۱۷ هزار هکتار جنگل، یک جنگلبان قرار داده اند و این در حالی است که استانداردهای جهانی ۳ هزار هکتار است. خوب مسلم است که یک جنگل بان نمی تواند از زمین های منابع طبیعی حفاظت کند.
این فعال محیط زیست در ادامه با اشاره به اینکه تاکنون ۱۸ میلیون پرونده زمین خواری در کشور وجود دارد، اضافه کرد: از اینکه رهبری در این امر دخالت کرده اند خوشحال هستیم؛ چرا که وقتی ایشان خودشان وارد ماجرا شوند دست خیلی ها کوتاه می شود و دیگر قدرت این را ندارند با پارتی بازی و لابی بازی، زمین خواری و ساحل خواری را انجام دهند.