به گزارش خبرنگار آژانس خبری موکریان، روز چهارشنبه ۱۵ مهرماه ۱۳۹۴، محمدامین آگوشی، زندانی سیاسی کرد محبوس در زندان مرکزی زاهدان طی نامه ای خطاب به پاپ-رهبر کاتولیک های جهان، بان کی مون-دبیر کل سازمان ملل متحد و پیلای-رئیس کمیساریای شورای حقوق بشر در سازمان ملل، درخواست کمک و رهایی نمود.
متن نامه این معلم زندانی اهل پیرانشهر که لحظاتی پیش به خبرگزاری موکریان رسید به این شرح است:
به نام خدا
جناب آقای پاپ اعظم رهبر کاتولیک های جهان
جناب آقای بان کی مون دبیر کل سازمان ملل متحد
کمیساریای عالی شورای حقوق بشر در سازمان ملل
اینجانب محمدامین آگوشی زندانی سیاسی و معلم بازنشسته با بیش از ۵۵ سال سن و با تحمل بیش از ۷ سال زندان در تبعید به دورترین نقطه ی ایران (زاهدان) توسط دادگاه نظامی استان آذربایجان غربی، در سال ۸۸ به تهمت ناروا و تحت فشار نهادهای امنیتی به اتهام ارتباط با اجانب و گروه های مخالف، به اعدام محکوم شدم که با اعتراض افکار عمومی و نهادهای حقوق بشری حکم اعدام من نقض گردید و در نهایت به ۱۰ سال تبعید در زندان مرکزی زاهدان محکوم شدم.
نمیدانم جرم و تاوان من چیست آنچه مسلم است بیش از سی سال در مناطق محروم و مرزی و کردنشین آذربایجان غربی، کودکان خردسال و محروم دوران ابتدایی را درس داده ام. آیا یک معلم باید اینطور مظلومانه مورد اتهام قرار گیرد؟ بنده مسلمان، کردزبان و معلم بوده ام اگر اینها جرم است شکایتی ندارم!
بارها به مقامات رده بالای کشور نامه نوشتم درخواست آزادی و عفو کرده ام و توجهی به درخواست من نشده است ؛ من میگویم بیگناهم اگر مرا مجرم هم می دانید به اندازه کافی متنبه شده ام. من زندانی بیش از ۳۰۰۰ کیلومتر از خانواده ام دور هستم، در یکسال گذشته همسر و دختر جوانم به خاطر غم دوری من و فشارهای این نوع زندگی، به طور فجیعی قربانی شده اند.
زعمای ما می گویند: پیرو اسلام و وارث انبیاء و امامان هستیم و دین ما دارای رحمت و عطوفت است؛ من مظلوم و اسیر و بیمار از ترحم و بخشش همه ادیان الهی هم مشکوک شده ام! هفت سال است مادر پیر و علیلم برایم دعا می کند و شب روز در حال گریه و زاری است اما اکنون وی نیز کاملا ناامید است. تنها پسر جوانی که در منزل داشتم به دلیل بی پناهی و بیکاری زادگاهش را ترک کرده و به کشور ترکیه پناهنده شده است.
جناب پاپ اعظم؛
آیا دنیای مسیحیت و ادیان الهی با همه شهروندان و پیروانشان اینگونه رفتار می کنند؟ تو را به خدا و دیانتت قسم ات می دهم هر جوری که شده به داد من اسیر برسید.
جناب بان کی مون و پیلای؛
آیا جهانی که داعیه دار رعایت حقوق بشر و دموکراسی است نباید کشورها و افراد برای احقاق حقوق انسان های بی پناه عملا کاری کنند؟ چرا بعضی از کشورها و ثروتمندان جهان مصالح خود را بر حقوق انسان ها ی مظلوم و بی پناه برتری می دهند و شما ساکت نشسته اید؟
آیا در این جهان وجدان بیدار بشری وجود دارد؟ انسانیت وجود دارد؟
ای کاش من انسان نبودم. اگر انسانیت و ادیان الهی اینگونه اند نفرین بر آنها باد!
از همه وجدان های بیدار تقاضا دارم مظلومیت من و مادر پیر و خانواده متلاشی شده ام را به گوش جهان برسانند.
۱۵ مهرماه ۱۳۹۴
محمدامین آگوشی – زندان مرکزی زاهدان
تیرماه سال جاری آگوشی که برای تشییع جنازه ی دختر ۲۲ ساله اش “کانی آگوشی” به مرخصی آمده بود، در یک گفتگوی تلفنی به موکریان گفت:در پی حکمی که شعبه ۲ دادگاه نظامی ارومیه برای من صادر کرد زندگی خانوادگی ام متلاشی شد پارسال همسرم بر اثر سکته مغزی به کما رفت و پس از یک ماه فوت کرد و امسال دخترم که دانشجوی سال آخر کارشناسی بود بر اثر تنهایی و فشارهای روانی ناشی از مرگ مادر و زندانی بودن و عدم حضور پدر، دو هفته پیش اقدام به خودکشی کرد.
بر پایه گزارش موکریان، محمدامین آگوشی سال ۸۶ به همراه احمد پولادخانی اهل پیرانشهر و ایرج محمدی اهل میاندوآب بازداشت میشوند که پس از تحمل ۷ ماه و ۲۰ روز انفرادی در حفاظت اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب استان آذربایجان غربی با قید وثیقه آزاد میشوند و پس از یکسال و با صدور حکم اعدام به اتهام محاربه و نفی بلد از طریق جاسوسی برای حکومت اقلیم کردستان توسط شعبه ۱ دادگاه نظامی ارومیه دوباره روانه زندان ارومیه میشوند.
پس از اعتراض به حکم صادره، دیوان عالی کشور حکم صادره را نقض و به شعبه هم عرض در استان ارجاع می دهد که شعبه دوم دادگاه نظامی حکم این سه را به ۱۰ سال زندان همراه با تبعید به زندان زاهدان تقلیل می دهد.
احمد پولادخانی زمانیکه با قید وثیقه بیرون از زندان بوده به خارج از کشور فرار می کند ولی هم اکنون بر اساس حکم نهایی ایرج محمدی به همراه محمدامین آگوشی بایستی ۳ سال باقیمانده دوران محکومیت خود را در زندان زاهدان سپری کنند.