کیهان و وطن امروز، که به خاطر بى اعتبارى شان، سعى مى کنند با تیتر زدن از نشریات خارجى، خبر خود را معتبر جلوه دهند، در این کار نیز نمى توانند خبث طینت خود را نشان ندهند و مثلا تیترى را نصفه و ناقص بیان نکنند و آبروى نداشته شان را بیشتر از پیش نبرند
مى گویند اعتبار و آبرو، سخت به دست مى آید و آسان از دست مى رود! مثلا اعتبار و آبروى کسى که نویسنده است، بعد از سال ها نوشتن، با درستى و صحت نوشته هاى او، چه از نظر محتوا و چه از نظر شکل و فرم، ذره ذره فزونى مى گیرد و این اعتبار و آبرو، به نقطه اى مى رسد که نام نویسنده، مترادف مطلبى خوب و صحیح از هر نظر مى شود. اما کافى ست همین نویسنده، چند بار در نوشته اش به عمد یا به سهو خطا کند تا آن چه را که در طول سالیان در ذهن خوانندگان اش ساخته است خراب کند و اعتقاد خواننده را به درستى مطالب بعدى اش از میان ببرد.
اعتبار و آبروى رسانه نیز به همین شکل است. وقتى «خبر» و «نظر» درج شده در رسانه نادرست باشد، و این نادرستى آن قدر تکرار گردد که عمدى بودن انتشار آن بر مخاطب مسلم شود، اعتبار و آبروى رسانه به سادگى از میان مى رود و صاحب رسانه حرف درست هم که بزند، کسى آن را باور نمى کند.
روزنامه ى «کیهان» حسین شریعتمدارى و فرزند خلف او «وطن امروز» مهرداد بذرپاش، که معمولا خوراک خبرى و تحلیلى شان را از خبرگزارى هایى مانند «فارس» و «واحد مرکزی خبر» و امثال این ها تامین مى کنند، چنان در ورطه ى بى اعتبارى و بى آبرویى در غلتیده اند که بعید به نظر مى رسد اگر روزگارى اشخاصى درست اندیش و حقیقت جو این نشریات را در اختیار بگیرند، بتوانند به آسانى این حیثیت از دست دادگان را مجددا صاحب حیثیت کنند!
نمونه هایى از افتضاحات کیهان و وطن امروز را قبلا نشان داده ایم و واکنش هاى توجیه آمیز آن ها را هم در برخى مواقع دیده ایم که آخرینِ آن، تیتر صفحه ى اول روزنامه کیهان بود که از قول هیلارى کلینتون نوشته بود: «رییس جمهور شوم، مجوز قتل عام دویست هزار فلسطینى را صادر مى کنم!» که با اندکى تحقیق و جست و جو مشخص شد این تیتر را یکى از سایت هاى طنز خارجى منتشر کرده است!
بعد از اعلام نتایج همه پرسى جدایى بریتانیا از اتحادیه اروپا و راى ۵۱ درصدى انگلیسى ها به خروج از اتحادیه، کیهان و وطن امروز، که مى توان از آن ها به عنوان روزنامه هاى مریضى که از به هم ریختن آرامش و نظم دنیا احساس لذت و سرخوشى مى کنند یاد کرد، با انتشار تیتر روى جلد شماره ى ۲۶ مجله ى آلمانى «اشپیگل» به خوانندگان خود این خبر مسرت بخش را دادند که:
اروپا مُرد!
کیهان و وطن امروز، که به خاطر بى اعتبارى شان، سعى مى کنند با تیتر زدن از نشریات خارجى، خبر خود را معتبر جلوه دهند، در این کار نیز نمى توانند خبث طینت خود را نشان ندهند و مثلا تیترى را نصفه و ناقص بیان نکنند و آبروى نداشته شان را بیشتر از پیش نبرند.
من نمى توانم تصور کنم که در ذهن بیمار و مالیخولیایى سازندگان و پردازندگان خبرهاى منتشر شده در کیهان و وطن امروز چه مى گذرد! یعنى این ها واقعا تصور مى کنند که مثلا اگر از مجله اى مانند «اشپیگل» نقل کنند که «اروپا مُرد!» اروپا واقعا خواهد مُرد و مال و منال اروپا به جمهورى اسلامى خواهد رسید یا چه؟! مگر اشپیگل یا نویسنده ى اشپیگل خدا هستند که حرف شان و نظرشان رد خور نداشته باشد و پیش بینى شان صد در صد درست از آب در بیاید و کیهان و وطن امروز هلهله کنان به بازنشر این پیش بینى بپردازند و رویاهاى خرابکارانه ى خود را تحقق یافته ببینند؟!
البته تمام این ها به شرطى ست که «اشپیگل» چنین چیزى نوشته باشد، و جمله ى دیگرى بعد از «اروپا مُرد» ننوشته باشد! اما کیهان و وطن امروز، جمله ى بعد از «اروپا مُرد…» را در صفحه ى اول خود درج نکرده اند که عبارت است از «… زنده باد اروپا؟».
این عبارت را اهل تاریخ مى شناسند که از فرانسه به انگلستان و جاهاى دیگر رفته است و جمله اى ست که هنگام مرگ پادشاهى و به روى کار آمدن پادشاهى دیگر به کار برده مى شود.
بنابراین، تیتر روى جلد «اشپیگل» نمى گوید که اروپا مُرد و فرو پاشید و مردم جشن بگیرید و مانند نویسندگان کیهان و وطن امروز پایکوبى کنید! تیتر از مرگ یک اروپا و به قدرت رسیدن یک اروپاى دیگر، البته مثل هر چیز ناشناخته ى دیگرى با تعدادى سوال و موارد ناروشن، سخن مى گوید.
حالا ممکن است که حاج حسین شریعتمدارى و حاج مهرداد بذرپاش با خوشحالى اظهار کنند که ما به این جمله ى دوم در طول مقالات خود اشاره کرده ایم بنابراین وصله ى دروغگویى به ما نمى چسبد!
خیر! مى چسبد آن هم به این دلیل: وقتى شما در صفحه ى اول تیتر مى زنید که اشپیگل نوشته است: اروپا مُرد! و هیچ اشاره اى به جمله ى دوم نمى کنید، این فریب دادن خواننده است که ابتدا با صفحه ى اول کار دارد و بعد «شاید» مطلب شما را بخواند که آن هم پُر از ناراستى و دروغ است. به این عمل «فریب کارى رسانه اى» گفته مى شود!
اما چون صاحبان کیهان و وطن امروز، به موارد روشن تر از این نیز تن نداده اند و نمى دهند و بعد از این هم نخواهند داد، به موردى اشاره مى کنیم که این دو از آن کلا بى خبرند:
روى جلدى که کیهان و وطن امروز به آن اشاره کرده اند، اصلا قرار نبوده جلد این شماره از مجله ى اشپیگل باشد و جلد این شماره طرح و تیتر دیگرى داشته که سردبیر در فاصله اى کم، تصمیم به تعویض آن گرفته است!
دقیق تر بگویم، مسوولان «اشپیگل»، چون تصور مى کرده اند مردم انگلستان راى به جدایى «نخواهند» داد، مجله را در شب همه پرسى با مطالبى که در همین سمت و سو براى آن تنظیم کرده بودند زیر چاپ مى فرستند و چون آراى شمارش شده حکایت از ماندن در اتحادیه مى کرده، به چاپ نشریه ادامه مى دهند، تا لحظه اى که خبر بالا رفتن راى طرفداران خروج مى رسد و درست در این هنگام است که چاپ نشریه را متوقف مى کنند و روى جلد دیگرى به زیر چاپ مى برند!
به همین خاطر است که مى گوییم، حتى اگر اشپیگل نظر بر «مرگِ اروپا» هم بدهد، وحى منزل نیست و کیهان و وطن امروز، بیهوده دچار شادى زودرس نشوند! که البته باز مشاهده مى کنیم چنین نظرى هم وجود نداشته و اتفاقا اشپیگل تصور مى کرده که خروجى در کار نخواهد بود، لذا تغییرى در وضعیت فعلى اروپا به وجود نخواهد آمد!
خلاصه ى جریان تغییر جلد و ده صفحه از اشپیگل را از قول سایت «مئدیا»ى آلمان مى خوانیم:
برکسیت (خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا) جاى خودشیفتگى را گرفت!
اشپیگل، ماشین هاى چاپ را متوقف کرد و عنوان روى جلد خود را تغییر داد!
سردبیر اشپیگل، کلاوس برینک بویمر، و دو روى جلد براى مجله!
حدود ساعت پنچ و چهل دقیقه ى صبحِ بیست و چهارم ژوئن به خبرگزارى ها خبر رسید که آراى خروج انگلستان از اتحادیه اروپا افزایش پیدا کرده است و این زمانى بود که مجلات اشپیگل و فوکوس زیر چاپ بودند. سردبیران این دو مجله باید تصمیم مى گرفتند که کار ماشین هاى چاپ را متوقف کنند یا نه. در هامبورگ، اشپیگل تصمیم به توقف چاپ گرفت در حالى که در مونیخ، فوکوس به کار چاپ ادامه داد. با اقدام اشپیگل، ۵۸۰۰۰۰ خریدار مجله، روى جلد جدید را که به برکسیت مربوط بود دریافت کردند. با این حال از شماره ى ۲۶ اشپیگل ۳۵۰۰۰۰ نسخه با جلد اولیه که مربوط به «خودشیفتگى» بود چاپ شد. سخنگوى انتشارات، در پاسخ به پرسشى در این زمینه گفت که بخشى از نشریه اشپیگل با روى جلد اولیه به خارج از آلمان فرستاده شده و بخشى دیگر به دست گروهى از مشترکان داخلى رسیده است.
تحریریه اشپیگل که به خاطر کمبود وقت تحت فشار قرار داشت، توانست تنها ۱۰ صفحه از مجله را عوض کند. علت تمام این مشکلات، پیش بینى پیروزى «بى رى مین» (باقى ماندن بریتانیا در اتحادیه اروپا) بود. به خاطر همین تنگى وقت (که باید نسخه ى کاغذى، صبح همان روز در روزنامه فروشى ها، و نسخه ى دیجیتال، از ساعت ۱۸ در اینترنت عرضه مى شد) اشپیگل اطلاعات به مراتب کم ترى از آن چه روزنامه هاى سراسرى در باره ى خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا ارائه دادند، در اختیار خوانندگان خود قرار داد.
کار چاپ و تغییر روى جلد و ده صفحه ى داخلى هزینه ى بالایى داشت؛ با این حال جلد جدیدِ مربوط به خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، بر روى تک فروشى مجله تاثیر گذاشت که همین امر باعث شد بخشى از هزینه ى مازاد جبران شود.
…..
بنابراین توضیحات، بهتر است کیهان و وطن امروز چندان به همان جمله ى نصف و نیم شده ى روى جلد اشپیگل دل نبندند که دلیل چاپ آن، تنها تلاش براى رفع و رجوع کردن پیش بینىِ غلطِ ماندنِ انگلستان در اتحادیه اروپا، و کمک به بالا بردن تک فروشى مجله بوده است و بس!
از: گویا
