عالیجناب ترامپ، رییس جمهور محترم ایالات متحده ى امریکا با عرض سلام و تحیت،
امروز از طریق رویترز با خبر شدم که به ما ایرانیان عزیز افتخار داده اید و صدور ویزا به ما را کلا تعلیق فرموده اید. دست تان درد نکند. حقیقت اش این که کار همه ى ما، با این تصمیم انقلابى شما راحت شد.
والله مُردیم براى گرفتن یک ویزاى سفر به امریکاى عزیز و بازدید از دوستان و بستگان، ابتدا به یک کشور ثالث رفتیم و بعد نوبت گرفتیم، و بعد یک پول نه چندان کم براى وقتی که از کارمندان محترم سفارت خواهیم گرفت پرداختیم، بعد به ما نوبت دادند، بعد ما با نگرانى زایدالوصفى که وقتى پا به سفارت خانه هاى بیگانه مى گذاریم به ما دست مى دهد، به کشور ثالث مجددا سفر نمودیم، در این سفر مهیج و پر استرس، بهترین لباس مهمانى مان را پوشیدیم و کفش هایمان را برق انداختیم و دویست و پنجاه سوالى را که حدس مى زدیم مامور صدور ویزا از ما بپرسد، از بر کردیم، و آن را در طول مسیر، همراه با دعاى امّن یجیب بارها و بارها تکرار کردیم، و اگر مرد بودیم ریش مان را ته تراش نمودیم و اگر زن بودیم ماتیک و سایه و ریمل مان را بارها و بارها چک نمودیم که ریختگى یى چیزى نداشته باشد، خداى نکرده، به خاطر آن ویزا نگیریم، و بعد از رسیدن لحظه ى موعود و ملاقات با مامور محترم یا محترمه، نیش مان را تا بناگوش به علامت «کول» بودن باز کردیم و خواستیم بگوییم ویزا دادید دادید، ندادید به فلان و بهمان مان، ولى راستیاتش چى چى را به فلان و بهمان مان، پدرمان در آمده، اعصاب مان در هم ریخته، سه ماه از غذا خوردن افتاده ایم و زخم معده گرفته ایم و حالا به فلان و بهمان مان؟!…
خلاصه داشتم مى گفتم که خیلى مرسى به خاطر این تصمیم جناب عالى که ما را از این مصیبت و بدبختى درونى و بیرونى خلاص فرمودید و کلا دندان ویزا را از بیخ کشیدید و خیال ما را از بیخ آسوده نمودید. براى بار دوم دست تان درد نکند.
چقدر ما از شنیدن خبر تحسین کردن شما، عباس آقاى عکاس را، که ایرانى الاصل بودند شادمان گشتیم و تصورات خام کردیم که حالا که شما عباس جان را تحسین کرده اید پس با ایرانیان خوب تشریف دارید و ما حتما و عنداللزوم ویزا که هیچ اصلا بزودى بدون ویزا به کشور محترم شما سفر خواهیم کرد و با کالیفرنیا و نیویورک و دالاس و لاس وگاس تجدید دیدار خواهیم نمود و ما هم یک اتومبیل کرایه و از آبشار نیاگارا تا میامى بیچ را خواهیم پیمود، ولى گویا شما فکر کردید که چون اسم خیلى از پزشکان امریکایى عباس است و اسم خیلى از مهندسان تراز اول امریکا عباس است و اسم خیلى از مشاوران شما عباس است و اسم خیلى از دانشمندان شما عباس است لذا اصولا عباس اسم امریکایى است و نه ایرانى، لذا او را تحسین نمودید والّا تحسین که هیچ، به مامور دستگیر کردن مهاجران غیر قانونى تان یعنى هریسون فورد که در فیلم «کراسینگ اُوِر» نشان داد مامور لایقى ست و به همکار ایرانى اش هم رحم نمى کند، مى گفتید برود یک لگد بزند به آن جاى آقاى عباس، ایشان را دیپورت کند به ایران.
خلاصه گور پدر افتخارات ایرانیان در امریکا. حواس تان هم باشد مى گویند عده ى زیادى ایرانى در ناسا کار مى کنند و زیاد به پر و پاچه ى لااقل مقیمان یا تابعیت امریکا داران نپیچید که یهو با شما لج کنند و موشک تان به جاى مریخ از مشترى سر در بیاورد. به هر حال از ما گفتن.
یک چیزى هم هست که اگر نگویم احتمالا خناق مى گیرم و از دنیا مى روم پس بگذارید آن را همین جا مطرح کنم: من نمى دانم حسنقلى مى رود سفارت شما را اشغال مى کند، حسنقلى بعدا مى آید با ماموران عالیرتبه ى شما فالوده مى خورد، حسنقلى بعدا اقامت و تابعیت کشور شما را دریافت مى کند، بچه هاى حسنقلى در امریکا بچه پس مى اندازند و امریکایى الاصل مى شوند، حسنقلى و خاندان اش به ایران و امریکا و همه جاى دنیا مى آیند و مى روند و معامله و تجارت و خرید و فروش و لابى بازى مى کنند، آن وقت شما مى آیید انتقام تان را از حسینقلى که همیشه مخالف حسنقلى و سیاست هایش بوده و همواره در مقابل سیاست ضد امریکایى بودن او ایستاده مى گیرید؟! البته ما که قابل نیستیم ولى اگر مشاورتان حوصله داشت جواب این سوال را به حسینقلى بدهد که بیچاره در عالم پیچیده ى سیاست سر گیجه گرفته است. مرسى.
ببخشید فراموش کردم. سلام ما را خدمت ملانیا خانم و صبیه ى محترمه تان برسانید! باز هم مرسى.
از: گویا