– یک منبع آگاه نفتی در تهران به کیهان لندن میگوید فروش نفت در هفتههای آینده کمتر میشود و چه بسا به ۳۰۰ هزار بشکه در روز و حتی کمتر برسد.
– حاتمی وزیر دفاع جمهوری اسلامی به «راشا تودی»: ما کشور ساحلی تنگه هرمز هستیم و قدرتمان به شناورها خلاصه نمیشود. قدرت موشکی و قدرتهای متعدد دیگر داریم که بهموقع میتوانیم تصمیمات لازیم را بگیریم!
– سطح نارضایتی و افزایش و گستردگی جمعیت ناراضی نقش تعیینکنندهای در تاثیر تحریمها خواهد داشت.
دولت آمریکا پیش از این اعلام کرده بود قصد تمدید معافیتها را ندارد و سیاست به «صفر» رساندن صادرات نفت ایران را با هدف تغییر سیاستهای منطقهای جمهوری اسلامی در مورد برنامههای موشکی و جنگهای نیابتی و حمایت از تروریسم با فشارهای اقتصادی و سیاسی افزایش خواهد داد.
یک منبع آگاه نفتی در تهران، به کیهان لندن میگوید، «فروش نفت تا قبل از ۱۲ اردیبهشت حدود ۶۰۰ هزار بشکه در روز بود که بخشی از آن به صورت مخفیانه فروخته میشد. در واقع مشتریان نفت ایران با ترفندهای مختلف محمولههایی بیشتر از آنچه مجاز بودند خریداری میکردند اما هم وزارت نفت و هم مشتریان میدانند از حالا به بعد نقض تحریمهای آمریکا ریسک بزرگی خواهد بود و معامله با ایران مساوی با جریمههای سنگین است. بنابراین فروش نفت در هفتههای آینده کمتر میشود و چه بسا به ۳۰۰ هزار بشکه در روز و حتی کمتر برسد.»
برآوردها نشان میدهد صادرات نفت ایران ۵۳ درصد نسبت به سال گذشته کاهش یافته. در ماه مه سال ۲۰۱۸ صادرات نفت ایران حدود ۱٫۳ میلیون بشکه در روز بود.
این منبع نفتی همچنین میگوید، «چانهزنیهای مدیران نفتی و بیژن زنگنه با اوپک بینتیجه مانده. عربستان و امارات و عراق پذیرفتهاند تولید خود را افزایش دهند؛ تولید نفت آمریکا هم طبق اعلام منابع رسمی در روزهای اخیر ۱۰۰ هزار بشکه در روز افزایش پیدا کرده و به حدود ۱۲ میلیون و ۳۰۰ هزار بشکه در روز رسیده است. بنابراین بازار با کمبود نفت مواجه نخواهد شد و اتفاقاً کاهش قیمت نفت برنت انگلیس و WTI آمریکا مشخص میکند آمریکا کاملا حساب شده جلوی وارد شدن نفت ایران به بازار را گرفته است.»
خبرگزاری رویترز نیز روز سهشنبه ۱۰ اردیبهشت، گزارش داد حدود ۲۰ میلیون بشکه نفت ایران، به ارزش تقریباً یک میلیارد دلار، شش ماه است که در بندر دالیان در شمال شرقی چین سرگردان مانده است.
این نفت در نفتکشهای ذخیره در این بندر نگهداری میشود و محمولهها هنوز از گمرک چین ترخیص نشدهاند.
یک میلیون بشکه نفت برابر با حدود یک ماه واردات چین از ایران در شش ماه گذشته یا دو روز واردات کل این کشور است.
دردسرهای فروش غیرقانونی نفت
جمهوری اسلامی ایران راهی بجز دور زدن تحریمهای نفتی و فروش غیرقانونی نفت ندارد که این روش نیز در حال حاضر، بر خلاف دوران اوباما، دردسرهای فوقالعادهای دارد. نفتکشهای ایرانی بیمه نیستند و حرکت و پهلو گرفتن هر کدام از آنها در بنادر بینالمللی ریسک بزرگی است.
در روزهای اخیر طبق اعلام مسئولان نفتی ایران بروز نقص فنی در یکی از کشتیهای شرکت ملی نفتکش موجب آبگرفتگی موتورخانه و به دنبال آن از کار افتادن موتور شد و عربستان به کمک آنها آمده و اجازه توقف کشتی در بندر جده را صادر کرده است.
رژیم ایران مجبور است نفت خود را زیر قیمت بفروشد و طبیعی است که سود معاملات سیاه به جیب دلالها میرود.
مقامات ارشد جمهوری اسلامی بر طبل جنگ میکوبند
بعید نیست اگر رژیم ایران به هشدارها توجه نکند و همچنان اقدام به ارسال محمولههای نفتی کند خطر توقیف احتمالی محمولهها و تانکرها نیز افزایش پیدا خواهد کرد. فراتر از آن، به نظر میرسد مقامات ایران حتی به احتمال حمله نظامی آمریکا به نفتکشها نیز فکر کردهاند.
سیدعبدالرحیم موسوی فرمانده کل ارتش جمهوری اسلامی ایران، چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت در سخنانی، تهدیدات نظامی از سوی «دشمن» را جدی خواند و گفت، «تهدیدات در ابتدای کار زمینی نخواهد بود اما تاکید کرد نیروی زمینی به عنوان محور همه عملیاتها باید آمادگی خود را حفظ کند» و تاکید کرد، «همه نیروها باید یگانهای خودشان را با تفکر شب حملهای آماده کنند و بازی جنگ را دائما تمرین کنند!»
پیش از این نیز وزیر دفاع جمهوری اسلامی در مصاحبه با راشاتودی گفته بود، «ما حتماً نفت خود را صادر میکنیم و برای تأمین منافع حیاتی از همه ابزارهای مشروع از جمله ابزار دفاعی استفاده میکنیم.» امیر حاتمی همچنین تاکید کرد، «ما کشور ساحلی تنگه هرمز هستیم و قدرتمان به شناورها خلاصه نمیشود. ما قدرتهای دیگری داریم از جمله قدرت موشکی و قدرتهای متعدد دیگر که به موقع میتوانیم تصمیمات لازیم را بگیریم و مقتدرانه اجرا کنیم!»
علی خامنهای رهبر سیاسی و مذهبی جمهوری اسلامی پس از خروج آمریکا از برجام و آغاز تحریمها و حتی پس از قراردادن سپاه پاسداران در فهرست سازمانهای تروریستی همواره در سخنرانیهای خود میگفت آمریکا قصد جنگ ندارد؛ اما چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت، مدعی شد که «آرایش دشمن، آرایش جنگی است!» اینهمه در حالیست که دولت ترامپ و مقامات کنونی آمریکا برخلاف دولتهای قبلی ایالات متحده تا کنون از «روی میز بودن گزینه جنگ» و حمله نظامی صحبتی نکردهاند.
ابزار اقتصادی، تحریم و جمعیت ناراضی
در شرایط کنونی پرسشهای زیادی قابل طرح است؛ ا زجمله اینکه آمریکا با استفاده از ابزارهای سیاسی و اقتصادی تا چه اندازه توان به «صفر» رساندن فروش نفت ایران را دارد؟ آیا نگرانی مشتریان رسمی و غیررسمی نفت ایران از جریمهها و عواقب معامله با جمهوری اسلامی تا آن حد زیاد خواهد بود که خودشان مجاب شوند نفت خریداری نکنند؟ هر قدر این روزها مقامات بلندپایه تهران بیشتر بر طبل جنگ میکویند و رجز میخوانند، دولتمردان آمریکا بیشتر بر فشارهای اقتصادی و سیاسی علیه حکومت ایران تمرکز و تکیه میکنند.
البته استفاده از تحریم و فشارهای اقتصادی علیه رژیمهای ناراحت و یاغی در دنیا راهکار جدیدی نیست. پتانسیل اجتماعی، سطح نارضایتی و افزایش و گستردگی جمعیت ناراضی نقش تعیینکنندهای در تاثیر تحریمها خواهد داشت.
برخی ناظران بر این عقیدهاند که رژیمی که زیر فشار تحریمهای اقتصادی قرار دارد اگر جامعهای با اکثریت ناراضی نیز داشته باشد، احتمال درگیری نظامی کاهش مییابد و اعتراضات خیابانی بالا خواهد گرفت.
از: کیهان لندن