خبرگزاری هرانا – هفت زندانی سنی مذهب در زندان وکیل آباد مشهد، با نگارش نامه ای خطاب به مقامات سازمان ملل، نسبت به ناکارآمدی دستگاه قضایی ایران و همچنین ظلم و محرومیت هایی که در روند دادرسی خود متحمل شده اند، اعتراض کردند.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، هفت زندانی سنی مذهب محبوس در زندان وکیل آباد مشهد، نامه ای خطاب به میشل باشله، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل و جاوید رحمان، گزارشگر ویژه این سازمان در امور ایران نوشته اند.
آنها در بخشی از این نامه با اعتراض به ناکارآمدی دستگاه قضایی ایران و همچنین ظلم و محرومیت هایی که در روند دادرسی خود متحمل شده اند، آورده اند: “اذعان میداریم، شخصیت ساخته و پرداخته ی ذهن بیمار سازمان اطلاعات نیستیم. از اتهامات کذب و بزرگنمایی های این سازمان مبرا هستیم و از احکام از پیش تعیین شده و دیکته شده از سوی آنان، اعلان انزجار می کنیم. از دادگاه مسمی به دادگاه علنی و حقیقتا دادگاه پوششی و نمایشی اظهار تأسف می کنیم. دادگاهی که مستندات آن مبتنی بر اخبار و حکایات متزلزل افراد و اعترافات متهمین تحت کنترل بازپرس و بازجوی جبار بوده متنفریم و از دادگاه و سازمان اطلاعاتی که حق داشتن وکیل تعیینی را از متهمین سلب کرد، شاکی هستیم. بهره گیری مأمورین سازمان اطلاعات از گزینه ی ارعاب علیه برخی از اعضای خانواده های متهمین، با استفاده از جملات آلوده به طعن و تهدید با ظاهری محترمانه را لکه ی ننگی در سوابق آنان می دانیم که برای خود می خرند.”
متن این نامه که جهت انتشار در اختیار هرانا قرار گرفته است، در پی می آید:
“عرض ادب و احترام بر آزادگان و آزاداندیشان و ابراز قدردانی و سپاس از زحمات شما بزرگواران جویای انصاف و عدالت
ارادتمندان به دفعات عرایضی با عناوین شکوائیه و شرح اوضاع و احوال ارسال کردیم که خوشبختانه سخاوت شما شامل حال ما بود و بذل عنایت و توجه شما به مرسولات، اسباب اعتماد و اطمینان ما؛ اطمینان از این حیث که دغدغه ی احقاق حقوق انسانی برای برخی جوامع سیاسی و برخی سیستم قانون گذاری و قانون مندی دولتمردان در سرلوحه ی امور قرار دارد. دغدغه ای که فرصتی ایجاد کرد تا بتوانیم فریاد تظلم خواهیمان را به گوش منصفین برسانیم.
اذعان میداریم، شخصیت ساخته و پرداخته ی ذهن بیمار سازمان اطلاعات نیستیم. از اتهامات کذب و بزرگنمایی های این سازمان مبرا هستیم و از احکام از پیش تعیین شده و دیکته شده از سوی آنان، اعلان انزجار می کنیم. از دادگاه مسمی به دادگاه علنی و حقیقتا دادگاه پوششی و نمایشی اظهار تأسف می کنیم. دادگاهی که مستندات آن مبتنی بر اخبار و حکایات متزلزل افراد و اعترافات متهمین تحت کنترل بازپرس و بازجوی جبار بوده متنفریم و از دادگاه و سازمان اطلاعاتی که حق داشتن وکیل تعیینی را از متهمین سلب کرد، شاکی هستیم. بهره گیری مأمورین سازمان اطلاعات از گزینه ی ارعاب علیه برخی از اعضای خانواده های متهمین، با استفاده از جملات آلوده به طعن و تهدید با ظاهری محترمانه را لکه ی ننگی در سوابق آنان می دانیم که برای خود می خرند؛ حال شما عزیزان منصف قضاوت کنید:
۱. آیا حقوقی قانونی، شرعی یا بشری در خصوص این متهمین در نظر گرفته شده است؟
۲. آیا تعدی و اجحاف در حقوق متهم نشان از بی عدالتی و عدم صلاحیت نیست؟
۳. آیا اعمال ارعاب و تهدید از سوی یک ارگان سازمان یافته و صاحب نفوذ علیه یک شهروند بی دفاع و صرفا جهت جلوگیری از افشاگری یا مصاحبه، نشان از عدم اعتماد خود سیستم به احکام صادره نیست؟
۴. آیا امتناع از دادن متن دادنامه و عدم ارائه ی کامل مستندات موجب محکومیت به متهم، ضعف و نقص سیستم قضایی و ضابط آن نیست؟
با تفاسیری که گذشت، انگشت اتهام در درجه ی اولی به طرف خود مراجع قضایی، مسئول و ضابط او برمیگردد و حقیقت تلخ این است که مجرمین واقعی با دستمایه ی قدرت، در پس پرده ی خوش نقش و نگار «کتاب قانون»، هویت خود را پنهان می کنند. ضمنا مسئولین از ما گلایه ای نباید داشته باشند؛ چون که حرمت و احترام آن ها سال هاست که با سکوت و صبر از طرف ما متهمین حفظ شده است.
بارها شکایات و اعتراضات خود را از یک یا چند مسئول قانون شکن و مفسد که خود نیز انگ رشوه خواری، فساد و… را به دوش می کشد یا می کشند، اعلام و شفاها و کتبا تقدیم مقامات قضایی در تهران و مشهد کردیم. اما ذره ای نیت و اراده که به اقدام عملی منتهی شود، تجربه نکردیم مگر وعده های دروغ و تحرکات ظاهری برای بازی دادن و گمراه کردن متهمین با کارگردانی سازمان اطلاعات.
با توجه به عنایت و الطاف سابق شما به اینجانبان، از شما مقامات عالی قدر، جناب آقای جاوید رحمان ( نماینده حقوق بشری سازمان ملل در امور ایران) و سازمان عفو بین الملل و خانم میشل باشله،(کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل) عاجزانه تقاضا داریم، به شکایات و احقاق حقوق این ارادتمندان رسیدگی عاجل عنایت فرمائید.
باتشکر و تقدیم احترامات
محمد رضا شیخ احمدی/ عیسی عید محمدی/ عبدالباسط اورسن/ عبدالحسین(عبدالله) مزرعه/ فرهاد شاکری/ عبدالحکیم عظیم گرگیج/ عبدالرحمان گرگیج
تیرماه سال ۱۴۰۱، زندان وکیل آباد مشهد، بند ۶/۱″
در خصوص نویسندگان این نامه گفتنی است، عیسی عیدمحمدی، فرهاد شاکری، عیدالحکیم عظیم گرگیج، عبدالرحمان گرگیج، عبدالباسط اورسن، محمدرضا شیخ احمدی و مرتضی فکوری به همراه حمید راست بالا، کبیر سعادت جهانی و محمدعلی آرایش در سال ۱۳۹۴ توسط ماموران اداره اطلاعات بازداشت و به مدت ۱۰ الی ۱۲ ماه در سلول‌های انفرادی بازداشتگاه اداره اطلاعات مشهد نگهداری شدند. آنان از حدود ۴ سال پیش در زندان وکیل آباد مشهد در بازداشت بسر می‌برند. نهایتا توسط شعبه ۱ دادگاه انقلاب مشهد به ریاست قاضی محمود داوود آبادی در سال ۹۸ حمید راست بالا، فرهاد شاکری، کبیر سعادت جهانی، محمدعلی آرایش، عیسی عیدمحمدی، حکیم عظیم گرگیج و عبدالرحمن گرگیج از بابت اتهامات “بغی از طریق عضویت در گروه سلفی حزب الفرقان و عضویت در جبهه همبستگی ملی اهل سنت ایران” به اعدام و محمدرضا شیخ احمدی، عبدالباسط اورسن و مرتضی فکوری به اتهام “بغی از طریق عضویت در گروه تکفیری و سلفی داعش” هر کدام به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شدند. گفتنی است در تاریخ ۱۱ دیماه ۹۹ احکام اعدام حمید راست بالا، کبیر سعادت جهانی و محمدعلی آرایش زندانیان سنی مذهب و هم پرونده شماری از این افراد در زندان وکیل آباد مشهد اجرا شد. اجرای ناگهانی حکم اعدام این افراد در شرایطی صورت گرفته بود که خانواده آنان از ملاقات آخر محروم بوده‌اند.
