فرمان‌آرا می‌گوید چون مطابق گفته‌ی رئیس جمهور “هنرمند ممنوع‌الکار” نداریم تقاضای لغو قرارداد گلزار را نمی‌پذیرد. یکی از “ممنوع‌الکار”ها جعفر پناهی است که روحانی را به “پی‌ریزی سانسور جدید” متهم می‌کند.
بهمن فرمان‌آرا، کارگردان نام‌آشنای سینمای ایران در واکنش به اعتراض‌هایی که به حضور محمدرضا گلزار در فیلم تازه‌اش شده گفت: «از سازمان سینمایی با ما تماس گرفتند و گفتند به‌دلیل “ممنوع‌الکار” بودن محمدرضا گلزار شما باید قرارداد ایشان را لغو کنید.»
روزنامه شرق سه شنبه (۱۵ بهمن/ ۴ ژانویه) از قول فرمان‌آرا نوشت: «طبق سخنان آقای روحانی رئیس‌جمهوری، ما هنرمند ممنوع‌الکار نداریم. بنابراین من این قرارداد را لغو نمی‌کنم.»
ممنوعیت پخش تصویر گلزار از سال ۱۳۸۷ مطرح شده و در مورد علت آن خبرهای ضد و نقیضی در رسانه‌ها و سایت‌های اینترنتی انتشار یافته است.
آبان‌ماه سال گذشته نیز برخی از سایت‌های اصولگرایان با انتشار عکس‌هایی از گلزار در کنار برخی از هنرندان ایرانی ساکن آمریکا علت ممنوع‌التصویر بودن او را ملاقات با کسانی چون گوگوش و ابی عنوان کردند.
هنرمند ممنوع‌الکار داریم
برخلاف نقل قول فرمان‌آرا از حسن روحانی مبنی بر این که “ما هنرمند ممنوع‌الکار نداریم” چنین هنرمندانی در ایران وجود دارند و برخی از آنها مانند جعفر پناهی، فیلم‌ساز معروف، به حکم دادگاه به زندان و محرویت‌های طولانی از فعالیت‌های هنری محکوم شده‌اند.
پناهی تابستان ۱۳۸۹ به اتهام “اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی” به ۶ سال حبس تعزیری و ۲۰ سال محرومیت از فیلم‌سازی، فیلم‌نامه‌نویسی، سفر به خارج از کشور ایران و ۲۰ سال ممنوعیت از هر نوع مصاحبه با رسانه‌ها و مطبوعات داخلی و خارجی محکوم شد.
جعفر پناهی اخیرا در واکنش به پیام حسن روحانی به مراسم گشایش جشنواره فیلم فجر، رئیس دولت یازدهم را متهم می‌کند که “با شعور و آگاهی سعی در پی‌ریزی سانسور جدید دارد.”
روحانی در پیام خود “بازگرداندن تماشاگر قهرکرده از سینما” را ضروری‌ترین مسئولیت امروز مدیران و سینماگران خواند و به فیلم‌سازان توصیه کرد “در کنارِ تیرگی‌های واقعیت، نقطه‌هایی روشن از حقیقت را هم به تماشاگران” نشان دهند.
انتقاد از توهین به شعور مخاطبان
پناهی در متنی که در اختیار سایت خبرآنلاین قرار داده نوشت، روحانی خوب می‌داند که سالانه بیش از صد فیلم در ایران ساخته می‌شود که ۹۵ درصد فیلم‌هایی است که تماما اختصاص به همان نقطه‌های روشنی که ایشان می‌گویند دارد و فقط پنج درصد و یا کمتر است که تلاش می‌کنند به مردم دروغ نگوید و نقاط را آنگونه که هستند به تصویر کشند، که ۹۰ درصد از این پنج درصد هم هرگز اجازه نمایش نمی‌یابند.
برنده خرس نقره‌ای جشنواره فیلم برلین سال ۲۰۰۶ می‌پرسد: «چرا این دستورالعمل‌ها فقط برای آن پنج درصد است و هرگز به آن ۹۵ درصد گفته نمی‌شود که کنار نقاط فرمایشی از حقیقت واقعیت هم سخن بگویند. اصلا چرا باید هنرمند مجبور باشد نقاط فرمایشی و سفارشی ایشان یا هر سفارش‌دهنده دیگر را به تصویر کشد.»
جعفر پناهی این “تحقیر و توهین به شعور مخاطبان” را عامل بی‌اعتتمادی و گریزان شدن آنها از سینما عنوان کرده و می‌افزاید: «قهر مردم با سینما دقیقا از همین جا آغاز شد که حاکمان‌شان به آنها امر فرمودند که چه ببیند یا نبینند.»
روحانی قول بدهد به قول‌های انتخاباتی عمل کند
حسن روحانی در بخشی از پیام خود به جشنواره سی و دوم فجر از هنرمندان خواست که “قول بدهند جایزه اول‌شان را از مردم سرزمین خودشان بگیرند.”
پناهی که هیچ‌یک از ساخته‌های اخیرش در ایران اجازه اکران عمومی نداشته این سخنان را شبیه شوخی خواند و نوشت: «وقتی اجازه نمی‌دهند یک فیلم حتی در یک سینما در ایران به نمایش در آید، چگونه درباره آن می‌توان از مردم، منتقدان و دست‌اندرکاران سینما درخواست قضاوت کرد.»
جعفر پناهی سخنان روحانی را مانند پیام‌های تکراری مسئولان قبلی می‌داند که نه تنها راه‌گشا نبوده که در قهر مخاطب با سینما بسیار موثر بوده است.
این فیلم‌ساز منتقد در پایان از روحانی می‌خواهد “به مردم قول بدهد که یک درصد به قول‌های زمان انتخابات وفادار بوده و با تدبیر دور از امید، نمی‌خواهد سانسوری تازه بنا کند!”
پناهی همراه با نسرین ستوده در سال ۲۰۱۲ به عنوان برگزیدگان جایزه ساخاروف پارلمان اروپا برای فعالان حقوق بشر و مدافعان آزادی بیان معرفی شدند که به دلیل ممنوع‌الخروج بودن در مراسم اعطای جایزه حضور نداشتند.
یک هیئت پارلمان اروپا آذر ماه امسال در جریان سفر به تهران این جایزه را در سفارت یونان به برندگان ایرانی آن تحویل داد. این اقدام با خشم و اعتراض شدید اصولگرایان روبرو شد.
از: دویچه وله