نسرین آزاد، پزشک و از زندانیان سیاسی دوران شاه است. او در گفت‌وگو با زمانه روایت بازداشت، زندان و شکنجه‌های خود را در ساواک بازگو کرده است. او می‌گوید تنها به دلیل کشف دو مقاله در منزل‌اش بازداشت شد.
انکار وجود شکنجه تکرار و تداوم نظام شکنجه را باعث می‌شود. آزار و شکنجه و اعدام فعالان سیاسی و دگراندیشان تاریخ دور و درازی دارد. گسستی در این تاریخ صورت نگرفته است. با نظر به این موضوع و برای ادای سهمی در پیکار علیه فراموشی با شماری از شکنجه‌دیدگان به دست ساواک هم گفت‌وگو کرده‌ایم. تبهکاری رژیم فعلی نباید زایل‌کننده‌ی یاد تبهکاری رژیم پیشین باشد.
این بار گفت‌وگو با دکتر نسرین آزاد:
نسرین آزاد، زندانی سیاسی سابق در دوران شاه به زمانه می‌گوید قبل از انقلاب تحصیلات آکادمیک خود را به پایان رساند و به ایران بازگشت تا خدمت کند.
او در آمریکا در زمینه تخصص بیماری‌های داخلی و فوق تخصص بیماری‌های غدد مترشحه داخلی تحصیل کرد و قبل از انقلاب به ایران بازگشت و در دانشگاه تهران به عنوان استادیار رشته پزشکی استخدام شد. همزمان هم به عنوان پزشک مشغول کار بود.
اوایل آبان ماه ۱۳۵۴ زمانی که از دانشگاه به خانه برگشت، ماموران ساواک منتظرش بودند. نسرین آزاد آن روز در حضور دایی‌اش که برای دیدارش از شهرستان به تهران آمده بود، بازداشت شد. این آغاز روندی بود که تحمل زندان و شکنجه‌های مختلف جسمی و روحی در زندان شد.
نسرین آزاد در گفت‌وگو با زمانه روایت می‌کند که چهارده ماه در زندان کمیته مشترک ضدخرابکاری ساواک در تهران زندانی بود و جمعا به هفت سال زندان محکوم شد.
از این مدت سه ماه به صورت پیوسته مورد انواع شکنجه‌های فیزیکی و روحی قرار گرفت، از جمله شلاق زدن به کف پا در حالی که به تخت بسته شده بود، شلاق به بدن، سوزاندن، دستگاه آپولو، مشت و لگد، توهین و اهانت کلامی، نگهداری طولانی مدت در سلول‌های سرد بدون پتو و زیرانداز در زمستان، سلول انفرادی و مواردی از این دست.
نسرین آزاد می‌گوید به دلیل دو مقاله‌ای که در جریان تفتیش منزل‌اش پیدا کرده بودند او را بازداشت کردند و در بازجویی‌ها مدام از او می‌پرسیدند که این مقاله‌ها را از کجا تهیه یا از چه کسی گرفته است.
به گفته نسرین آزاد مقاله‌ها درباره اقتصاد ایران بود که در روزنامه‌های معتبر جهان نیز به چاپ رسیده بود.
از: رادیو زمانه
