«ایران‌وایر»، اولین جلد از کتاب «زنان تاثیرگذار ایران» را منتشر کرد. این کتاب، روایت صد زنی است که بر پیرامون خود، جامعه، علم، هنر، سیاست، فرهنگ، ورزش، اقتصاد و تکنولوژی تاثیر گذاشته‌اند، از موانع نظام نابرابر جنسیتی نهراسیده‌اند و مسیری را برای رشد و دستیابی زنان ایران به حق برابر انسانی خویش هموار کرده‌اند. انتخاب‌کنندگان این فهرست، مخاطبانی هستند که باور دارند از این زنان تاثیر گرفته‌اند.
ما در جلدهای بعدی، به خدمات دیگر زنان ایرانی که در این مبارزه سهم داشته‌اند هم می‌پردازیم. شما هم می‌توانید در این انتخاب سهیم شوید، نظرات خود را برای ما بفرستید و اگر اطلاعات بیشتر و دقیق‌تری دارید، با ما در میان بگذارید. این نسخه دیجیتال است و تاثیر نظرات و پیشنهادات خود را می‌توانید در نسخه چاپی که در ماه آبان منتشر خواهد شد، ببینید.
به‌علاوه، جلد دوم کتاب با نام‌هایی بیشتر در دست تهیه است. اگر نام زنی که به‌نظر شما تاثیرگذار بوده است را در این فهرست نمی‌بینید، نام و دلیل آنکه او را تاثیرگذار می‌دانید را برای ما به ایمیل info@iranwire.com بفرستید.
فراموش نکنید که مجموعه کتاب‌های «زنان تاثیرگذار ایران»، برپایه انتخاب‌های شما گردآوری می‌شوند و منتخبان‌تان می‌توانند در هر عرصه‌ای، از فرهنگ، علم، آموزش، پژوهش و کنشگری گرفته تا هنر، ورزش، فعالیت‌های خیریه، سیاست، تکنولوژی، کارآفرینی، نوآوری، اقتصاد و ادبیات، گام‌های موثری برداشته باشند.
«کتاب زنان تاثیرگذار ایران را می‌توانید از این لینک دانلود کنید»
***
«کیمیا علیزاده»، قهرمانی است که برای نخستین‌بار به‌عنوان زنی ورزشکار از ایران در مسابقات المپیک مدال‌آور شد. اما، شهرت کیمیا تنها به ورزشکار بودنش خلاصه نمی‌شود. او صدای بلند زنان ایرانی است که در ساختار مردسالار جمهوری اسلامی، به‌صورت نظام‌مند از انجام بسیاری از ورزش‌ها، از دیده شدن هنگام بازی‌ها و همچنین تماشای بازی‌ها در استادیوم‌ها محروم‌اند. او محبوبیتش را بیش از مدال‌آوری، به‌دلیل بیان بی‌پروای ستمی که بر زنان در ایران می‌رود، کسب کرده است.
کیمیا علیزاده زنوزی در ۱۹تیر۱۳۷۷ در کرج، از مادری اهل اردبیل و پدری از زنوز مرند متولد شد. او از کودکی ورزش کردن را دوست داشت و علاقه‌اش به ورزش باعث شد که مغلوب ذهنیت مردسالار و موانعی که برای ورزش زنان در ایران وجود دارد، نشود. از کودکی به یادگیری تکواندو مشغول شد، تا جایی که در نوجوانی او را «پدیده تکواندو» خواندند.
کیمیا در سال ۲۰۱۴، وقتی که هنوز هفده سال هم نداشت، کاملا آماده بود که به بازی‌های آسیایی کره‌جنوبی اعزام شود. مربیانش مطمئن بودند که کیمیا می‌تواند در وزن منهای ۶۲ کیلوگرم، مدال طلای این بازی‌ها را به دست آورد، اما به‌دلیل آنکه هنوز به سن مجاز برای ورود به این رقابت‌ها نرسیده بود، از حضور باز ماند. کیمیا، اما، مایوس نشد و سال بعد در وزن ۵۷ کیلوگرم در مسابقات جهانی تکواندو در روسیه شرکت کرد و با کسب مدال برنز این رقابت‌ها، تاریخ‌ساز شد. او نخستین زن تکواندوکار ایران بود که برنده چنین مدالی در رقابتهای جهانی می‌شد.
راه دشوار کیمیا با این بُرد کمی هموارتر شد. او در سال ۲۰۱۵ در مرحله جایزه بزرگ جهانی تکواندو در مسکو از سد ۵ حریف به ترتیب از تایوان، بریتانیا، کره، کرواسی و بار دیگر بریتانی عبور کرد و مدال طلا را بر گردن آویخت. سال بعد، در بازی‌های انتخابی المپیک ریو از حریفان خود بُرد و سهمیه حضور در این بازی‌ها را برای ایران کسب کرد. در این مسابقات نیز او مدال برنز رقابت‌ها را به دست آورد و بار دیگر تاریخی نو را رقم زد؛ او نخستین زن مدال‌آور ایران در المپیک شد.
کسب مدال‌ها و پیروزی‌های متعدد کیمیای جوان، مقامات جمهوری اسلامی را بر آن داشت که با تمجید از او، این افتخارات را از آن خود بخوانند و بگویند که موفقیت‌های کیمیا نشانگر آن است که داشتن حجاب اجباری برای زنان ورزشکار مانعی برای پیشرفت و موفقیت آن‌ها نیست. کیمیا، اما، قصد نداشت با مدال‌آوری‌هایش وسیله کسب افتخار برای نظامی شود که زنان از جمله او را به شدت محدود کرده است. او پس از آسیب‌دیدگی در مسابقات جهانی تکواندو ۲۰۱۷ با وجود کسب مدال نقره، تصمیم جدیدی گرفت.
یک سال بعد از این مسابقات و پس از بهبودی آسیب‌دیدگی، کیمیا علیزاده در ۱۸دی۱۳۹۸ با یک خبر بسیاری را متعجب کرد. خبرگزاری‌ها گفتند که کیمیا علیزاده قصد بازگشت به ایران از هلند را ندارد و قرار است در بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۲۰ توکیو زیر پرچم کشور هلند به روی شیاپ چانگ برود. سه روز پس‌از انتشار این خبر، کیمیا در حساب اینستاگرامی خود این خبر را تایید کرد. او خود را «یکی از میلیون‌ها زن سرکوب شده ایرانی» خواند و گفت که مقامات جمهوری اسلامی از او و مدال‌هایش برای ابزار تبلیغاتی خود سوءاستفاده کرده‌اند. او نوشت: «چون نمی‌خواستم از پله‌های ترقی با نشستن پای سفره فریب، ریا و فساد بالا بروم، به همین خاطر رنج دوری از وطن را به جان خریدم.»
مهاجرت کیمیا و اظهاراتش خشم مقامات جمهوری اسلامی و حامیانش را برانگیخت. آن‌ها کیمیا را «بی‌وفا»، «خائن» و «کودک» خطاب کردند. در مقابل، این اقدام کیمیا که بر محبوبیت او بین زنان ایران بسیار افزوده بود، مورد حمایت دولت‌های غربی و مسوولان ورزشی فدراسیون‌های جهانی قرار گرفت. دولت آلمان یک سال بعد درخواست پناهندگی کیمیا را پذیرفت.
