اگر در راه کسی محتاج کمک بود همراهی‌اش کنیم، چرا که ما همه به دنبال یک هدفیم؛ داشتن ایرانی آباد.
این روزها بازار مخالفت‌های فرقه‌ای و گروهی در کشور خوب داغ شده است. آقایانی که خود از عهده سر و سامان دادن به اوضاع مملکت بر نیامدند چشم دیدن موفقیت و تلاش دیگران را ندارند. ایشان خود می‌دانند که با بلایی که بر سر کشور آورده‌اند حالا حالاها کمر راست کردن چیز بعیدی است. به همین خاطر با نشانه رفتن به بعضی کمبودها دولت را زیر سوال می‌برند. عزیز محترم، مگر می‌شود بنایی را که به تلی خاک مبدل شده یک روزه و یک شبه به عمارتی چشم‌نواز مبدل کرد. این‌گونه حرکت‌ها در دراز مدت اتفاق می‌افتد. دراز مدتی که زمانش بیشتر از هشت سال و دو دوره ریاست جمهوری است. اغلب هم که رئیس جمهور بعدی کاملا مخالف عمل ریاست قبلی است و کار او را ادامه نمی‌دهد تا حرکت آغاز شده به سرانجامی خوش برسد.
پس راهی تازه باز می‌کند که بی غیب‌گویی به انجام نخواهد رسید. تا زمانی که همه ما به ایدئولوژی یکسانی که همان آبادی میهن است نرسیم، به راه گم کرده‌ای می‌مانیم که در نگاه خود بیکار نمی‌نشیند و تلاش می‌کند اما عملا دارد به گرد خویش می‌گردد و سرمایه و انرژی ملتی را به هیچ از بین می‌برد و تازه تصورش هم به این پندار است که سخت می‌کوشد. البته این حالت آرمانی‌اش است، گاه همین انگیزه و تلاش هم اتفاق نمی‌افتد. این لجاجت‌ها و هر کدام به سویی دویدن‌ها به نفع هیچ‌کس نخواهد بود. نیازی به پیچاندن سخن در لفافه‌های دشوار نیست. راه راست مشخص است، چراغ و نشانه نمی‌خواهد، تصمیم و اراده می‌خواهد و بس. همه می‌دانیم در فضای مسموم زندگی ممکن نیست. پنجره‌های تعقل و همیاری را باز کنید.
جامعه نیازمند تنفس است. چشم جهانی به مدعیان رهرویی پیامبر مهربانی است،کسی که اسلام را با مهربانی به سرزمین‌های دور صادر کرد. ما باید همه با هم حرکت کنیم. راه تکرو به انجام نمی‌رسد. اندکی در سر این چهار راه بایستیم. نفس‌های به شماره افتاده را آرام کنیم، دست از لجاجت و تعجیل برداریم. نفسی بگیریم و بعد با مهر همه با هم با تصمیمی از سر اندیشه، انتخاب کنیم و گام برداریم. اگر در راه کسی محتاج کمک بود همراهی‌اش کنیم، چرا که ما همه به دنبال یک هدفیم؛ داشتن ایرانی آباد. گوشه‌ای دنج که شاید بتواند سرمشق سرزمین‌های دگر شود، این است رویای ما. سرزمینی که همچون مأمنی باشد تمامی خستگان و دلسوختگان جهان را و هر کس گوشه امنی جست نام «ایران» در اندیشه‌اش بدرخشد. هر رویایی می‌تواند روزی اتفاق بیفتد. دستت را به دست من بده.
از: قانون
