غنچه قوامی روز ۳۰ خرداد برای تماشای مسابقه والیبال تیم ایران مقابل ایتالیا به استادیوم آزادی رفته بود. او در این روز همراه با شمار دیگری از زنان که آن‌ها نیز می‌خواستند برای تماشای این مسابقه وارد استادیوم شوند، بازداشت و سپس با دادن تعهد آزاد شد.
اما روز نهم تیرماه، زمانی که برای گرفتن وسایل شخصی‌اش به بازداشتگاه مراجعه کرد، مجددا بازداشت شد و اکنون بیش از ۷۰ روز است که در زندان اوین به سر می‌برد و هر ماه بازداشت موقتش تمدید می شود. به گفته خانواده غنچه قوامی او ۴۱ روز از این مدت را در سلول انفرادی به سر برده است.
غنچه قوامی، دختر ۲۵ ساله ایرانی – انگلیسی است و در دانشگاه سواز لندن رشته حقوق خوانده است. او اسفند ماه سال ۱۳۹۲ پس از پایان تحصیلاتش به ایران بازگشت. وکیل او، محمود علیزاده طباطبایی، به کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران گفته است که به وی اجازه ملاقات و یا هیچگونه تماسی با موکلش را نداده‌اند. وی گفته: «چون ایشان هنوز در مرحله بازجویی است و کیفرخواست صادر نشده دقیقا نمی دانم اتهامش چیست». محمود علیزاده با این حال ابراز امیدواری کرده که موکلش به زودی آزاد شود.
ورود به استادیوم‌های ورزشی: از زنان اصرار از مسئولان انکار
به گفته کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران غنچه قوامی تا کنون چند مرتبه با خانواده‌اش تماس تلفنی و یک بار نیز ملاقات حضوری داشته است. مسئولان قضایی بارها در طول این مدت به خانواده این زندانی قول آزادی او را با قرار وثیقه داده اند، اما هربار مدت بازداشت او را تمدید کرده‌اند.
حقوق ویژه مسئولان
در صفحه‌فیسبوکی که برای آزادی غنچه قوامی باز شده است، تصاویری از پخش مسابقه والیبال ایران ایتالیا به اشتراک گذاشته شده که نشان می‌دهد چگونه رامین مهمان پرست، سخنگوی وزارت خارجه در دوره محمود احمدی‌نژاد و سفیر فعلی ایران در لهستان همراه با چند زن که احتمال داده می‌شود همسر و دختر وی باشند در حال تماشای این مسابقه هستند. در کامنتی که زیر این تصویر گذاشته شده، پرسیده شده است که «آیا این همان حق ساده‌ای نیست که غنچه قوامی به خاطر آن روز ۷۴ ام بازداشت خود را آغاز می‌کند؟ آن‌هم در بلاتکلیفی مطلق؟».
خانواده غنچه قوامی دو هفته پیش نامه‌ای با ۱۳۰ امضا به حسن روحانی فرستادند که هنوز پاسخی برای آن نگرفته‌اند. مادر او در صفحه فیسبوک آزادی غنچه نوشته است: «پدرت یک شبه از نبودنت پیر شده. یادت می‌‌آید که از چند دقیقه دیر رسیدنت چقدر نگران می‌شد؟ حالا ۷۴ روز است که دیر کرده‌ای و ما برای برگرداندن‌ات همه جا رفته‌ایم. پشت در اتاق تمام مسئولان ساعت‌ها نشسته‌ایم و هیچ جوابی نگرفته‌ایم. فکر نمی‌کنم پدرت تحمل شنیدن تمدید دوباره قرار بازداشتت را، آن هم برای شصت روز دیگر داشته باشد…».
از: دویچه وله