کمپین حق حیات ایران: مجازات اعدام در چین بین سالهای ۷۴۷ و ۷۵۹ منع شده بود. در ژاپن نیز امپراطور ساگا مجازات اعدام را در سال ۸۱۸ تحت تأثیر شینتو منع کرد که این ممنوعیت تا سال ۱۱۵۶ ادامه یافت. به عنوان مثال در زمان آرام و همراه با صلح هایان در ژاپن بین سالهای ۷۹۴ تا ۱۱۸۵، امپراطور مجازات های اعدام را با تبعید جایگزین می کرد، گرچه اعدام پس از جنگ داخلی در اواسط قرن یازدهم دوباره به اجرا گذاشته شد.
در انگلستان، بیانیه عمومی مخالفت با اعدام در ۱۲ ماده نوشته لولارد در سال ۱۹۳۵ منتشر شد. توماس مور در سال ۱۵۱۶ نشریه یوتوپیا را به چاپ رساند که در آن مزیت های مجازات اعدام در قالب یک مکالمه مورد بحث قرار گرفته بود که بدون نتیجه گیری مکفی به پایان رسید.
مخالفت های بیشتر در مورد اعدام از دل کتاب سزاره بکاریا در «جرم و مجازات» پدیدار گشت که در سال ۱۷۶۴ به چاپ رسید. در این کتاب بکاریا تلاش کرده بود نه تنها بی عدالتی را بلکه حتی بیهودگی را از نقطه نظر شادمانی عمومی از شکنجه و اعدام نشان دهد. گرند دوک لئوپولد دوم، امپراطور آینده اتریش، تحت تأثیر این کتاب مجازات اعدام را در ده قلمرو مستقل خود در توسکانی منع کرد که این اولین منع دائمی اعدام در دوران مدرن بوده است. در ۳۰ نوامبر ۱۷۸۶، پس از منع بالفعل مجازات اعدام، لئوپولد اصلاحاتی را در قوانین انجام داد که این منتج به منع اعدام و دستور تخریب تمامی ادوات اعدام در سرزمین تحت امر او شد. در سال ۲۰۰۰ حکام منطقه ای در توسکانی تاریخ ۳۰ نوامبر را در جهت بزرگداشت این روز تعطیل اعلام کردند. این مراسم در ۳۰۰ کشور جهان به عنوان روز زندگی جشن گرفته می شود.
جمهوری روم در سال ۱۸۴۹ مجازات اعدام را ممنوع اعلام کرد. ونزوئلا در سال ۱۸۵۴ و همچنین سن مارینا نیز در سال ۱۸۵۶ مجازات اعدام را منع کردند. آخرین اعدام در سن مارینا در سال ۱۴۶۸ جاری شد. در پرتغال نیز بعد از تبیین قانون در سال ۱۸۵۲ و ۱۸۶۳، مجازات اعدام در سال ۱۸۶۷ منع شد.
مجازات اعدام در کانادا در سال ۱۹۷۶ و در فرانسه در سال ۱۹۸۱ و در استرالیا در سال ۱۹۷۳ منع شده است. در سال ۱۹۷۷ مجمع عمومی سازمان ملل متحد قطعنامه جهانی رسمی صادر کرد که بیانگر این بود که با نظر به مطلوب بودن منع مجازات اعدام، تعداد جرائمی را که اعدام را به دنبال دارد باید محدود شود.
در بریتانیا مجازات اعدام برای قتل منع شد در حالیکه برای جرائمی از قبیل خیانت به کشور، دزدی دریایی با خشونت، آتش افروزی در کشتی سلطنتی و تعدادی جرائم جنگی مجازات اعدام برای زمان ۵ سال آزمایشی در سال ۱۹۶۵ و به صورت دائم در سال ۱۹۶۹ به قوت خود باقی ماند. آخرین مورد اعدام در سال ۱۹۶۴ صورت پذیرفت و اعدام به صورت دائمی در سال ۱۹۹۸ و در زمان صلح منع شد.
