یازدهمین روزاعتصاب کارگران سد چپرآباد اشنویه دراعتراض به عدم پرداخت ۹ماه حقوق!
کارگران سد چپرآباد اشنویه حدود ۱۱ روز است که بعلت بدقولی های مسئولان و کارفرمایان سد عملاً دست از کار کشیده اند و با اعتصاب خود خواستار دریافت حقوق و مزایای ۹ ماه گذشته هستند.
به گزارش۱۹آبان کردپرس، (احمد.م) یکی از کارگران شاغل در این سد در عصر روز دوشنبه(۱۸ آبان ماه) در یک گفتگوتلفنی گفت: با توجه به اینکه از اسفندماه سال گذشته تا کنون حتی یک ریال هم بابت حقوق و دستمزد از مسئولان سد چپرآباد اشنویه دریافت نکرده ایم تصمیم گرفتیم که دست به اعتصاب بزنیم و موضوع را رسانه ای نمائیم.
وی ادامه داد: کارگران سد چپرآباد اشنویه حدود ۱۱ روز است که بعلت بدقولی های مسئولان و کارفرمایان سد عملاً دست از کار کشیده اند و با اعتصاب خود خواستار دریافت حقوق و مزایای ۹ ماه گذشته هستند.
این کارگر اشنویه ای در ادامه با اشاره به اینکه تنها درآمد ما کارگری در این سد است، اظهار داشت: متاسفانه از بدو شاغل شدن در این سد، کارفرما هر بار به بهانه های نامعلومی در پرداخت به موقع حقوق کارگران تأخیر میکنند تا جائیکه اکنون این تأخیر به ۹ ماه رسیده است که دیگر قابل تحمل نیست و کلیه کارگران شاغل در این سد تصمیم گرفته اند تا رسیدن به نتیجه مطلوبی به اعتصاب خود ادامه دهند.
وی در پاسخ به این سوال که واکنش کارفرما و سایر مسئولان مجموعه سد در مقابل این اقدام چه بوده است، عنوان کرد: تا کنون چندین بار سعی کرده اند با آرامش و لحن ملایم و با دادن وعده هایی امروز و فردایی مبنی بر پرداخت کل حقوق معوقه در طول چند روز آینده ما را دعوت به کار کنند اما ما هم اعلام میکنیم که دیگر در مقابل وعده های عملی نشده آنها تسلیم نخواهیم شد چرا که ما هم دارای خانواده هستیم که هر روز چشم به راه هستند تا با دستانی پر به آغوش خانواده برگردیم و دیگر تحمل این وضعیت برایمان مقدور نمی باشد بنابراین انتظار داریم تا کارفرمایان برای یک ماه وضعیت نامناسب کارگران را تجربه کنند و آنگاه در خصوص این رفتار ما اعمال نظر کنند.
این کارگر سد چپرآباد اشنویه می افزاید: کارگران اعتصاب کننده جزء هشت نفر نیروی کار شرکت بهیاب هستند که علی رغم اینکه دارای قرارداد کار معین یکساله هستند و اکنون هم هر روز به محل کار خود می روند اما عملاً هیچ کاری انجام نمی دهند و دست از کار کشیده اند و اعتراض خود را به ادامه این وضعیت بصورت اعتصاب اعلام کرده اند.
(احمد.م) تصریح کرد: حدود ۶۰ نفر بصورت کارگر در سد چپرآباد اشنویه در قالب دو شرکت خصوصی (سکو) و (بهیاب) زیر نظر سازمان آب کشور مشغول کارگری هستند.
عملیات اجرایی احداث سد چپرآباد اشنویه از سال ۸۲ و با هدف تامین سالانه ۲۵۵ میلیون و ۶۰۰ هزار مترمکعب آب کشاورزی اراضی دشت نقده و اشنویه و همچنین احداث شبکه آبیاری و زهکشی در ۱۹ هزار و ۲۰۰ هکتار از اراضی کشاورزی و نیز کنترل سیلاب ها انجام شده است .
این سد از نوع خاکی با هسته رسی است که حجم کلی مخزن آن ۱۲۷میلیون مترمکعب است.
سد چپرآباد، در ۱۰ کیلومتری جنوب شرقی اشنویه و در مسیر جاده اشنویه – پیرانشهر روی رودخانه کانی رش از سرشاخه های گدار چای پس از گذشت ۱۲ سال عملیات ساخت آن هنوز هم ادامه دارد.
***
عدم پرداخت چندماهه حقوق بیش از ۶۰۰۰ کارگر در استان قزوین
سرپرست دفتر امور اقتصادی استانداری قزوین گفت: ۵۸ واحد تولیدی در استان قزوین در پرداخت حقوق کارگران خود دچار مشکل شدهاند.
به گزارش ۱۹آبان تسنیم حسین زکیزاده در نوزدهمین شورای گفتوگوی دولت و بخش خصوصی که در استانداری قزوین برگزار شد اظهار داشت: بیش از ۵۸ واحد تولیدی در استان قزوین از نوع درجه اول و دوم در پرداخت حقوق کارگران خود دچار مشکل شده اند.
وی با اشاره به اشتغال بیش از ۶ هزار نفر در این واحدهای تولیدی افزود،تعداد واحدهای مشکلدار از نوع درجه اول را که بالای ۱۰ کارگر داشته و سه ماه حقوق معوق دارند را ۳۹ واحد و تعداد واحدهای مشکلدار زیر ۱۰ کارگر را که دو ماه حقوق آنها معوق شده را ۱۹ واحد اعلام کرد.
***
اخراج ۸۰ کارگر یک کارخانه نساجی در یزد!
در اواخر مهر ماه بود که کارگران یک کارخانه نساجی (ط) در استان یزد در نتیجه رکود حاکم بر بازار و عدم فروش محصولات خود و نداشتن مواد اولیه کارگران خود را به مرخصی اجباری میفرستد. در کمال ناباوری ،صاحبان کارخانه در پایان این مرخصی دو هفتهای با کارگران تماس گرفته و خبر اخراج را به آنها اعلام میکنند و کارگران و خانوادههای آنها را غافلگیر میکند.
کارگران اخراجی علاوه بر این که کار خود را از دست داده اند مدتی است که حقوق نیز دریافت نکرده اند.
شاید مسئولینی که حقوق میلیونی میگیرند و یا شاسیبلند سواران به هیچ وجه نمیتوانند حال این کارگران را درک کنند. اخراج کارگران ابزاری برای کارخانهداران است تا اوضاع را متشنج نشان دهند و از آن برای اخذ وامهای دولتی استفاده میکنند.
به گزارش۱۷آبان آوای اقتصاد،هر روز شاهد تعطیلی و یا اخراج کارگران کارخانهای هستیم. کارگرانی که ماهها حقوق نگرفتهاند و به وعده امروز و فردای کارفرمایان دل خوش کردهاند. امروز زندگی کارگران در خانه های اجارهای به گونهای سپری میشود که اکثر آنها اقساط و بدهکاریهایی دارند که نزدیک به ۸۰ الی ۹۰ درصد حقوق و دستمزدهایشان را شامل میشود و با افزایش قیمتهایی که حتی در کالاهای اساسی زندگی نیز مشاهده میشود؛ روزگار میگذرانند.اغلب کارگران نه پساندازی دارند و نه امنیت شغلی.
کارفرما و سرمایهدار قرار نیست فشارهای اقتصادی را تحمل کنند و با کوچکترین فشار و ضرر واحد تولیدی خود را تعطیل کرده و کارگران را راهی اداره بیمه و کار میکنند و این کارگران هستند که قربانیان اوضاع نابسامان اقتصادی هستند. سرمایهدارانی که درکی از زندگی کارگران ندارند و در نهایت بیرحمی نان سفره های کارگران وخانواده ها را قطع میکنند.
در اوضاعی که در نتیجه افزایش فشارهای اقتصادی و سیاستهای انقباضی دولت بسیاری از کارخانجات تعطیل یا در آستانه تعطیلی قرار دارند و دولت بیتفاوت از سرنوشت کارگران این کارخانجات همچنان به سیاستهای انقباضی خود ادامه میدهد.
در اواخر مهر ماه بود که کارگران یک کارخانه نساجی (ط) در استان یزد در نتیجه رکود حاکم بر بازار و عدم فروش محصولات خود و نداشتن مواد اولیه کارگران خود را به مرخصی اجباری میفرستد. در کمال ناباوری ،صاحبان کارخانه در پایان این مرخصی دو هفته ای با کارگران تماس گرفته و خبر اخراج را به آنها اعلام میکنند و کارگران و خانوادههای آنها را غافلگیر میکند.
مدیرت کارخانه دلیل اخراج کارگران را نداشتن فروش و عدم توانایی در خرید مواد اولیه اعلام میکند و به طور ناگهانی نزدیک به ۸۰ نفر از کارگران خود را اخراج میکند و از کارگران فنی خود میخواهد تا برای جبران کارگران اخراج شده کار آنها را نیز انجام دهند.
گفتنی است این کارخانه در ماههای آخر برای پرداخت حقوق کارگران دچار مشکل بوده و به طور مرتب حقوق آنها را پرداخت نکرده است و کارگران اخراجی علاوه بر این که کار خود را از دست دادهاند مدتی است که حقوق نیز دریافت نکرده اند. از این رو برای گذران زندگی خود نیز دچار مشکلات متعددی هستند.
یکی از کارگران اخراج شده این واحد صنعتی با بغض فرو خورده خود با اشاره به عدم داشتن امنیت شغلی کارگران گفت: صاحبان کارخانه ها هیچ تعهدی به کارگران ندارند و هر زمانی که بخواهند کارگران خود را از کار بیکار میکنند. آنها هیچ وقت نمیتوانند زندگی در یک خانه اجارهای با داشتن فرزند بیمار را درک کنند.
دیگری با بیان این که شما تنها کسی هستید که پای درد دل ما نشستهاید ادامه داد: علاوه بر مشکلات اقتصادی زیادی که برای من و خانوادهام ایجاد شده دچار مشکلات خانوادگی نیز شدهام و از آن جایی که نمیتوانم پاسخگویی نیازهای خانواده باشم و برای فرار از سرزنش آنها به کوچه و خیابان پناه میبرم.
جوان دیگری که از برنامه های ازدواجش صحبت میکرد گفت: با امید به این کار برای برگزاری مراسم ازدواجم برنامهریزی کرده بودیم اما با اخراج شدنم از کار تمام برنامههایمان منتفی شده و برای پیدا کردن کار به جاهای متعددی مراجعه کردم ولی هنوز شغلی پیدا نکردهام. متاسفانه کسی درد ما کارگران را نمیفهمد؛ اگر کسی درد ما را میفهمید نباید به این راحتی ما را بیکار میکردند.
کارگر مجردی با بیان این که برای پرداخت اقساط بانکی دچار مشکل شده است افزود: صاحبان کارخانه بدون این که به ما از قبل خبری داده باشند ما را اخراج کردند. در هوای سرد زمستان من مجرد میتوانم در خانه بنشینم یا با دوستانم وقت بگذرانم ولی برای افراد متاهلی که چند بچه نیز دارند گذران زندگی بسیار سخت است.
کارگر دیگری که سابقه بیشتری داشت با اشاره به اخراج کارگران در سالهای قبل گفت: صاحبان کارخانه به بهانههای مختلف کارگران خود را اخراج کرده و بعد از دریافت وام و یا بخشودگی حقوق دولتی دوباره اقدام به استخدام نیرو میکنند.
شاید مسئولینی که حقوق میلیونی میگیرند و یا شاسیبلند سواران به هیچ وجه نمیتوانند حال این کارگران را درک کنند. اخراج کارگران ابزاری برای کارخانهداران است تا اوضاع را متشنج نشان دهند و از آن برای اخذ وامهای دولتی استفاده میکنند.
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید