فخرالسادات محتشمی‌پور
بحث مدیریت زنان در ایران از مباحث پرچالشی است که باوجود اهمیت آن، متأسفانه دولت‌ها به آن توجه لازم را نکرده‌اند. خوشبختانه فرهنگ ایرانی- اسلامی به اندازه کافی برای دفاع در این زمینه مجال دارد که چندان نیازی به الزامات جامعه بین‌الملل و مباحث حقوق‌بشری نداشته باشیم. هرچند توجه به این الزامات نیز در جای خود برای جایگاه بین‌المللی ما ضروری است.
در اینکه زنان می‌توانند مدیران موفقی باشند تا چندی پیش که مدیران ارشد هنوز باور یا جسارت بهره‌مندی از این ظرفیت را نداشتند، تردید وجود داشت، اما اینک پس از بیش از دو دهه تجربه مدیریت زنان در سطوح میانی و نیز حضور آنان در کابینه‌ها، از دوره اصلاحات به این‌سو و با درخشش اکثریت زنان مدیر در پست‌ها و مسئولیت‌های محوله، این باورهای غلط که «زنان نمی‌توانند» و «زنان برای مدیریت مناسب نیستند» یا اینکه «زنان متعلق به حوزه خصوصی هستند» و «زنان فقط برای مرد و خدمت به مرد آفریده شده‌اند» تغییر پیدا کرد، اما آیا این تغییر باور منجر به ایجاد مکانیسم‌هایی برای بهره‌مندی جامعه از توان مدیریتی زنان شد؟
متأسفانه پاسخ منفی است؛ چراکه روند مدیریت زنان در کشورمان، باوجود دانش‌آموختگی و بهره‌مندی از تجاربی بیش از گذشته، از شتاب لازم برخوردار نیست. این در حالی است که براساس نیازسنجی‌ها و نظرسنجی‌های صورت‌گرفته، همیشه موضوع مدیریت زنان به‌عنوان یکی از مطالبات جدی زنان از اقشار مختلف و در سطوح مختلف تحصیلی و سنین متفاوت قرار داشته و دارد و مهم‌تر از آن نیم دیگر جمعیت کشورمان نیز به مدیریت زنان نگاه مثبت دارند حتی برای انتخاب رئیس‌جمهور، «جنسیت» را عامل تعیین‌کننده نمی‌دانند و شایسته‌سالاری را به‌عنوان یک اصل کلی در همه انتخاب‌ها و انتصاب‌ها مطرح می‌کنند. ترمیم کابینه فرصت مناسبی را برای توجه دوباره به مدیریت عالی زنان (وزارت و ریاست سازمان‌های زیر نظر رئیس‌جمهور) مهیا کرد. خوشبختانه در این دوره صدای نمایندگان زن برای طرح مطالبات زنان از خانه ملت شنیده شد. هرچند انتظار می‌رفت با توجه به اینکه وکلای مجلس رأیشان را از زنان و مردان، توأمان، گرفته‌اند، این صدا صرفا زنانه نباشد.
همچنین انتظار می‌رفت نهادهای مدنی اعم از احزاب و تشکل‌های غیرسیاسی و رسانه‌ها و… نیز با صدایی واحد این مطالبه جدی را پیگیری کنند، اما متأسفانه انگار این تقسیم کار «زنان برای زنان» به صورت دور باطلی در حال تکرار است؛ به‌طوری‌که احزاب سیاسی نیز که معمولا برای انتخاب‌ها و انتصابات شایسته حساسیت به خرج می‌دهند، وقتی موضوع انتخاب وزیر و دیگر مدیران عالی مطرح است، حواسشان فقط به «هم‌جنسان» است و در این زمینه هم احزاب زنانه باید سخنگویی کنند و مطالبه‌محورانه عمل کنند. به‌هرحال رئیس‌جمهور برای وفای‌به‌عهد و انجام یکی از وعده‌های انتخاباتی، این‌بار هم نه برای وزارت بلکه برای ریاست یکی از سازمان‌های زیرنظر خود پا پیش گذاشت …
…و خوشبختانه به زنی که سابقه مدیریت موفق در حوزه‌های مختلف آموزش، پژوهش، تربیت‌بدنی و تقسیمات کشوری را داشته، حکم داد. مزیت خانم دکتر احمدی‌پور می‌تواند این امید را در دل اهالی سازمان میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری و همه دوستداران توسعه پایدار ایجاد کند که این مسیر سخت با شتاب بیشتری درنوردیده شود. با آرزوی توفیق برای ایشان و با آرزوی کم‌شدن فاصله‌ها برای رسیدن به برابری جنسیتی.
از: شرق
