ما کارگران خواهان ۴۱۵۰۰۰۰ تومان دستمزد ماهانه هستیم!!!
روز سوم اسفند، نخستین جلسه شورای عالی کار جمهوری اسلامی با موضوع بررسی مزد ۹۶ برگزار شد. تعیین مزد را به آخرین روزهای سال موکول کردند که کارگران را تا تعطیلات در انتظار بگذارند و پروسه تعطیلات نوروزی را سپری، در مقابل اعتراضات قرار دهند. این تصمیم شورای عالی کار نشان می دهد که مانند سال های قبل می خواهند مبلغ ناچیزی را به ۸۱۲ هزارتومان بیافزایند، اما چون امسال زمینه اعتراضات کارگری و همچنین اعتراضات عملی کارگران، معلمان ، پرستاران و بازنشستگان بیشتر از سالهای گذشته شده است و همچنین به دلیل شرایط اعتراضی عموم مردم، مانند مردم خوزستان و سیل زدگان و … و شرایط جهانی برای کارفرمایان و دولتشان حساس تر از همیشه است، کارفرمایان و دولت مردان جمهوری اسلامی به شورای عالی کار دستور دادند، اعلام دستمزد ها را به پایان سال موکول کند و شورای عالی کار با موکول کردن اعلام مبلغ مشخص شده به پایان سال مجبور شده است نقاب از چهره بر دارد و واضح و شفاف نشان بدهد که نماینده دولت و کارفرمایان و دشمن کارگران است. با توجه به عملکرد گذشته این شورا و ترفند موکول کردن اعلام دستمزد های ۹۶ به پایان سال، امید وار بودن به این شورا و کشاندن کارگران به دنبال آن خواسته یا نا خواسته به بیراهه کشاندن و فریب کارگران است. ما کارگران نباید فریب بخوریم و امید به این عوامل وابسته به کارفرمایان داشته باشیم ، ما کارگران هر چه بیشتر متحدانه دست به اعتراض بزنیم، بیشتر می توانیم به مطالبات خود مانند افزایش دستمزد ها، دست بیابیم.
آمار سازی دروغین در رابطه با نرخ تورم توسط نهاد های کارفرمایی دولت و تعیین دستمزد های بسیار پایین تر از تورم واقعی توسط شورای عالی کار ، و همچنین تحمیل قوانین و طرح های سه جانبه گرایی که در واقع صد در صد یک جانبه گرایی است( یک جانب آن نماینده کارفرما هست ، جانب دیگر نماینده دولت که خود دولت نماینده کارفرماها است و جانب سوم نماینده دست نشانده از طرف دولت به عنوان نماینده کارگران که هر سه نماینده کارفرمایان محسوب می گردند.) و تغییر مداوم قانون کار به زیان کارگران ،همگی اعمال سیاسی ( مانند موکول کردن اعلام دستمزد ۹۶ به پایان سال) و در جهت افزایش سود کارفرمایان و کاهش هر چه بیشتر ارزش دستمزد کارگران و زحمتکشان است، برای مقابله با چنین ترفند و فریب های سیاسی اولا” نباید دنباله رو شورای عالی کار باشیم ، دوما” باید سه جانبه گرایی را رد کنیم، سو ما” به شکل متحدانه اعتراضات را برنامه ریزی کرده و هر روز افزایش بدهیم، چهارما” به فکر تحمیل قانون کار مورد نظر کارگران که توسط نمایندگان واقعی کارگران و تشکل های مستقل کارگری نوشته شده باشد، به کار فرمایان باشیم، تنها در این صورت می توانیم کارفرمایان را مجبور کنیم تن به افزایش دستمزد ها به میزان مورد نیاز ما بدهند.
کارگران، معلمان و زحمتکشان و فعالین و تشکل های کارگری باید هشیار باشیم، تشکل های دست ساز کارفرمایان که سالهاست در نقش شوراهای اسلامی کار ، خانه کارگر و عواملی از این دست مشغول سرکوب کارگران به اشکال مختلف بودند، امروزها به دلیل فشار های زیاد داخلی و خارجی به کارفرمایان و دولتشان تلاش می کنند برای کنترل اعتراضات خود را بیشتر کارگری و حتی تغییر یافته در صف مخالف کارفرمایان نشان بدهند.ما خواهان افزایش دستمزد ها طبق قوانین جمهوری اسلامی به مبلغ ۴۱۵۰۰۰۰ تومان برای سال ۱۳۹۶ هستیم ، با توجه به اینکه قانون گرایی در جامعه ای که تحت سلطه کارفرمایان است، تن دادن به ظلم و ستم می باشد، اما اکنون با توجه به عدم توازون قوا ما اعلام می داریم، دولت جمهوری اسلامی حداقل باید به قانون خودش احترام بگذارد، ما اعلام می داریم، طبق قوانین جمهوری اسلامی که حداقل دستمزد باید بر مبنای نرخ تورم محاسبه شود، بنا براین، قوانین، سال گذشته تشکل های مستقل کارگری بر پایه داده های واقعی مبلغ سه و نیم میلیون تومان را برای سال ۱۳۹۵ اعلام کردند، اکنون بر پایه سه و نیم میلیون و با توجه به میانگین نرخ تورم در حال حاضر بر مبنای طول عمر جمهوری اسلامی که می شود ۶/۱۸ %
(این مانگین برمبنای جدول شاخص تورم سالهای مختلف که توسط بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران نوشته شده تهیه گردیده است ، جدول مذکور را در آدرس بالا می توانید ببنید)در نتیجه حداقل دستمزد بر این پایه ۴۱۵۰۰۰۰ تومان برای سال ۱۳۹۶ خواهد بود. ما کارگران ضمن اینکه می دانیم حق واقعی ما بیشتر از این مبلغ است و همچنین می دانیم در شرایط و توازون موجود امکان کسب این مبلغ را نداریم، اما این حق ما حداقل بر مبنای قانون خود جمهوری اسلامی است، که اگر تن به قانون خودش بدهد باید این مبلغ برای کارگران ماه به ماه پرداخت شود، همچنین اعلام می کنیم، گر چه اکنون نمی توانیم حق قانونی خود را کسب کنیم، اما ضمن اعلام آن از همه کارگران و زحمتکشان می خواهیم: بیائید برای کسب هر مقداری که از مبلغ فوق می توانیم بدست بیاوریم، متحدانه مبارزه کنیم، چرا که راهی جز مبارزه متشکل و متحدانه برای ما باقی نمانده است.
رسانه های مختلف، حتی دولتی، دارند از فاصله نجومی حقوقها با هزینه ها مینویسند و بنا بر نوشته بانک مرکزی نرخ تورم را در بهمن ماه ۶/۸ درصد اعلام کرده است و میزان افزایش حقوق کارمندان از سوی دولت برای سال آینده ۱۰ درصد در نظر گرفته شده است. حال اگر حداقل دستمزدها برای سال ۹۶ ده درصد هم افزایش یابد، باز هم به یک میلیون تومان در ماه نخواهد رسید. در حالی که آخرین اعلام بانک مرکز در ۶ اسفند به ترتیب زیر است (بانک مرکزی متوسط قیمت اقلام مواد خوراکی را برای سال منتهی به ششم اسفندماه منتشر و اعلام کرد که قیمت لبنیات نسبت به هفته مشابه سال گذشته ۷,۵ درصد، تخم مرغ ۳.۵ درصد، برنج ۳۱.۵ درصد، حبوب ۱۹.۹ درصد، میوه های تازه ۲۶.۸ درصد، سبزی های تازه ۲۷.۴ درصد، گوشت قرمز ۷.۸ درصد، گوشت مرغ ۲۵.۱ درصد، قند و شکر ۲۳.۳ درصد، چای ۱۳.۲ درصد و روغن نباتی ۸.۴ درصد افزایش یافته اند. حال اگر خوشبین باشیم که راست گفته باشند، میانگین این افزایش ها ۶۷/۱۷ % می باشد نه ۱۰ یا ۶/۸ %).
این بحث ها که گوشه هایی از مباحث پشت درهای بسته شورای عالی کار را انعکاس میدهند، بطور واقعی از تلاش دولت کارفرمایان برای اجرایی کردن همان سیاست ارزان سازی (رایگان سازی ) نیروی کار پرده بر میدارد. اما برای ما کارگران ادامه این وضعیت دیگر ممکن نیست. خط فقر در حال حاضر، حتی بر اساس آمارهای دولتی و بانک مرکزی بالاتر از ۴۱۵۰۰۰۰ تومان است و بنا بر قانون کار مصوب خودشان دستمزد ما نیز باید در اولین قدم بالا تر از این مبلغ باشد. اگر چه این مبلغ نیز کفاف زندگی ما را نمیکند، وقتی که بخش عظیمی از آن صرف مسکن میشود و بسیاری از ما از داشتن مسکن مناسب محرومیم. وقتی که خبری از درمان رایگان نیست. وقتی تحصیل رایگان وجود ندارد و بسیاری از بچه های ما با این دستمزدهای زیر خط فقر که آنهم همواره با تعویق پرداخت میشود، محروم از تحصیل شده اند.ما کارگران سندیکای نقاشان استان البرز اعلام میکنیم : ادامه این روند را بردگی مطلق میدانیم. ما حق داریم که خودمان در مورد میزان حداقل دستمزدمان تصمیم بگیریم و شورایعالی کار ما کارگران را نمایندگی نمیکند. حرف ما اینست که دستمزدمان باید حداقل برابر همان رقم سبد هزینه اعلام شده یعنی ۴۱۵۰۰۰۰ تومان باشد. در عین حال بیمه درمانی و تحصیل رایگان حق همه ما مردم است. ما داشتن یک زندگی انسانی را حق مسلم خود میدانیم. چرا باید عوامل و مدیران عالیرتبه دولتی از حقوقی ها و پاداش های نجومی برخوردار باشند و ما چنین در بی تامینی مطلق بسر بریم. ما کارگران این را نمی پذیریم.
کارگران و زحمتکشان فراموش نکنیم : تمامی معظلات اجتماعی مانند ، اعتیاد، کارتون خوابی ، گور خوابی ، حاشیه نشینی ، کودک خیابانی ، کودک کار ، فحشا ، فروش اعضای بدن، فروش کودکان ، خشکاندن رودخانه ها ، جاری شدن سیل ، هوای آلوده و سمی ، کولبری و یخ زدن کولبران زیر برف، بیکاری میلیونی ، به تعطیلی کشاندن مراکز تولیدی ( طبق آمارهای دولتی طی سه سال اخیر ۱۲ هزار موسسه تولید تعطیل شده است) ، افزایش بزه کاری ،افزایش خودکشی و خودسوزی، که عموم مردم، بخصوص زحمتکشان در چنگال انها گرفتار شده اند همگی حاصل فقر و فلاکتی است که کارفرمایان و دولتشان( جمهوری اسلامی) در کشمکش مبارزه طبقاتی علیه زحمتکشان از طریق تحمیل دستمزد های چهار برابر زیر خط فقر، دزدی ، اختلاس و رشوه خواری ،دستمزدها و پاداشهای نجومی مدیران ، رئیس ها، بر ملت ایران تحمیل کرده اند، و اولین گام نجات از فقر و فلاکت و معضلات بیان شده، افزایش دستمزدها به بالای خط فقر است ، تنها کارگران و زحمتکشان هستند که می توانند با سازماندهی تشکل های مستقل و مبارزات منظم و متحدانه و هدایت همه جنبش های اجتماعی، خود و کلیه مردم را از این فقر و فلاکت و معضلات، نجات دهند.
سندیکای نقاشان استان البرز، همگام با تشکلهای مستقل کارگری، همگام با همه کارگران و زحمتکشان در سراسر ایران برای خواستهای اعلام شده فوق، مبارزه میکند و پیگیری این مطالبات را که زندگی و معیشت میلیونها کارگر و خانواده هایشان را رقم میزند، حق مسلم خود میدانیم.
برای دست یابی به دستمزد متناسب متحدانه مبارزه کنیم!!!
سندیکای نقاشان استان البرز
۸/۱۲/۱۳۹۵
از: اخبار روز
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید