شورای حقوق بشر چگونه نهادی است؟
شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد یکی از مهمترین نهادهای سازمان ملل متحد است. این نهاد در سال ۲۰۰۶ تاسیس گردید و جایگزین کمیسیون حقوق بشر پیشین آن سازمان شده است. علت این جایگزینی ارتقای موقعیت حقوق بشر در جامعه جهانی، و ایجاد ساز-و-کار مؤثرتری در پیشرفت حقوق بشر در جامعه جهانی بوده است. در سازماندهی جدید، شورای حقوق بشر زیر نظر مستقیم مجمع عمومی قرار گرفت، که به معنای بالا رفتن جایگاه این نهاد در سلسله مراتب سازمان ملل متحد است.

شورای حقوق بشر ۴۷ عضو دارد که از طریق رای اکثریت در مجمع عمومی انتخاب می گردند. از این تعداد ۱۳ عضو از آفریقا، ۱۳ عضو از آسیا، ۶ عضو از اروپای شرقی، ۸ عضو از آمریکای لاتین و ۷ عضو از اروپا و دیگر کشورها هستند.

شورای حقوق بشر وضعیت حقوق بشر را در همه کشورهای جهان مطابق نظمی «یونیورسال پریودیک ریویو» مورد بررسی قرار می دهد. بر رسی های مشخص این نهاد در باره نقض حقوق بشر می تواند منجر به صدور قطع نامه هایی گردد. کشورهایی که چنین قطع نامه هایی علیه آنها صادر می گردند، حیثیت بین المللی شان خدشه دار می شود و علاوه بر این صدور چنین قطع نامه های حقوق بشری می تواند پیامدهای سنگین سیاسی و اقتصادی به ضرر کشوری که به توصیه های شورای حقوق بشر توجه نمی کنند داشته باشد. جمهوری اسلامی ایران یکی از بدنام ترین حکومت های جهان در نقض حقوق شهروندان خودش می باشد.

گزارشگر ویژه
شورای حقوق بشر در کشورهایی که اوضاع حقوق بشر در آنها اسفبار است، نظارت ویژه ای اعمال می کند. این نظارت ازطریق گزینش گزارشگر ویژه حقوق بشر انجام می شود. گزارشگر ویژه از کارکنان سازمان ملل متحد و یا نماینده دولت خاصی نمی تواند باشد، این به آن دلیل است که گزارشگر بتواند در بررسی های خود کاملا مستقل عمل کند. انتخاب گزارشگر ویژه پس از اعلام در رسانه های عمومی از میان واجدان شرایط توسط هیئتی برگزیده می شود.

سال هاست به جهت نقض گسترده حقوق بشر در جمهوری اسلامی، گزارشگرهایی برای پی گیری وضع حقوق بشر در ایران تعیین می گردند. آخرین آنها خانم جهانگیر است. جمهوری اسلامی با گزارشگران ویژه همکاری نمی کند، و اجازه نمی دهد که آنها به ایران سفر کنند. اما خرابی وضع حقوق بشر در ایران آنچنان وحشتناک است که گزارشگران بدون سفر به ام القرای اسلامی نیز می توانند گزارش های مستند و غیر قابل انکاری تهیه و به تصویب شورای حقوق بشر برسانند. پرونده نقض حقوق بشر در ایران – اعدام،شکنجه، زندان های بدون محاکمه، سیستم قضایی و حقوقی متعلق به عصر حجر، تبعیض های جنسی و مذهبی ، قطع اعضای بدن و مانند اینها- بسیار سنگین است. قطع نامه های نقض حقوق بشر آبرویی برای رژیم و کارگزاران آن باقی نگذاشته است.

رژیم برای جلوگیری از صدور قطع نامه ای که دیروز صادر شد، دست به دامن(لابی گری) کشورهای زیادی شد، تا شاید بتواند از صدور قطع نامه جلوگیری کند. با این وجود اکثریت اعضای شورای حقوق بشر رای به محکومیت جمهوری اسلامی ایران دادند. رژیم ایران بویژه دیپلمات های ورشکسته آن خیلی امید داشتند، پس از قرار داد با کشورهای ۱+۵ دیگر قطع نامه های حقوق بشری علیه آنها صادر نشود، تا بتوانند با چهره بزک کرده افکار عمومی جهان را بفریبند. در زیر نام کشورهای عضو شورای حقوق بشر که به سود جمهوری اسلامی رای داده اند، آورده می شود تا دانسته شود که چه کشورهایی پشتیبان نقض حقوق بشر در کشور ما هستند.

ترکیب آرا: ۲۲ کشور به قطع نامه نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی رای مثبت دادند، و قطع نامه با چنین اکثریتی به تصویب رسید.

۱۳کشور در رای گیری شرکت نکردند.

۱۲ کشور به قطع نامه رای منفی دادند، به عبارت دیگر از ادامه نقض حقوق بشر در ایران حمایت کردند. این کشورها عبارتند از: بنگلادش- بولیوی- بروندی

– چین- کوبا- مصر- هند- اندونزی- عراق- قرقیزستان- ونزوئلا.
احمد تاج الدینی
۵ فروردین ۱۳۹۶