آیت الله خامنه ای در نماز جمعه ۲۹ خرداد ۱۳۸۸ که فرمان سرکوب “جنبش انتخاباتی سبز” را صادر کرد، دفاع تمام عیاری از احمدی نژاد نمود و گفت که مردم به صالح ترین فرد رأی دادند که نزدیکترین فرد به نظام بود. سپس درباره مناظره های تلویزیونی و رویدادهای پس آن گفت:
“صریحترین اهانتها به رئیس جمهورِ قانونى کشور[محمود احمدی نژاد] شد…[مهندس موسوی و مهدی کروبی] تهمت هائى زدند، حرف هائى گفتند؛ به کى؟ به کسى که رئیس جمهور قانونى کشور است، متکى به آرأ مردم است. نسبت هاى خلاف دادند، رئیس جمهور مملکت را که مورد اعتماد مردم است، به دروغ گوئى متهم کردند! این ها خوب است؟
کارنامه هاى جعلى براى دولت درست کردند، این جا آن جا پخش کردند، که ما که در جریان امور هستیم، مى بینیم می دانیم که این ها خلاف واقع است؛ فحاشى کردند؛ رئیس جمهور را خرافاتى، رمال، از این نسبت هاى خجالت آور دادند؛ اخلاق و قانون و انصاف را زیر پا گذاشتند… من البته در موارد متعددى با آقاى هاشمى اختلاف نظر داریم، که طبیعى هم هست…البته بین ایشان و بین آقاى رئیس جمهور[احمدی نژاد] از همان انتخاب سال ۸۴ تا امروز اختلاف نظر بود، الان هم هست؛ هم در زمینه مسائل خارجى اختلاف نظر دارند، هم در زمینه نحوه اجراى عدالت اجتماعى اختلاف نظر دارند، هم در برخى مسائل فرهنگى اختلاف نظر دارند؛ و نظر آقاى رئیس جمهور[احمدی نژاد] به نظر بنده نزدیکتر است…باید در صندوقهاى رأى معلوم بشود که مردم چى می خواهند ، چى نمی خواهند؛ نه در کف خیابانها. اگر قرار باشد بعد از هر انتخاباتى آن هائى که رأى نیاوردند، اردوکشى خیابانى بکنند، طرفدارانشان را بکشند به خیابان؛ بعد آن هائى که رأى آورده اند هم، در جواب آن ها، اردوکشى کنند، بکشند به خیابان، پس چرا انتخابات انجام گرفت؟…زورآزمائى خیابانى بعد از انتخابات کار درستى نیست، بلکه به چالش کشیدن اصل انتخابات و اصل مردم سالارى است”.
اما این بار با فراموشی آن مواضع، نه تنها به حسن روحانی تبریک نگفت و از او هیچ دفاعی درباره انواع تهمت ها و دروغ ها و هتاکی های رقبا(آیت الله قتل عام و سردار گازانبری) و رسانه های سپاه و بسیج و شخصیت های اصول گرا نکرد، بلکه به شدت به او تاخته و فرمان “آتش به اختیار”ی برای نیروهای سپاهی و بسیجی و حزب اللهی تحت امرش علیه روحانی صادر کرد. این تفاوت ها را مردم نمی توانند نادیده بگیرند و می دانند که سلطان در پشت سر همه تخریب ها و اقدامات علیه “رئیس جمهور قانونی کشور متکی به آرأ مردم” قرار دارد. سلطان خواهان تبعیت محض است. دو امر تاکنون به او کمک کرده اند.: اول- نظامیان سرکوبگر. دوم- استقلال مالی از طریق نفت و نهادهای انتصابی. اما مردم بسیار هوشیار شده اند و شبکه های مجازی آن چنان به جان سلطان خودکامه و اقتدارگرایان افتاده اند که روند را برای او ناخوشایند ساخته اند.
از: گویا
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید