بر خورد های امنیتی با فعالین کارگری و عدم امنیت شغلی
داود رضوی فعال سندیکائی
مهمترین تاثیر برخوردهای امنیتی با کارگران باعث از دست رفتن امنیت شغلی آنان است و این عامل تاثیر به سزائی در مبارزات و اگاهی پیدا کردن کارگران از حق و حقوق خودشان دارد. این برخوردها در شرکت واحد اتوبوسرانی به وضوح به چشم می خورد و دست کارفرمایان را در جهت اخراج کارگران بازتر می کند . نمونه بارزآن سال ۸۴ اوج مبارزات رانندگان شرکت واحد در جهت ایجاد تشکیل تشکلی مستقل همچون سندیکای کارگران شرکت واحد بود که بر اساس ایستادگی و تلاش کارگران شرکت واحد، این تشکل با وجود تمام عوامل بازدارنده ای چون فشار نیروهای اطلاعاتی و عوامل سرکوب این نیروها (شوراهای اسلامی کار ده گانه شرکت واحد) و نیروهای چماقدار( خانه کارگر) شکل گرفت . از همان ابتدا اخراج رانندگان فعال سندیکائی و اعضای هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد به طور “فله ای” با همکاری و تائید اعضای شوراهای اسلامی کار در دستور کار نیروهای ضد کارگری قرار گرفت. بطورنمونه بیش از ۳۰۰ نفر از رانندگان بدون در نظر گرفتن ابتدایی ترین حقوقشان و بدون حضور در کمیته انضباطی کار، از کار اخراج شدند و ادارات کار استان تهران که ماهیتش رسیدگی و دادخواهی به مشکلات حقوقی کارگران است، مثل شوراهای اسلامی کار شرکت واحد تبدیل به ماشین سرکوب علیه کارگران شده و رای به اخراج این رانندگان زحمت کشی صادر کردند که چیزی جرء حق تشکل خواهی نداشته اند. البته بعد از سالها بیکاری و سردرگمی در شعبات دیوان عدالت اداری ۹۸درصد این رانندگان با رای دیوان عدالت اداری به سرکار خود بازگشتند . صدور این احکام از طرف دیوان عدالت موجب ابطال شدن رای های حل اختلاف تمامی ادارات کار استان تهران گردید. نقض این رای ها از طرف دیوان که به درستی و بر اساس مدارک و تخلفات ادارات کاراستان تهران صورت گرفته بود، باعث شد که روسای ادارت کار تا همین سال گذشته نسبت به صدور رای علیه رانندگان شرکت واحد بیشتر دقت و در اصل با ضابطه اقدام به صدور رای علیه رانندگان شرکت واحد کنند، اما متاسفانه از آن جایی که بیشترین فساد و رانت خواری در ادارات دولتی صورت می گیرد و عدم برخورد مناسب از طرف مسئولین با مدیران رشوه خوار باعث شده که دوباره این روند بی قانونی در ادارات کار استان تهران شکل بگیرد و با سفارش و ملاقاتی که مدیر عامل شرکت واحد با روسای ادارات کار و رئیس اداره کار استان تهران داشته ، مجددا روند قبلی را به جریان افتاده و بدون مدارک و مستندات و با پرونده سازی از سوی شوراهای اسلامی کارِ شرکت واحد، ادارت کار اقدام به صدور رای علیه رانندگان سندیکائی می کنند.
بطور مشخص می شود از حسن سعیدی و ناصر محرم زاده از رانندگان سامانه ۱۰و وحید فریدونی از رانندگان سامانه یک نام برد که در ماه های گذشته از کار خود اخراج شده اند. البته تعدادی دیگر هم هستند که خواسته اند نام آنها را نبریم. لازم به توضیح است که اقایان حسن سعیدی و وحید فریدونی از رانندگان اگاهی هستند که نه تنها در ادارات کار از حقوق همکارانشان دفاع می کنند، بلکه طرح شکایت موضوع ماده ۲۲ ( رسیدگی به عملکرد شوراهای اسلامی کار شرکت واحد) را در اداره کار غرب تهران به جریان انداختند. در مورخ ۱۷/۱۰/۹۱ هیات رسیدگی به موضوع ماده ۲۲ تشکیل شد و حدود ۷۰ نفر از نمایندگان سندیکائی با حضور خود در اداره کار شمال غرب تهران از این نمایندگان سندیکائی حمایت کردند . مدارک ارائه شده از طرف نمایندگان سندیکائی آنقدر مشخص و روشن بود که ۷نفر از اعضای شورای سامانه یک به این هیات رسیدگی احضار شدند و در مقابل کارگران و نمایندگان انها ملزم به پاسخگویی شدند. این اولین مرتبه ای بود که اعضای شورای اسلامی کار شرکت واحد بهخاطر کوتاهی در وظایف مجبور به پاسخگویی شدند.
یکی از نمایندگان شورا (که باید از او به عنوان فردی اگاه و شجاع نام برد ) لب به سخن گشود و بخشی از اعمال فشار مدیریت و حراست شرکت واحد را برای اخراج کارگران و رانندگان افشاء کرد و گفت که ما دائما جهت اینکه به خواست مدیریت جهت فشار بر رانندگان تحت فشار هستیم و در حضور تمام رانندگان اعلام کرد در مدت این یک سالی که در شورا هستم بیشترین فشار روحی را داشتم زیرا مجبور بودم در مقابل تضیع حقوق همکارانم سکوت کنم، در صورتی که دوست داشتم از حقوق همکارانم دفاع کنم، به همین دلیل از این نمایندگی که چیزی جزء ابزاری در دست کارفرما نیست استعفاء می دهم تا بیش از این باعث بی عدالتی و از بین رفتن حقوق کارگران و رانندگان شرکت واحد نباشم. لازم به توضیح است که شوراهای اسلامی کار شرکت واحد در پی حمایت ها و دخالت های نیروی های امنیتی و کارفرما ماهیت اصلی خود شان را از دست داده و تبدیل به ابزاری در دست کارفرما و عوامل حراست در جهت منافع کارفرما شده اند.
برخوردهای امنیتی با کارگران زندانی شدن کارگران و محکومیت های سنگینی که علیه کارگران حق خواه از سوی دادگاه های انقلاب با هماهنگی عوامل اطلاعاتی صورت می گیرد. بطور مشخص دهها نفر از اعضای سندیکای شرکت واحد در دادگاههای انقلاب محکوم و حبس های طولانی کشیده اند، مانند منصور اسانلو و ابراهیم مددی. رضا شهابی که هم اکنون نزدیک به سه سال است در زندان به سر می برد. با توجه به اینکه دادستانی به خاطر مشکلات جسمی و جراحی سنگین مهر ه های گردن با مرخصی پزشکی نامحدود شهابی موافقت کرده و خانواده نامبرده ۶روز است وثیقه برایش گذاشته اند اما هنوز به مرخصی نیامده و تا امروز ۲۳روز است که با این حال وخیم در اعتصاب غذا ی تر بسر می برد. از دیگر کارگران زندانی هم می توان از شاهرخ زمانی، محمد جراحی، بهنام ابراهیم زاده و…………نام برد .
البته این تاثیرات نتوانسته مبارزات کارگران را متوقف کند هر چند به ظاهر و به طور موقت از شکل گیری دیگر تشکل های مستقل کارگری جلوگیری کرده است. در شرایطی که فاصله طبقاتی در جامعه افزایش یافته به طوری که یک نفر به نان شب محتاج است و دیگری اتومبیل ۵۰۰میلیونی سوار می شود، نبود تشکل های کارگری مستقل چه معنایی می تواند داشته باشد؟ این فاصله طبقاتی خود دلیلی بر افزایش فقر ناهنجاری های اجتماعی ، افزایش طلاق ، گسترش اعتیاد ، رانت خواری ، رشوه خواری و در کل بی تفاوتی مردم نسبت به اتفاقات و مشکلات جامعه می شود. به طوری که شاهد هستیم در روز روشن در تهران در مقابل چشمان رهگذران سارقان اقدام به زور گیری و دزدی می کنند .
بهترین راه برون رفت از این گسترش فقر در جامعه، آزادی ایجاد تشکل های کارگری و ایجاد نهادهای مدنی و مردمی مستقل و آزادی احزاب می باشد. لذا مردم بهترین و مطمئن ترین ناظرین بر جامعه و کشورشان خواهند بود.بدون آزادی، عدالت اجتماعی توهمی بیش نخواهد بود.
ارسالی از: کانون مدافعان حقوق کارگر
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید