احتمالا شنیده اید داستان مردی که خانه ای داشت و دیوارهای این خانه ترک بر می داشت و مرد هر بار ماله ای بر ترک ها می کشید تا این که یک روز خانه بر سرش خراب شد. مرد نالان و گریان از خانه پرسید که این چه بلا بود بر سر من آوردی خانه گفت من هر بار با ترک های خود خواستم به تو هشدار دهم که دیر یا زود فرو خواهم ریخت لیکن تو با ماله کشی و گچ، دهان مرا بستی!

معمولا استفاده از مثال در امور اجتماعی راه به ناکجا می برد اما می توان مشابهت های مناسبی میان خانه و کشور پیدا کرد. خانه که سست بنیاد باشد، یا خشت اول اش کج گذاشته شده باشد، هر چه از عمرش بگذرد و ارتفاع بگیرد، امکان خراب شدن اش بیشتر می شود. از نشانه های فرو ریختن ترک برداشتن دیواره ها و عمق پیدا کردن این ترک هاست. گهگاه هم از گوشه و کنار ساختمان صداهایی بر می خیزد. هر چه به تخریب ساختمان نزدیک می شویم ترک ها عمیق تر و صداها بیشتر می شود تا عاقبت ساختمان با صدایی مهیب فرو می ریزد. اصلا هم مهم نیست که ظاهر ساختمان چگونه است و از بیرون چقدر سالم به نظر می رسد؛ درون ساختمان خراب است و فرو ریختن آن مسلم و قطعی.

کسانی که با جامعه و علم جامعه شناسی آشنا هستند می دانند که تخمین زمان برای وقوع یک رویداد اجتماعی به لحاظ وجود متغیرهای فراوان غیر ممکن است و هر کس پیش بینی زمانی برای به وقوع پیوستن حادثه ای کند از جامعه و جامعه شناسی چیزی نمی داند.