شبنم مددزاده، یکی از زندانیان سیاسی ایران، که دوران محکومیت خود را در زندان اوین می گذراند، با ارسال نوشته‌ای خطاب به نمایندگان بازدید کننده از زندان اوین، نکاتی را به آنان متذکر شده است. او در بخشی از این نامه می گوید؛ “انتظار شنیدن جفاهای رفته از کلیدداران اوین نمی‌رود. تنها نکته حائز اهمیت از همه این تبلیغات، افتادن پرده‌های دروغ به دست خودشان بود. اعتراف به وجود زندانیان سیاسی و عقیدتی در زندان‌ها، که تا همین چند ماه پیش، در جوابیه‌ها به قعطنامه‌های نقض حقوق بشر، کنفرانس ها و مصاحبه‌های مطبوعاتی انکار می‌شد. بله، ما زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم. شما از “سلامتی کاملی” حرف زدید که دو سوم زندانیان اینجا از آن برخوردار نیستند. چند نمونه‌ای هم که صحبت‌هایشان به میان آمد، نتوانست غبار از چشم‌های شما بروبد… شما کم سویی چشم “کبری بنازاده”، زنی ۶۲ ساله با پنج سال محکومیت، به علت عمل جراحی اشتباه در طول بازداشتش و از کلکسیونی از بیماری‌های “مطهره بهرامی” با ۵۹ سال سن و محکومیت ۱۵ ساله که دکتر زندان اوین، استراحت مطلق را برای او تجویز کرده و هنوز دستور عکس برداری برای تشخیص و درمان بیماری‌هایش اجرا نشده است تا بیماری لاعلاج “زهرا منصوری”، ۶۰ ساله را “سلامتی کامل” تعبیر کردید… مهوش شهریاری، عضو هیات مدیره جامعه بهائیان ایران که از سال ۸۶ در زندان است، از ۲۰ سال حکمی که برای او و دیگر یارانش صادر شده است و از دو سال و نیم شرایط سخت نگه داری در ۲۰۹ وزارت اطلاعات گفت. ژیلا بنی یعقوب، روزنامه نگار، از حکم ۳۰ سال محرومیت از شغلش گفت. صحبت از ۱۵ سال حبس برای «مریم اکبری منفرد»، مادر سه دختر هفت تا ۱۴ ساله که وثیقه یک میلیارد تومانی او هم نتوانست فاصله بین او و فرزندانش را کم کند. یا «صدیقه مردای» زنی ۵۱ ساله که با اعمال نفوذ بازجوی دهه ۶۰ و حضور در دادگاه، به ۱۵ سال حبس محکوم شد. آری این زنان همه در آنجا بودند، در پیش چشمان شما، و شما آن‌ها را ندیدید و رنج‌هایشان را نشنیدید. شما گفتید که هیچ زندانی سیاسی و عقیدتی در رجایی شهر ندارید. این در حالی است که هشت نفر از ما زنان زندانی، برادر، همسر یا پدر و پدر بزرگمان در میان آن ۷۳ نفری هستند که هم اکنون در آن زندان نگه داری می‌شوند. ما نمی‌دانیم شما چگونه آن‌ها را انکار می‌کنید. گفتید که اوین هتل است، پس چرا شما راضی نشدید تا فرستادگان حقوق بشر سازمان ملل را در این هتل پذیرایی کنید، تا ما هم به عنوان ساکنان این هتل، استقبال شایانی از مهمانانتان می‌کردیم و حق مهمان نوازی را به جا می‌آوردیم؟ برای کمک به افزایش اطلاعات عمومی شما این را اضافه کنم که از این نوع هتل‌ها در این کشور فراوان است. از رجایی شهر گرفته تا کرمان و بهبهان و ایذه که درخشش ستارگانش چشمگیر است. آری شما از راز عمیق انسان‌ها بی‌خبرید، همچون زمستان که از راز درختان ایستاده. بدون آنکه بداند، نطفه بهار در زهدان آن‌ها بسته شده است.”
ما حامیان مادران عزادار ایران در لوس آنجلس از همه میهن دوستان و فعالان حقوق بشر میخواهیم که با سازمانهای حقوق بشری در کشور های خود تماس بگیرند و گزارش نقض حقوق بشر در ایران را به گوش جهانیان برسانند.
ما حامیان مادران عزادار ایران در لس آنجلس، این شنبه نیز) ۲۳ ماه فوریه) چون شنبه‌های گذشته، در محل گرد هم آئی همیشگی خود، اسکله ی شهر سانتامونیکا، تقاطع خیابان کلرادو و بلوار اوشن، از ساعت سه تا شش بعد از ظهر جمع می شویم تا با برپائی نمایشگاهی از جنایت‌های جمهوری اسلامی، نمایش فیلم‌های تظاهرات و مقاومت مردم ایران و پخش اخبار مربوط به اعدام‌های اخیر و احکام جابرانه و قرون وسطائی که بطور روزانه از طرف بی‌دادگاه‌های رژیم خونخوار جمهوری اسلامی علیه ی آزادیخواهان وطن ما صادر میشود، رهگذران را درجریان آخرین جنایات مافیای مذهبی حاکم بر ایران قرار دهیم.
به امید همراهی شما!
حامیان مادران عزادار ایران در لس آنجلس
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید