«ای ایران در فراز و فرودهای تاریخ، تمدن به نام تو جان می گیرد»
امروز بیست یکم آذر ماه است، یادآور روز نجات پاره تن میهن، در یک هم آوایی و همبستگی ملی که آرتش ایران به پشتوانه ملت توانست مزدوران فرقه ی ضد میهنی پیشه وری را که مورد حمایت شوروی و عوامل حزب توده بود، سرکوب و از خاک پاک میهن بیرون بریزد.
سال ۱۳۲۰ با آغاز اشغال ایران توسط قوای کشورهای انگلیس، روس، آمریکا و متحدان شان، علارغم بی طرفی، روزهای سیاه و دشواری را پشت سر گذاشت که در تاریخ به روشنی واقعیت ها بیان شده است و شاید بیان رویدادهای تاریخی و غمگنانه های میهن مان در ادوار تاریخی، رنجی فزون بر هزاران رنجی باشد که اینک بر جامعه ی ما حاکم است.
در این روزهای دشوار که شرایط حاکم بر جو عمومی در ابعاد اقتصادی، سیاسی و اجتماعی، کم از دوران جنگ ندارد، باشندگان ایرانی، با مرارت های بسیاری، دست و پنجه نرم می کنند.
فشارها و محدودیت های سیاسی اجتماعی در کنار گرفتاری های اقتصادی که ناشی از ناکارآمدی ساختار مدیریتی و فساد دیوانی حاکم بر اقتصاد کشور است، کاسه صبر ملت نجیب را لبریز کرده است و در چنین شرایطی دشمنان کمین کرده و آزمند فرصت را غنیمت شمرده و بر تنور تفرقه و نفرت پراکنی که همبستگی ملی را نشانه رفته است، می دمند.
شهرها و مناطق ایرانگرایی که تاریخ ایران به شهروندان آن جا افتخار می کند، اینک از بام تا شام، مورد آماج پروپاگاندای نفرت پراکنان قرار گرفته اند. آذربایجان قهرمان و تبریز، شهری که نماد مشروطه خواهی و آزادگی است و خواستگاه برآمدن سردارانی چون «ستارخان» و «باقرخان»، اینک بار دیگر دستخوش اقدامات خیانت کارانه ی مشتی مواجب بگیر و سر سپرده است.
شوربختی آن جاست که در سال های اخیر، جریان های سیاسی جناح های حکومتی نیر آگاهانه و یا نابخردانه برای به دست آوردن آرای بیشتر، مرتکب اقداماتی شده اند که عملا تامین کننده منافع تجزیه طلبان و اهداف آنان بوده است. پیگیری سخنان نمایندگان ادوار مجلس و تلاش برای تشکیل فراکسیون های قومی، دقیقا همان خط دشمنان یکپارچگی میهن را دنبال می کند. شگفت این که از تریبون مجلسی که باید از حقوق ملت ایران دفاع شود، نغمه های شومی به گوش می رسد که هیچ نشانی از خردمندی و میهن دوستی دیده نمی شود.
در سوی دیگر، عده ای که ردای اپوزسیون و مبارزه برای دموکراسی بر تن کرده اند از درون و برون مرز زمزمه ی شوم فدرالیسم را سر می دهند و به خیال خود از حقوق اقوام در حال دفاع می باشند.
ده ها اتاق فکر قدرت های جهانی و تعدادی از کشورهای منطقه نیز به عنوان دشمنان فطری ایران، هدایت گر و مشوق این جریان ها شده اند و این جماعت را مورد پشتیبانی رسانه ای و مالی خود قرار می دهند.
سکوهای ورزشگاه های کشور نیز مدتی است عملا مبدل به صحنه کارزار سرویس های امنیتی علیه تمامیت سرزمینی ایران و ارزش های ملی شده است و یکی از تیم های ورزشی، اینک نقش ابزاری در این خصوص را ایفا می کند و در نهایت شوربختی، همه ی این موارد در سایه مداراگری و سهل انگاری مقامات کشوری و استانی با عوامل این اقدامات پیش می رود. بسی جای تاسف است که با یک فعال کارگری و یک آموزگار که خواستاری مطالبات صنفی است به شدید ترین شیوه برخورد می شود اما نفرت پراکنان و دشمنان منافع ملی این گونه آزادانه به فعالیت های خود بر علیه ملت ایران ادامه می دهند.
«هم میهنان»
مرور یادمان میهنی بیست و یک آذر ماه که به درستی روز نجات آذربایجان نام گذاری شده، از آن روست که به این رویداد تاریخی، نه به عنوان یک گذاره ی تاریخی، بلکه به عنوان نماد همبستگی ملی نگریسته شود و به دشمنان و سرسپردگان داخلی آن ها یادآور شویم، سرنوشت فرقه ی پیشه وری و دارو دسته ی جنایتکارش به روشنی پیام آور آن است که ملت یک پارچه ی ایران، پاسخ آزمندان و متجاوزین به خاک پاکش را با تمام توان خواهد داد و چه زیبا گفت آن رادمرد بزرگ، ستارخان، سردار میهنی:
“خاک می خوریم اما خاک نمی دهیم”
استوار باد همبستگی همه قوم های ایران زمین
پر دوام باد یگانگی ملی و پیوند همه ایرانیان
حزب ملت ایران
۲۱ آذرماه ۱۳۹۷
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید