علاوه بر آنچه در بالا آمد اخباری که از ایران‌به صورت متواتر نقل می‌شود حاکی از بحرانی بودن شرایط بنگاه‌های اقتصادی به صورت عام‌ و مراکز تولیدی به صورت خاص است. بسیاری از تولیدگران از تامین‌ هزینه‌ها عاجزند، هزاران واحد تولیدی کوچک و بزرگ‌ در سال‌های اخیر تعطیل یا ناچار به تعدیل فعالیت‌های خود شده‌اند.‌ اما در همین شرایط، شاهد سخاوت جمهوری اسلامی در اعطای مجوزهای نان و آبدار به نورچشمی ها برای واردات از کشور چین – هم‌پیمان مقطعی جمهوری اسلامی در بحران هسته‌ای – هستیم که طبق آمارهای رسمی از چادر مشکی تا پرچم ایران را در بر می‌گیرد. ‌لذا همانطور که کسی – از جمله دولت و نهادهای قاچاقچی نظامی – شعار حمایت از تولید ملی در سال‌های گذشته را جدی نگرفت ” رونق تولید ” هم به هیچ‌ انگاشته خواهد شد . پس خامنه‌ای با چه هدفی در بحرانی‌ترین شرایط، تلاش می‌کند وضعیت را عادی جلوه دهد و در پایان ” سال اقتصاد مقاومتی” از ” رونق تولید ” سخن بگوید؟

ممکن است کسی بگوید رجزخوانی ، همواره یکی از شیوه ‌های رایج در جنگ ها بوده و اکنون یک‌ جنگ تمام عیار اقتصادی میان ایران و امریکا در جریان است. لذا خامنه ‌ای نه به شیوه قدیم بلکه به شیوه قرن بیست ویکم، رجز خوانی می‌کند؛ همانطور که برخی تهدیدهای طرف مقابل نیز، چیزی بیش از رجزخوانی نیست. اما اولا همه می دانند میزان توانایی ها و امکانات جمهوری اسلامی، از چشم رقبا و دشمنان خارجی پنهان نیست واین رجز خوانی ها تغییری در موازنه ها ایجاد نخواهد کرد.ثانیا تجربه سال های گذشته نشان می دهد افزایش حملات تریبونی، معمولا نشانه ای از مخفی نگهداشتن تلاش های پشت پرده برای توافق با امریکاست و امریکا هم از اینگونه توافقات استقبال می‌کند زیرا در مذاکرات محرمانه با حکومت های مستاصل، امتیازات بیشتری می‌توان گرفت. پس به نظر می‌رسد درشت گویی‌ها و سر و صداهای رهبر جمهوری اسلامی و نیز تلاش او برای عادی نمایی اوضاع، نمی‌تواند با هدف فریب طرف‌های مذاکره غربی به ویژه امریکا باشد. فرض دوم در خصوص طمانینه ظاهری رهبر در نامگذاری سال جدید، آنست که او در اندیشه آرامش بخشی در داخل است. اما این فرض نیز منتفی است . مگر می توان مردمی را فریب داد که هر لحظه، سقوط اقتصادی را با گوشت و پوست خود احساس می کنند؟ مردم که جنگ های درون حکومتی، آنان را از وخامت اوضاع مطمئن کرده، با یک نامگذاری بی‌حاصل، به رهبر و مجموعه زیردستان او در قوای گوناگون حکومتی اعتماد نمی کنند ؛به ویژه آنکه هیچ یک از نامگذاری های او در دو دهه گذشته تناسبی با واقعیت های ایران نداشته و تا پایان سال، نتیجه ای از آنها حاصل نشده است.کاهش توان اقتصادی حکومت‌ هر روزبیشتر از روز قبل برای مردم آشکار می شود. از یک سو گذران زندگی برای اکثر ایرانیان ، سخت تر می‌شود. از سوی دیگر کاهش در آمدهای ارزی، موجب نگرانی رانت خواران حکومتی شده و نتیجه این نگرانی در افشاگری‌هایی تجلی می‌یابد که با هدف حذف رقیبان رانت خوار و سایر نشستگان بر سر سفره انقلاب صورت می ‌گیرد. در واقع دهان‌هایی که سال‌ها برای خوردن رانت باز شده بود امروز باز می‌شود تا رفقای سابق و رقبای امروز را افشا کند زیرا حذف هر رقیب، سهم‌باقی ماندگان بر سر سفره انقلاب از درآمدهای کاهنده ارزی را افزایش می‌دهد.

با توجه به آنچه در بالا آمد شک ندارم که سخنان خامنه‌ای و نامگذاری بی‌محتوای او برای سال نود و هشت، نه موجب تردید خارجی‌ها نسبت به استیصال حکومت خواهد شد نه اندکی از بدبینی‌های داخلی و نا امیدی های روزافزون مردم می‌کاهد. پس به نظر می‌رسد آنچه خامنه ای می‌گوید تنها یک هدف را تعقیب می کند: خودفریبی در سال‌ها یا ماه‌های پایانی زندگی و حیات سیاسی. او که سابقه افسردگی و برخی بیماری‌های دیگر روحی دارد اکنون نیازمند دلداری به خود است و البته احتمالا هنوز امید دارد که گروهی از باورمندان به خود را همچنان به تغییر شرایط بحرانی کشور امیدوار سازد. اما این تلاش غیرخردمندانه او ، آنچنان با واقعیت های جامعه ایران فاصله دارد که نه تنها حاصلی برای او نخواهد داشت بلکه مخالفان او را نسبت به استیصال رهبر جمهوری اسلامی و نزدیک شدن نظام او به پایان راه، مطمئن تر می سازد.

از: گویا