به تازگی ۵۷ نماینده مجلس طرحی یک فوریتی به هیئت رئیسه مجلس ارائه کرده و خواستار شدهاند که آموزش زبان‌انگلیسی از برنامه مدارس حذف و اختیاری شود. آنها مدعی شدند که اجباری بودن زبان انگلیسی در مدارس “می‌تواند در ضعف تحصیل” دانش‌آموزانی که علاقه‌ای به ادامه تحصیل ندارند، تأثیرگذار باشد.

در بخشی از طرح آنها آمده است: «از تاریخ تصویب این قانون آموزش و پرورش مکلف است آموزش‌های زبان‌های موضوعی این قانون و زبان انگلیسی را صرفاً از طریق آموزشگاه‌های آزاد تحت نظارت آن وزارتخانه و حداکثر معادل سه سال تحصیلی منحصراً برای دانش‌آموزان مقطع دبیرستان ارائه کند.»

نمایندگان یادشده در ادامه پیشنهاد کردهاند که در مناطق دورافتاده و محروم که “به هیچ عنوان امکان برقراری آموزشگاه‌های آزاد” فراهم نیست، آموزش و پرورش با همکاری یکی از دانشگاه‌های مجری طرح “امکان آموزش فشرده یک یا دو زبان فقط برای دانش‌آموزان شاخه نظری” را فراهم کند. 

این در حالی‌ست که اصل ۳۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران می‌گوید: «دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سر حد خودکفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد.»

مسئولان آموزش و پرورش به روزنامه دولتی ایران گفتند: «ما نمی‌دانیم که دقیقاً نمایندگان می‌خواهند چه اقدامی انجام دهند. در بسیاری از شهرها بخصوص استان‌های محروم ما آموزشگاه‌های زبان نداریم. باید در این باره شفاف‌سازی شود.»

طرح نمایندگان مجلس ذر جهت حذف زبان انگلیسی از برنامه درسی مدارس بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های اجتماعی داشته است. کیفیت آموزش زبان‌های خارجی (انگلیسی و عربی) در سیستم آموزشی ایران سا‌ل‌هاست که مورد انتقاد است.

واگذاری وظیفه آموزش زبان انگلیسی به آموزشگاه‌ها بسیاری از دانش‌آموزان از حق آموزش این زبان مهم بین‌المللی محروم می‌کند و آن را کالایی تجاری تبدل می‌کند. مسئولان آموزش پروش می‌گویند برای آموزش این زبان، استاندارد بین‌المللی را با توجه به مسائل بومی و فرهنگی ایران در نظر می‌گیرند و واگذاری آموزش این زبان به بخش خصوصی از این چارچوب خارج می‌شود.

به نظر می‌رسد که طرح نمایندگان مجلس، طرحی غیرمسئولانه و تنها در راستای سخنان رهبر جمهوری اسلامی است که تا کنون بارها  از “اصرار بر ترویج انحصاری زبان انگلیسی” در ایران انتقاد کرده و آن را “ناسالم” خوانده است.