فصلنامه جدید (شماره۱۰) بهایی شناسی، عکس فردریک گلیشر را روی جلد گذاشته و نظرات او را به عنوان یک روشنفکر و دگراندیش بهایی که مخالف بیت العدل است معرفی کرده است. این فصلنامه اصولا فلسفه وجودی‌اش نقدبهاییت است ولو اینکه از زبان به قول خودش” روشنفکران بهایی” باشد. فصلنامه شماره۶ “بهایی شناسی” هم درمقاله اصلی‌اش در نقد میزگرد بی بی سی درباره شخصیت قره العین که اتفاقا مقاله‌ای خواندنی است دوبار تعبیر “بهاییان عزیز” را به کار برده بود. دست اندرکاران بهایی شناسی نوک پیکان مبارزه با بهاییت بوده‌اند و هیچکس نمی‌تواند بخاطر این ادبیات آنها را متهم کند اما عزیز بودن، با محرومیت از تحصیل و کار و شغل و دیگر محدودیت‌ها نسبتی ندارد.

آیا دیگران هم مجازند این تعابیر را به کار برند؟ اگر برای مثال روزنامه‌ای بنویسد “بهاییان عزیز” توقیف نمی‌شود؟ اصلا بهاییان عزیز، پیشکش؛ اگر کسی نسبت به محدودیت‌های ایجاد شده درمورد حقوق شهروندی این اقلیت‌ها معترض باشد امکان انتشار دارد؟

می‌گویند کل بهاییان ۱۰۰-۱۵۰هزار نفرند و…، در حالی که اصلا اگر یک نفر هم باشد طبق اصول۱۹و۲۰ قانون اساسی درباره تساوی حقوقی همه شهروندان، همان یک نفر هم به اندازه اکثریت، واجد حق شهروندی است.