أولا این اتفاق موجی از امید به تحقق عدالت در دل فعالان واقعی حقوق بشر ایجاد می‌کند. امیدواری به اینکه تلاش برای عدالت می‌تواند به نتیجه برسد و آنها می‌توانند روزی شاهد دستبند خوردن به دستان مجرمان واقعی و جنایتکاران باشند.

دوما در کشورهای دیگر و در جمع فعالان حقوقی و حقوق بشری، ما دائما مورد پرسش قرار می‌گیریم که در مورد ایران چه کاری از دست آنها برمی‌آید. باید بدانیم که کار ارزنده اقای مصداقی و موسوی الگوی مناسبی است برای ایرانیان خارج از ایران و همچنین فعالان غیر ایرانی که کسانی که در جنایات انسانی دست داشته‌اند و به قدر کافی سند و مدرک علیه ایشان وجود دارد را به دادگاه‌های خارج از ایران بکشانند و مورد بازخواست حقوقی قرار بدهند. تشکیل پرونده‌های حقوقی که مستند به شواهد مورد نیاز دادگاه‌هاست کاری است که نیازمند به یک همت عالی و أراده‌حقوق بشری است.
سوم اینکه با این اتفاق و بازداشت حمید نوری، افراد دارای مسوولیت در جمهوری اسلامی، چه در گذشته و چه حال و همه کسانی که در جنایتهایی مثل کشتار سیستماتیک دهه شصت و به طور خاص قتل عام‌سال ۶۷ و پنهان کردن اطلاعات و جنازه‌ها از خانواده‌هایشان و شکنجه زندانیان نقش داشته‌اند، بدانند که همیشه نمی‌شود قِسِر‌ در رفت! بالاخره نوبت آنها می‌رسد.

در کشورهایی که دارای سیستم قضایی مستقل و سالم هستند، مردم به دولت و حکومتشان فشار می‌آورند. آنها را مورد بازخواست قرار داده و پاسخ می‌خواهند. امیدوارم پرونده این فرد، نمونه‌ای شود برای اینکه همه جنایتکاران ایرانی در مقابل چشمهای عدالتجوی جامعه بین الملل و در برابر دادگاه و قضاوت قرار بگیرند. «باش تا صبح دولتت بدمد کاین هنوز از نتایج سحر است!»

از: گویا