زندانی سیاسی آزاد باید گردد
همه گیری ویروسی هراسناکی که سراسر جهان را درهم نوردیده و جامعه بشری را به شکلی بی سابقه درگیر کرده، میهن ما را نیز مانند سایر کشورها مورد تاخت و تاز قرار داده است. اما گستردگی تاختن بی امان آن به ایران به یقین نباید در حد و اندازه ای که اکنون با آن مواجهیم می بود. اگر ده ها پرواز هواپیما های ماهان پس از پیدایش اپیدمی در چین، به آن کشور صورت نمی گرفت. اگر شروع بیماری با نادانی و سهل انگاری و برخی اهداف سیاسی نا موجه، بیش از یک ماه پنهان نگاه داشته نمی شد. اگر شهر قم که خاستگاه همه گیری ایران است به موقع قرنطینه می شد. اگر ناآگاهان و نا اهلان به جای متخصصان و مطلعان تصمیم گیر شیوه ی مواجهه با این اپیدمی و کلا دخالت در همه ی امور کشور نبودند. اگر در برخورد با این همه گیری، یک راه و روش صحیح و علمی اتخاذ و قاطعانه دنبال می شد و در سر در گمی بی نهایت هر روز نظر روز قبل خود را نفی و ملغی نمی کردند، یقینا ما با این سطح از ابتلای مردم ایران و این تعداد جان باخته و این حجم از خسارات اقتصادی روبرو نمی شدیم. اگر منابع مالی کشور در راه های توهم آلود و به دور از مصالح و منافع ملی تلف نمی گردید و برای حمایت و پشتیبانی از صاحبان حقیقی این ثروت ها یعنی ملت بزرگ ایران حفاظت می شد. اکنون ما نیاز ی به وام خواهی نداشتیم و نظاره گر فقر و بیکاری و درماندگی اکثریت قابل ملاحظه ی هموطنانمان نبودیم. این ها مسائلی است که در اذهان مردم ایران نقش بسته و پاسخی جز بی کفایتی و ندانم کاری هیات حاکمه جمهوری اسلامی برای آن نمی یابند.
اما نکته ای که به هیچ وجه قابل تصور نبوده و توجیه پذیر نیست، نگاه داشتن هزاران نفر از هموطنان مان در زندان ها در این شرایط بحرانی و استثنائی کشور است. زندان ها با تراکم بیش از حد افراد در محیط های کوچک و بسته میتوانند از مهمترین کانون های اشاعه ی ویروس کرونا و ایجاد همه گیری مهلک برای زندانیان و زندان بانان و انتقال آن به خارج از زندان ها باشند. و از این رو زندانیان در همه جا زندگی خود را در خطر و خود را دست و پا بسته و بی دفاع در معرض شعله های آتش کرونا می بینند. خبرهایی از زندان های اهواز، شیراز، تبریز، همدان، سقز، قرچک و برخی شهرهای دیگر به گوش می رسد که حاکی از اعتراض و بعضا شورش زندانیانی است که به حق نگران زندگی و موجودیت خود میباشند. با تاسف بسیار عده زیادی از این زندانیان در بند، زندانیان سیاسی عقیدتی هستند یعنی افراد ایثار گری که منافع و امنیت شخصی خود را در جهت اعتلای میهن و سعادت و رفاه هموطنانشان به خطر انداخته و به جرم حق طلبی و آزادیخواهی در پشت میله های زندان قرار گرفته اند. هنوز یکی از اولین شعار های روزهای انقلاب یعنی فریاد « زندانی سیاسی آزاد باید گردد » در آسمان ایران طنین انداز است. چرا و به چه دلیل و چگونه است که اکنون در این اوضاع ناهنجار، هیات حاکمه جمهوری اسلامی، شخصیت هایی مانند خانم نسرین ستوده وکیل دادگستری آزاده، خانم نرگس محمدی مدافع حقوق بشر، خانم آتنا دائمی، آقای مهندس هاشم خواستار فرهنگی وطن خواه، آقای محمد نوری زاد و هزاران زندانی سیاسی دیگر را هم چنان در بند و اسارت نگاه می دارد.
جبهه ملی ایران مصرا خواستار آزادی فوری و بلادرنگ کلیه زندانیان سیاسی در سراسر کشور است. آزادی سایر زندانیان نیز در این شرایط امری ضروری و انسانی است. اگر در بین زندانیان با جرائم عادی، معدود افرادی با اتهامات سرقت مسلحانه و قتل و جنایت وجود دارند که حضور آنان در جامعه قابل قبول نیست. باید آن ها هم در محل های امن از نظر بهداشتی در حالت قرنطینه نگاهداری شوند. اقدام به آزادی زندانیان سیاسی باید هرچه سریع تر و قبل از آن که حوادث شومی روی دهد صورت پذیرد.
پانزدهم فروردین ماه ۱۳۹۹
تهران – شورای مرکزی جبهه ملی ایران
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید