در ایران بعد از اعلام شیوع کرونا، طب اسلامی، که مورد حمایت آقای خامنه‌ای و برخی از اقمارش از جمله دکتر علی اکبر ولایتی بوده و می‌باشد برای مقابله با ویروس کرونا وارد عمل می‌شود. بالاخره روزی باید علوم انسانی ادعائی کهنه پرستان دینی جایی بدرد بخورند و به خیال خود بر سر و روی علوم مدرن بکوبند. حکومت اسلامی که سران و رهبرانش جهل و نادانی را در همسنگ و همطراز علم و دانائی قرار داده اند؛ از هیچ کوششی برای تحمیق مردم و به سخره گرفتن علم و دانش فروگذار نکرده و نمی‌کند. طبق احادیث و روایات به اصطلاح معتبر، حتی مواردی پیش آمده که خود خدا برای مقربین خود هم نسخه نویسی کرده است. از امام جعفر صادق نقل می‌شود: خداوند به حضرت موسی می‌فرماید که نسخه‌های طبیبان بدرد نمی‌خورد، زیرا آنها فقط دل مردم را خوش می‌کنند. خداوند متعال شخصا به حضرت موسی دستور می‌دهد که ” هلیله و بلیله و ملیله را بسابد و با عسل خمیر کند و بخورد” (حِلْیَه المُتَّقین، باب نهم، فصل سوم)

از آنجائیکه خصیصه مکتب دکانداران دین، دشمنی آشتی ناپذیر این مکتب با هرگونه نوآوری و کهنه پرستی است لذا هر تلاشی را در راه تحول متوقف می‌کنند. برای نمونه در مقابل طب مدرن، طب اسلامی را علم می‌کنند تا خدای نکرده بدعتی و دستکاری در فکر و فرهنگ رکود و جمود آنان وارد نشود. بدین خاطر است با شیوع ویروس کرونا در ایران عالمان و حکیمان و طبیبان خود خوانده عهد دقیانوس آستین‌ها را بالا زدن و به معرکه گیری درمانی پرداختند.

این فرومایگان واپسگرا، در ابتدا برای مقابله با ویروس کرونا استعمال روغن بنفشه توسط شیادی بنام تبریزیان که رمالی را طب اسلامی نامیده به بازار آمد و توصیه شد. آنگاه فردی در تلویزیون سراسری دعوت شده بود تا از فواید نارنج و لیمو و ترنج و حب (قرص) جامع امام رضا سخن بگوید و به قاطبه اهالی محترم ایران توصیه کند که حب الرضا میل کنید که ضد کرونا است. دیگری از نهج البلاغه سخنان حضرت علی در مورد “کروون” که همان کرونااست داد سخن بفرماید. حکیمی مدفوع الاغ و داروی امام موسی کاظم که دیگر نمی‌دانم ساخت کدام کمپانی داروسازی معروف جهان می‌باشد را بدون نسخه تجویز کرد. شیادی بانگ بر آورد و گفت الکل بنوشید و بپوشید که نابود کننده ویروس کرونا است. شیخک حقه بازی بنام کهنسال به بیمارستانها رفت و عطر پیغمبر را با انگشت آلوده‌اش اول در بینی بیماران کرونائی مالید و سپس همان انگشت پر میکروب و باکتری خود را در دهان بیماران بنده خدا گذاشت. از آن طرف خواندن نماز جعفر طیار و خواندن سوره حمد و آیت الکرسی و حدیث کساء و زیارت عاشورا و دعای هفتم صحیفه سجادیه و وو و، برای مقابله با بیماری کووید ۱۹، توسط دکانداران عمامه به سر نعلین پوش حکومتی که بجز خرافات پر آفات چیزی در چنته ندارند اکیدا توصیه شد.

آنگاه پاسداران جهل یک بشقاب حلبی با کنترل از راه دور ماشین بازی بچه‌های چهار و پنج ساله را با بوق و کرونا به نمایش گذاشتند و با افتخار گفتند دستگاه ویروس یاب را ساختیم و اختراع کردیم و بدین طریق به جنگ ستارگان می‌رویم تا دست ویروس کرونا را مثل دست آمریکا از خاک ایران قطع کنیم.

به ناگهان پرده‌ها بالا رفتند و خمپاره‌ها به صدا درآمدند. این بار توگوئی کسی شق القمری کرده است. فرومایه مال اندوزی بنام مهدی سبیلی مدیر “انجمن علمی طب الصادق” کرکره دکان “ادرار درمانی” خود را بالا زد و گفت، ادرار شتر بنوشید که ادرار شتر شما را از هفتاد بلا دور می‌کند و قاتل ویروس کرونا می‌باشد. او با ارائه روایاتی مجعول و مشکوکی از بحارالانوار، جلد ۶۲، صفحه ۱۸۲، تلاش کرد تا دکان خود را با پوشاندن لباس دین مقدس نشان دهد. او گفت: “حضرت موسی بن جعفر فرمودند: ادرار شتر بهتر است از شیر آن و نیز امام صادق (ع) فرمودند: ادرار شتر شفای هر دردی است که در بدن باشد.

سبیلی در مصاحبه دیگری از امام ششم نقل می‌کند سماعه می‌گوید: از امام صادق (ع) در مورد کسی که با نوشیدن ادرار شتر و گاو و گوسفند دردش درمان می‌شود، پرسیدم: آیا نوشیدن آن برای او حلال است؟ فرمود: بله، ایرادی ندارد. (حر عاملی، وسائل الشیعه، ج ۲۵، صفحه ۱۱۵، حدیث ۳۱۳۶۸.

اما محتوای ادرار چیست؟ بین ۹۰ تا ۹۵ درصد ادرار چه انسانی چه حیوانی آب است و بقیه آن از مواد سمی و زائدی می‌باشند که توسط کلیه‌ها تصفیه و دفع می‌شوند مثل نیتروژن، پتاسیم، سدیم، کلر، الکترولیت‌ها و ماده سمی اوره که از طریق ادرار اخراج می‌شوند. به همین خاطر است از کار افتادن کلیه‌ها برای انسان خطرناک است و موجب مرگ می‌شود، چون مواد زائد و سمی بدن دفع نمی‌شوند. در دوران باستان بعلت اینکه فکر می‌کرده‌اند ادرار حیوانات استریل است و آن زمان هنوز الکل کشف نشده بود از آن بعنوان ماده ضدعفونی کننده استفاده می‌کردند. در ایران زرتشتیان نوشیدن ادرار گاو را توصیه می‌نمودند.

اما امروز با پیشرفت علم و دانش و آزمایشگاه‌های مختلف بسیاری معتقدند که ادرار حاوی باکتری و میکروب است و نوشیدن و استفاده کردن از آنرا سمی و بیمارزا می‌دانند. آنان در مورد نوشیدن ادرار هشدار می‌دهند و توصیه میکنند از نوشیدن آن خودداری کنید. دکتر زوبیر احمد به بی‌بی‌سی گفت: “این باور عمومی وجود دارد که ادرار استریل است. البته اگر مشکل کلیوی نداشته باشید همین‌طور هم هست. البته ادرار وقتی از بدن خارج می‎شود ممکن است با برخی باکتری‎ها آلوده شود، باکتری‎هایی که خوردنشان می‎تواند برای سلامتی مضر باشد و عوارض جدی داشته باشد. “جدای از خطر ابتلا به بیماری عفونی، دکتر احمد می‎گوید هیچ دلیل پزشکی وجود ندارد که ثابت کند نوشیدن ادرار برای سلامتی مفید است: “ادرار راهی است برای دفع مواد سمی بدن. هیچ نشانه‌ای هم از این که خوردن این مواد برای سلامت سودمند است وجود ندارد. خوردن مقدار کمی ادرار بعید است برای بدن مضر باشد اما شواهد کافی هم وجود ندارد که ثابت کند نوشیدن ادرار مفید است. ” (مقاله، لطفا ادرار خود را ننوشید).

اشلینگ پیگوت، سخنگوی انجمن رژیم‎های غذایی بریتانیا، در همان مقاله می‎گوید: “هیچ مدرک علمی برای تشویق افراد به نوشیدن ادرار خود وجود ندارد و هیچ‎کس این کار را توصیه نمی‎کند. ” بنابراین خوردن ادرار اصلا خوب نیست بلکه می‌تواند کشنده باشد.

مهدی سبیلی در فیلم “ادرار درمانی” خود روایتی از شیخ صدوق می‌آورد و می‌گوید:

مفضّل از امام صادق پرسید: ‌ای پسر پیامبر خدا! هنگام راه رفتن، نفس تنگی شدیدی مرا آزار میدهد تا اندازه‌ای که گاه در فاصله میان منزل خود و شما، دوبار می‌نشینم. فرمود:‌ای مفضّل! برای این عارضه، ادرار شتر شیرده بخور. من از آن خوردم و خداوند، بیماری‌ام را شفا بخشید.

آخر شیخ صدوق چگونه بخود اجازه میدهد چنین چرندی و جعلیاتی از زبان امام ششم نقل کند. اگر امام جعفر صادق پسر پیامبر خدا است که پسر پیغمبر باید آنقدر آگاه باشد که روش و منش جد خود یعنی پیامبر خدا را داشته باشد و به آن عمل کند. در کدام کتب تاریخی معتبر داریم که پیامبر نشسته و توصیه‌های پزشکی به مردم کرده است که چه بخورید چه نخورید تا سالم بمانید. این خلدون می‌گوید پیغمبر خدا هر وقت کسالتی داشت به نزد طبیبان زمان خود مراجعه می‌کرده است.

امام جعفر صادق نه پزشک بوده است و نه در آزمایشگاهی کار کرده است که بداند محتوای ادرار چیست تا نوشیدن یا ننوشیدن آن را تجویز نماید. امامی که علمای شیعه ۳۰۰ هزار حدیث و روایت به او منتسب کرده‌اند و از او نقل می‌کنند یعنی در عرض ۳۴ سال امامتش هر روز ۳۰ توصیه و فتوا داده است.

در صورت صحیح بودن روایت شیخ صدوق امامی که ادرار میل می‌نموده و سطح سواد و فکر او در حد یک شبان بوده است نمی‌تواند پیشوا و امام مردم باشد. پس برتری این پیشوا به مردم عادی کوچه و بازار و چوپانان زمان خود چه بوده است؛ و دانش و علم غیب او در کجا بکار آمده است؟

بر فرض محال، امام جعفر صادق و امام موسی کاظم نوشیدن ادرار شتر و گاو و مدفوع حیوانات را توصیه کرده‌اند. حال سوال این است که چرا حضرات آیات عظام آنهم در قرن بیست و یکم، فتوا به خوردن ادرار شتر می‌دهند. فرضا مبنای فتوا آنان روایت امام جعفر صادق باشد. خب امامی هزار سیصد سال قبل چیزی گفته و رفته است. در آن دوران حد سواد اینقدر بوده است. زمانی هم یک دیپلمه معلم دبستان می‌شده ولی امروز یک لیسانس آبدارچی می‌شود.

چرا این روایات و حکایات مجعول و مشکوک آنهم در این عصر پیشرفت علم و دانش و امکانات علمی و تکنیکی و پزشکی، توسط علمای دین تولید و باز تولید می‌شوند. تو گویی خداوند متعال آنان را برای تبلیغ خرافات پر آفات خلق کرده است. مگر این عالمان دین مجبورند جهل و کهنه پرستی و افکار فرسوده خود را به نمایش عموم بگذرند. بقول یکی از اهل قلم و سخن وقتی یکی از آنان قرآن را به فارسی ترجمه می‌کند و در این ترجمه دارای ۱۸۰۰ غلط املائی و انشائی مسلم است چه باید بگوئیم. متاسفانه علمای دین که خود را وارثین پیامبران می‌دانند ” العلماء ورثه الانبیاء” تنها علم واقعی را علم حدیث و فقه و اصول و تفسیر و کلام رجال و سنت و شریعت می‌دانند و عالم به مفهوم مطلق کلمه را فقیه می‌دانند. پس چون روایت دارند که نوشیدن ادرار شتر درمانگر است، دیگر نیاز نمی‌بینند از داروسازی و داروشناسی یا پزشکی یا ویروس شناسی و.. سوال کنند که آیا در قرن بیست و یکم باید فتوای نوشیدن ادرار شتر داد و واقعا محتوای ادرار شتر چیست؟

خدا را شاکریم که در اسلام مدفوع و ادرار آدمیان نجس می‌باشد؛ وگرنه چه بسا برای پیشگیری و مقابله و درمان بیماری کووید ۱۹ یعنی ویروس جدید کرونا خوردن و نوشیدن آنها هم تجویز می‌شد.

به یمن حکومت آخوندی فرومایگانی چون تبریزیان‌ها و سبیلی‌ها و زواره‌ای‌ها تولید و باز تولید می‌شوند زیرا جمهوری اسلامی جمهوری فرومایگان و شیادانی می‌باشد که ما ایرانیان به عصر ادرار شتر و ادرار درمانی رسانده‌اند. عصری که در آن خوردن و آشامیدن مدفوع و ادرار حیوانات تبلیغ و ترویج می‌شود و جان و سلامت مردم نه اینکه مد نظر نیست بلکه شیادی با جان مردم درآمدزا شده است، چون جان آدمیان ارزشی ندارد.

این هم فتاوی آیات عظام در قرن بیست و یکم در باب خوردن شاش شتر:

بر اساس این مجموعه از نظر آیت‌الله محمدتقی بهجت «شرب بول شتر» جایز است. در احکام آیت‌الله وحید خراسانی آمده که «خوردن بول شتر و گاو و گوسفند در صورت نیاز به آنها براى مداوا مانعى ندارد». در سایت آیت‌االله ناصر مکارم شیرازی در پاسخ به یک استفتاء گفته شده «بول شتر نجس نمی‌باشد ولی در غیر موارد ضرورت خوردن آن حرام است.» آیت‌الله علی سیستانی هم در کتاب توضیح‌‌المسائل خود نوشته «آشامیدن بول حیوانات حرام‌گوشت، حرام است، و همچنین بول حیوانات حلال‌گوشت ـ حتی شتر بنا بر احتیاط لازم ـ ولی خوردن بول شتر و گاو و گوسفند اگر برای معالجه باشد اشکال ندارد.»

خدا رحمت کنه مولوی را که فرمود:

تا بداند کافر و کبر و یهود

کاندر این صندوق جز لعنت نبود!