به گفته خانواده اعدامیان ۶۷ که به گورستان خاوران رفته‌اند قبرهای جدید عمیق هستند و به نظر می‌رسد دو تا سه طبقه باشند.

به گفته آنان کف قبرها با ریختن سیمان پوشانده شده است.

“بیداران”، یک گروه‌ خانواده‌های کشته‌شدگان، درباره فشار مقام‌های حکومتی برای دفن بهاییان در گورهای جمعی کشتار ۶۷ گفته: “ما نسبت به هر تغییری در این خاک شریف حساس هستیم. و نمی‌گذاریم این سرزمین عزیز را که هزاران سرگذشت سر به نیست شده را در سینه نهفته دارد، از ما بگیرند.”

سیمین فهندژ سخنگو و نماینده جامعه بهائیان در سازمان ملل متحد به بی‌بی‌سی فارسی گفت: “بهاییان نمی‌خواهند که به کسی بی‌احترامی کرده باشند. چون درد خاکسپاری بدون احترام را چشیده‌اند.”

بهائیان ایران پیوسته هدف آزار و اذیت دستگاه‌های امنیتی و قضایی هستند.

در مرداد و شهریور ۱۳۶۷ به دستور آیت‌الله روح‌الله خمینی، رهبر قبلی جمهوری اسلامی هزاران زندانی سیاسی به طور مخفیانه اعدام شدند.

اعدام‌شدگان عمدتا از اعضا و هواداران سازمان مجاهدین خلق و همچنین گروه‌ها و احزاب چپ بودند. آنها در حالی اعدام شدند که دوران محکومیت زندان را می‌گذراندند یا حتی بعضی‌شان با پایان مدت حبس، منتظر آزادی بودند.

ابراهیم رئیسی، رئیس کنونی قوه قضاییه ایران، یکی از اعضای هیاتی بود که به دستور آیت‌آلله خمینی در جلسه‌هایی سریع و بدون تشریفات قضایی معمول برای اعدام زندانیان تصمیم گرفت.

پنج سال پیش نوار صوتی جلسه آیت‌الله حسینعلی منتظری با حسینعلی نیری (حاکم شرع وقت)، مرتضی اشراقی (دادستان وقت)، ابراهیم رئیسی (معاون وقت دادستان) و مصطفی پورمحمدی (نماینده وقت وزارت اطلاعات در زندان اوین) منتشر شد که در آن آقای منتظری اعدام‌ها را “بزرگترین جنایت” می‌دانست.