در این ایّام مستبدّین ولایت فقیه و افراد و گروه‌های وابسته یا حامی رژیم می‌کوشند که انتصاب آینده پیشکار ولی فقیه را تحت عنوان انتخاب رئیس جمهور تبلیغ کنند و ایرانیان را تشویق به راٌی دادن نمایند. طبق معمول نهادهای امنیّتی و اطّلاعاتی رژیم تعدادی خبرنگار خارجی را به کشور دعوت می‌کنند که برگزاری ‘انتخابات’ را به رسانه‌های خود گزارش دهند و عوامل آشکار و پنهان رژیم در خارج کشور در ترویج این فریبکاری فعّال می‌شوند. در مقالات و برنامه‌های تحلیلی غالب رسانه‌های غربی توضیح داده می‌شود که در ایران انتخابات دمکراتیک وجود ندارد ولی در گزارشات خبری کلمه انتخابات بدون اشاره به نمایش ریاکارانه رژیم مورد استفاده قرار می‌گیرد. نتیجه اینکه عدّه‌ای از ناظرین وقایع ایران در جهان غرب امر انتخابات در ولایت فقیه را جدّی می‌گیرند. متاٌسّفانه برخی عناصر چپ‌گرای غربی که منتقدین اصولی سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه هستند ماهیّت فاشیستی آخوندیسم را نا دیده گرفته و گهگاه توجیه‌گر رفتار رژیم می‌شوند. اینگونه ناظرین که روی بخشی از جوامع خود نفوذ دارند تحت تاٌثیر لابی‌ها و جاسوسان ولایت فقیه در مقالات و مصاحبه‌های خود فریب انتخابات در ایران را جدّی می‌گیرند و از اهمّیت آن سخن می‌گویند.

گردانندگان ولایت فرهنگ‌کش می‌دانند که هیچگونه مشروعیّت حقوقی و ملّی ندارند و کارنامه اقتصادی آنان نیز مروّج فساد و بی‌عدالتی بوده است. لذا تلاش می‌کنند که با تبلیغات فریبکارانه برای رقابتی جلوه دادن انتخابات کسب اعتبار نمایند. مخارج سنگینی که رژیم برای این فریبکاری تحمّل می‌کند بیانگر استیصال سیاسی و معنوی و امنیّتی حاکمان و تلاش آنان برای منحرف کردن افکار عمومی داخل و خارج کشور است. در اینجا ست که ما ایرانیان معترض به استبداد در سرزمین مادری می‌توانیم در افشای تبلیغات دروغین رژیم نقشی ایفا کنیم.

یکی از راه‌های مبارزه با فریبکاری رژیم و کم توجّهی گزارشگران روزنامه‌ای و تلویزیونی به ریاکاری انتخابات در ایران این است که هم‌میهنان متعهّد به دمکراسی و حقوق بشر که در کشور‌های غربی زندگی می‌کنند هر وقت در روزنامه یا برنامه خبری تلویزیون محلّ اقامت خود در باره انتخابات ایران مطلبی می‌خوانند یا می‌شنوند با ارسال Email، نامه یا پیام‌های تلفنی به سردبیر روزنامه، روزنامه‌نگار یا برنامه خبری تلویزیون موردنظر با ارائه اسناد و مدارک توضیح دهند که استفاده از کلمه انتخابات در گزارشات خود یا در باره ایران با خرد، منطق و واقعّیت در تضاد است. لینک‌های ذیل این یادداشت که محتوی گزارشات سازمانهای مدنی بین‌المللی در باره نفی و نقض حقوق بشر، سانسور مطبوعات، ضدّیت با آزادی جنسی، سرکوب جنون‌آمیز زنان آزادی‌خواه و اقلّیّت‌های مذهبی و فساد ساختاری و فراگیر در جمهوری اسلامی است ریاکاری حاکمان ایران در ادّعای برگزاری انتخابات را بر ملا می‌کنند.

به مخاطبین خود بگوئید که عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر خشونت رژیم ایران در برخورد با آزادی‌خواهان و دگراندیشان را به توحّش و نسل‌کشی تشبیه می‌کنند. بگوئید که سازمان گزارشگران بدون مرز سانسور و سرکوب آزادی بیان در مطبوعات ایران را از بدترین در دنیا می‌داند — ۱۶۹ در میان ۱۸۰ کشور . بگوئید که سازمان شفّافیّت بین المللی، ولایت فقیه را یکی از فاسدترین رژیم‌های جهان می‌داند – ۱۴۹ در میان ۱۸۰ کشور. از مسئولین رسانه‌ها و روزنامه‌نگاران بپرسید که چگونه می‌توان در این استبداد تمامیّت‌گرای فاشیستی که رهبر بلامنازع آن خود را نماینده خدا روی زمین می‌داند، ادّعای انتخابات را جدّی گرفت؟