این فعالان که در میان آنها چهره‌هایی چون محمد رسول اف، شهناز اکملی، امیرخسرو دلیرثانی، معصومه دهقان، جعفر عظیم‌زاده و بهزاد عرب گل حضور دارند اعمال سلول انفرادی را ناقض رأی وحدت رویه دیوان عدالت اداری در سال ۱۳۸۲ دانسته و اعلام کرده‌اند که آمران و عاملان این شکنجه غیرانسانی باید تحت پیگرد قانونی قرار گیرند.

راحله راحمی،‌ مزدک علی‌نظری،‌ مجید درّی، محمدرضا معمارصادقی، بهزاد همایونی، پوران ناظمی، شکرالله مسیح‌پور،‌ روح الله مردانی و ویدا ربانی دیگر فعالانی هستند که علیه سلول انفرادی شکایت کرده‌اند.

یازدهم اسفند ۹۹ نیز بیش از ۲۹ فعال سیاسی و مدنی ساکن ایران که در دوران بازداشت خود مدت‌ها در سلول‌ انفرادی محبوس بودند، اقدام به «ثبت دادخواست علیه آمران، عاملان و مامورانی» کرده بودند که در این روند مشارکت داشته‌اند.

این فعالان که در میان آن‌ها چهره‌هایی چون نرگس محمدی، ابوالفضل قدیانی، جعفر پناهی، فائزه هاشمی رفسنجانی، ژیلا بنی‌یعقوب، بهمن احمدی امویی، سعید مدنی،‌ رسول بداغی و … حضور داشتند، سلول انفرادی را «مصداق بازر شکنجه» دانسته و خواستار توقف آن شده‌ بودند.

پس از آن نیز ۱۷ زندانی سیاسی و عقیدتی زندان‌های اوین و رجایی‌شهر با ثبت دادخواستی رسمی در دفاتر بندهای این زندان‌ها نسبت به حبس در «سلول انفرادی» شکایت کردند.

این زندانیان که در میان آن‌ها نام‌های کیوان صمیمی، فرهاد میثمی، آرش صادقی، سعید اقبالی و رضا محمدحسینی به چشم می‌خورد سلول انفرادی را «مصداق بارز شکنجه» خوانده و از کلیه ضابطین قضایی، آمران، عاملان و کسانی که دستور نگهداری آن‌ها را در سلول انفرادی صادر کردند، شکایت کرده و خواهان رسیدگی شدند.

نهادهای بین‌المللی حقوق‌بشری از جمله سازمان عفو بین‌الملل بارها در اطلاعیه‌های خود درباره زندانیان سیاسی و عقیدتی ایران، سلول‌های انفرادی را خلاف قوانین بین‌المللی و مصداق بازر شکنجه دانسته و خواستار توقف حبس زندانیان در سلول‌های انفرادی شده‌اند.

مقام‌های قضایی ایران در سال‌های اخیر به نقل از رهبر جمهوری اسلامی اعلام کرده‌‌اند که «گذران یک ماه در سلول انفرادی مساوی با یک سال در زندان عمومی است».

مهرماه سال ۹۲ نعمت احمدی، سخنگوی کمیسیون قضایی مجلس شورای اسلامی، گفت رهبر جمهوری اسلامی فتوایی به شورای نگهبان داده و گفته است «حبس در سلول انفرادی شکنجه است».

با وجود چنین سوابقی، نگهداری زندانیان در سلول‌های انفرادی طولانی‌مدت و بازجویی و شکنجه‌ آن‌ها یک رویکرد معمول مقام‌های امنیتی و قضایی در ایران به شمار می‌رود.
از رادیو فردا