« فیلم کول‌سواری مدیرکل محیط زیست استان را در اینستاگرام مشاهده کردم و در نقد آن کامنتی گذاشتم با این مضمون که “آقای مدیرکل به چه دلیل به خود اجازه می‌دهد که بر کول یک انسان سوار شود. آیا ما از آرمان‌های انقلاب ۵۷ فاصله نگرفته‌ایم” و بعد هم فیلم را در یکی، دو تا از گروه‌های زیست‌محیطی بازنشر دادم. در واقع بخشی از زنجیره انتشار بودم، اما نفر اول نبودم. فردای آن روز یعنی حدود دو هفته پیش به دادگاه احضار و متوجه شدم ایشان از من شکایت کرده‌اند. با همکاری دوستان وکیل لایحه‌ای تنظیم کردیم و به دادگاه ارائه دادیم. براساس این لایحه صد در صد حق را به من دادند که به این دلیل که بخشی از چرخه انتشار بودم، اما اولین نفر نبودم مشکلی نیست.»

«از من خواسته شد فیلمی با مضمون عذرخواهی از مدیرکل تهیه و اعلام کنم که اشتباهی صورت گرفته و ایشان هم به دلیل پادرد سوار کول فرد دیگری شده است. من هم پاسخ منفی داده و گفتم محیط زیست روابط عمومی دارد و می‌تواند از طریق روابط عمومی اقدام کند و این حرف‌ها را بزند، اما من چنین کاری نمی‌کنم و اگر ایشان احساس می‌کند که بی‌گناه است از خودش دفاع کند.»

«من را تهدید کردند که این موضوع برایت گران تمام می‌شود یا فیلم را پر کن یا اینکه ممکن است برایت مشکل ایجاد شود. با این حال نپذیرفتم و گفتم اگر فکر می‌کنید براساس قانون حق من زندان است می‌روم، اما چنین فیلمی را ضبط نمی‌کنم. در نهایت شنبه ساعت ۱۲ و نیم ظهر بازداشت و به زندان منتقل شدم.»

«وقتی ساعت ۲۱ شب گذشته از زندان به دادسرا رفتم روش و ادبیات [مسئولان زندان] تغییر کرده بود و من از این موضوع متعجب شدم که چرا اینقدر مهربان شده‌اند. تا اینکه بالاخره متوجه شدم که مسئله رسانه و فشار‌های فعالان محیط زیست در میان است.»

از: رادیو زمانه