به باور لارنس جی هاس، برنامه اتمی ایران به ویژه غنی‌سازی اورانیوم در سطوح نزدیک به تولید سلاح و ذخیره‌کردن میزان بسیار بیشتری از حد مجاز تعیین‌شده در برجام توسط جمهوری اسلامی، اعمال محدودیت توسط تهران برای بازرسی کارشناسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از تاسیسات هسته‌ای ایران، و پافشاری مقام‌های جمهوری اسلامی بر کاهش تحریم‌ها به عنوان پیش‌شرط برای بازگشت به مذاکرات نیز همگی احتمال این اشتباه محاسباتی را افزایش داده‌اند.

از دید نویسنده مقاله، احتمال موفقیت‌آمیز بودن مذاکرات پیش‌رو در اواخر ماه جاری میلادی «بسیار مشکوک» است و پیشرفت‌های هسته‌ای ایران بخشی از دلیل اشارات به‌طور فزاینده آشکارتر مقام‌های آمریکا و اسرائیل به گزینه نظامی برای بازداشتن تهران از دستیابی به سلاح هسته‌ای می‌باشد.

به باور او، گزینه ایده‌آل در رسیدگی به برنامه هسته‌ای ایران، بازگرداندن تهران به میز مذاکره از طریق «ترکیب مؤثری از فشارهای اقتصادی، دیپلماتیک، و نظامی» است که به نوبه خود سبب گسترش مذاکرات به سایر برنامه‌های راهبردی جمهوری اسلامی، حمایتش از تروریسم، و فعالیت‌های بی‌ثبات‌کننده‌اش در منطقه خواهد شد.

این پژوهشگر در پایان مقاله خود با غیرمحتمل دانستن اتخاذ این رویکرد از سوی واشینگتن و متحدانش می‌گوید، «درخواست کردن از رهبران ایران برای بازگشت به مذاکرات متمرکز بر برنامه هسته‌ای» فشار کافی برای تغییر رفتار تهران وارد نمی‌کند و باید راه چاره دیگری جست.

* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.

از: گویا