سه شنبه گذشته ساعت‌ها وقتِ گران‌بها هدر شد تا سخنان و هوچی‌بازی‌هایِ یک آدم‌کش شناخته شده”فرنگی‌کار” به‌نامِ “اکبرخوشکوش” و تنی چند از یارانش را گوش‌کنم. چه تهمت‌ها به دیگران نزد و چه نارواها که نگفت. به گفته درست ف.‌م. سخن (که خود هم آن‌جا بود) ما چون به‌هر‌روی چیزی ‌هم می‌نویسیم، به‌ناچار این رویدادها را نیز دنبال می‌کنیم ولی حقیقت این‌است که کلاب‌هاوس جایِ آدم‌کشان و تبه‌کارانِ حکومت نیست.
بی‌گمان “وزارت اطلاعاتِ دولتِ فخیمه” کوشش زیادی می‌کند که هرچه بیش‌تر در این اتاق‌ها نیرو بفرستد که در اندیشه خامِ خود چند کاربُرد داشته باشند: هم هرچه می‌تواند پایه دروغ‌هایش را استوارتر ‌کند، هم برعلیه نیروهایِ مخالف و کوشنده تا آن‌جا که بتواند سم‌پاشی کند و هم بتواند هرجا که شدنی بود خرابکاری کرده و گفت‌و‌شنود را به کح‌راه برده و در نتیجه ارزش این اتاق‌ها را پایین آورده و از میزان شرکت‌کنندگان در این اتاق‌ها بکاهد. شرکت‌دادنِ آدم‌کش لاتی چون اکبر خوشکوشک بی‌گمان با اجازه دستگاه امنیتی/ اطلاعاتی بوده است. نکته جالب این‌که این لات‌ هم چون دیگران از احمدی نژاد گرفته تا محسن رضایی و لشگری دیگر از جیره‌خواران، “دکتر و استاد دانشگاه “تشریف داشته‌اند. “دکترای علوم سیاسی”! کسی با زیرکی بارها از او خواست تا “سیاست” را تعریف‌کند که تن نداد و شانه خالی کرد.

سه نکته

یک. حکومت در درازمدت نیز چون پایانِ همه سیاست‌هایِ ویرانگرش، از شرکت‌دادنِ چنین جانورانِ آدم‌کشِ تربیت‌شده خود در این اتاق‌هایِ گفت‌وشنود، جز آبروریزی و افشا‌شدن بیش‌تر، سودی نخواهد بُرد.
دو. این آدم‌کش از هم‌اکنون دارد خود را به‌ دَرودیوار می‌زند که بگوید: “من نبودم! ” آشکار است که ازآینده خود به شدت هراس دارد.
سه. یک جایی بند را به‌آب‌داد و با گفتن این‌که “حمید نوری” در سوئد آزاد می‌شود چون ما دوتا سوئدی را به اتهام حمل مواد گرفته‌ایم، در حقیقت کت‌اش را کنار زد و کارد و دشنه‌ای را که برکمر بسته بود، نشان داد. محسن‌رضایی، ” دکترای اقتصاد”، از همآن گونه دکترایِ اکبر خوشکوشک، که با ندانم‌کاری‌ها در جنگ، خون هزاران کشته ایرانی را بر دست و چهره دارد نیز پیش‌تر با همآن نابخردی، چند بار از گروگان‌گیری، باج‌گیری و راهزنی گفته است. همه این‌ لات‌ها ونان‌خورهایِ درباری با اربایشان آخوند علی‌خامنه‌ای وجه مشترک دارند و با اندیشه‌هایِ بیمارگونه او بار آمده‌اند که گفته‌اند: ماهی از سر گَنده گردد نی زِ دُم!

از: گویا